Wie wil vertellen over laatste poging ICSI?

[gabriella]

Hallo,

 

Na 2 mislukte ICSI pogingen en 1 spontane zwangerschap die helaas eindigde in een miskraam hebben wij besloten de laatste (vergoede) ICSI poging te gaan benutten. We kunnen waarschijnlijk volgende week al beginnen met de spuiten.

Maar waar ik zo bang voor ben is de enorme druk die deze laatste poging met zich meebrengt. Dat het zou moeten lukken want anders....

Ik wil zo ontspannen mogelijk (in hoeverre gaat dat sowieso al als je in dit traject zit!!!) deze weken doorkomen en ben daarom op zoek naar mensen die zelf ook een laatste poging in het verschiet hebben, of hebben gedaan.

We proberen wel een achterdeurtje te creëren door een eventuele vierde poging zelf te bekostigen, maar waar ligt op een gegeven moment je grens.

 

Kortom; wie heeft hier ervaring mee?

 

Groetjes Gabriella

[Eef]

Hoi Gabriella,

 

Het is voor iedereen anders, en bij mij lijkt het ook wel met het moment te wisselen of ik het kan accepteren of er absoluut niet aan wil. Wij hebben vandaag gehoord dat we een laatste poging (icsi) zelf betaald, vierde poging) mogen en willen gaan doen. We zien dit als een laatste kans om later zeker te weten dat we er alles aan gedaan hebben. Ook ik ben zoekende, hoe het een plek te geven en echt te leven met het gevoel dat dit de laatste keer is. Wij naderen ook de 40, en hebben ook gevoelsmatig een grens getrokken. We merken ook dat we alle onzekerheid, het wachten, het afhankelijk zijn van artsen/vpk/ de natuur, niet verder kunnen met ons leven niet meer zo goed aan kunnen, kleine tegenslag, geneuzel over telefonische bereikbaarheid, wachten, koude onderzoekskamertjes, vieze opwerkkamertjes etc eigenlijk zat zijn, nog het mes=est iedere keer die spanning, en de zekerheid dat de kans groter is dat het niet lukt dan wel....kortom, we gaan de laatste keer toch er voor proberen ons over te geven aan de natuur en de medici en hopen op een wonder. Want dat zou het zijn ; - ) Ik heb er dus geen ervaring mee, maar gaan het binnenkort beleven. Eerst een pilmaand, met een korte vakantie erin, en dan eind mei begin juni de behandeling.

 

Wie weet kunnen we elkaar een beetje steunen, veel succes toegewenst en hopelijk tot schrijfs. x Eef

[Armanda]

Hai Gabriella, hoi Eef,

 

Ook wij zijn momenteel met onze laatste icsi bezig.

Het kost sowieso handen vol geld, maar daarnaast vind ik het gewoon te zwaar worden.

Ik ben iemand die liever gelijk opstaat en doorgaat dus wij hebben alles achter elkaar gedaan! 5 icsi's in 14 maanden... Of dat slim was... Eigenlijk is het gewoon te zwaar.

Ik ben er ook helemaal klaar mee en roep steeds dat ik het noooooit meer wil doen. Ook omdat het gewoon nooit aangeslagen is bij ons. Nooit wat in de vriezer, nooit ook maar éven zwanger geweest. Als dat nu bij onze 5e icsi wel het geval heb, dus blijkt dat ik iig wél zwanger kan worden, dan zou ik 't misschien nog een keer doen, maar alleen dan.

Morgen mag ik testen, dus ik weet het nog niet.

 

Weet je wat het is, voor mij tenminste: het beinvloedt gewoon je hele leven. Of je dat nou wil of niet. Je kan het niet plannen, dus het is super lastig om rekening mee te houden. Met avondjes met vrienden, weekendjes weg, etc. Altijd weer op tijd thuis om te prikken, paranoia op de klok kijken. 's Nachts wakker worden met de droom dat ik het vergeten ben (wat nooit zo is), geen alcohol of soms 's een sigaretje (waar ik dus altijd over moet liegen en smoesjes moet bedenken), etc.

En dan nog de reacties van mensen om je heen, die je toch nooit begrijpen, al doen ze zo hun best.

Daarnaast nog het rekening houden met je werk enzo, ook lastig.

En last but not least, je eigen gevoelens en de gevoelens van je man en hoe hij er mee omgaat. Is ook niet altijd makkelijk of op een lijn.

 

Dit alles is het echt wel waard. Dat wel. Meerdere keren ook nog zelfs! Je wilt gewoon alles gedaan hebben, dat als je terugkijkt, je het zeker weet dat je niets vergeten ben. Maar hoe meer ik mijn best ga doen, (als dat al kan) hoe lastiger het is dat het weeeer mislukt. Die teleurstellingen steeds.

Weer zo weinig eitjes. Weer maar 1 of 2 bevruchtingen. Weer ongi en een nega test. Keer op keer die stomme teleurstellingen!

 

Ik ben er klaar mee. En ik hoop dat ik morgen gewoon zwanger test, maar goed, zwanger of niet, wij gaan sowieso voor adoptie. Dat vind ik ook super gaaf en heb ik altijd al gewild.

We zijn ook al met weekendpleegzorg bezig, is ook super gaaf. Tuurlijk, het valt niet te vergelijken, maar het is iig iets waar ik toch blij van wordt, al wordt het vast niet makkelijk.

 

Nou, een beetje lang verhaal geworden, haha, sorry hoor, maar nu weet je wel hoe het voor 'iemand anders' is he!

 

Veel succes met je beslissing en je toekomst!

(als je nog wat wil weten, hoor ik het wel)

 

Liefs,

Armanda

[Eef]

Hoi Amanda,

 

Dankjewel voor je verhaal, heel herkenbaar! Ik zal aan je denken morgen, k hoop op een wondertje voor je, veel liefs van Eef

[gabriella]

Hallo Eef en Armanda,

 

Bedankt voor jullie reacties. Hoe rot het hele onderwerp ook is, ergens is het wel fijn om dat te lezen wat je bij jezelf ook zo herkend. Weer een witte jas voor je, weer in zo'n echo stoel waarvan de schaamte allang voorbij is omdat je nou eenmaal moet. En wat ik nu vooral heel erg voel is het zo goed mogelijk willen doen. Hele winkelkar met fruit in huis gehaald vandaag, psychisch in balans proberen te zijn, optimistisch proberen te blijven denken (terwijl je zo af en toe het even niet meer weet) en dan heb je het alleen nog maar over jezelf! Dan is er ook nog je vriend die met zijn (zo'n ander) stuk zit.

Maar... het is het inderdaad allemaal waard!

Wel spannend voor je Armanda, mag je morgen testen? Goh, je zult wel begrijpen dat ik echt voor je hoop dat het een positieve test mag zijn. Ook al ken ik je nu alleen via 1 berichtje, als het lukt moet je het zeker even laten weten!

En Eef, waarom doe jij eerst een pilmaand? Heeft met de behandeling te maken? Wel lekker dat je eerst nog even op vakantie kan.

 

Fijn dat jullie wilden reageren. Ik merk dat ik er compleet anders in sta dan de eerste keer. Toen was ik er nog zo heilig van overtuigd 'dat we dit wel even zouden doen'. Maar zo werkt het helaas voor sommige niet.

 

Liefs Gabriella

[Armanda]

Thx Eef!

Jij succes met je laatste poging!!

 

En Gabrielle, ja je gaat er echt anders is he, zo'n 'laatste keer'. Ik dacht de eerste keer ook van: 'nou ja, dit is niet leuk, echt nooit verwacht dat ons dat zou overkomen, maar goed, ik onderga het wel, en dan word ik tenminste zwanger'.

Yeah right! Haha.

 

Nou meis, ik hoop ook dat het voor jullie wat oplevert!

[Eef]

Hoi Gabriella,

 

Ga met een pilmaand beginnen omdat in vu gekozen is voor lang protocol met pilmaand van te voren en eerder starten met deca. Van wat ik begrijp is het zo iets beter te controleren dan met kort protocol, helemaal het verschil begrijpen doe ik niet. Uiteindelijk is het met korte protocol steeds te snel gegaan en met matige kwaliteit eicellen/embryo's. Zoals de ivf arts het plastisch uitdrukte "misschien de moeite om eens een andere bakker te proberen" Vond het een niet zo leuke opmerking. Maar wie weet is het op een andere manier proberen toch de moeite waard. Ook gaat de dosering gonal omhoog, daar waar hij in het verleden juist omlaag ging. Terwijl de uitspraak van arts was "alle richtlijnen zijn in nederland, belgië en duitsland gelijk. tja. We gaan het gewoon op een andere manier proberen om het gevoel te hebben er alles aan gedaan te hebben.

 

Herken ook je opmerking "dit gaan we even doen..."pfff het is me zwaar tegengevallen. Alle teleurstellingen, de hoop en de spanningen....

 

liefs terug

[gabriella]

Hoi Eef,

 

Tja da's inderdaad wel heel plastisch... als het zo makkelijk ging als een broodje bakken...

Maar wat je zegt; je wilt alles geprobeerd hebben... en dan nog, zijn er talloze wegen die je nog kunt bewandelen. Zolang je je maar goed voelt bij wat je doet.

Bij mij was de allereerste keer ook een kort schema wat er juist voor zorgde dat mijn eitjes iets te hard gingen. De poging werd daarom al voor de punctie stopgezet. (en werd gelukkig door de verzekering niet als een poging gezien)

 

 

Ben zelf (beetje teveel?) bezig met komende maand. Alles moet goed gaan. (was ik normaal ook maar zo'n perfectionist:laugh:)

Ben zo bang in dat welbekende zwarte gat te vallen waar je mensen wel over hoort als het uiteindelijk allemaal niet blijkt te lukken. Maar ook dat je daarna ook niet meer de kans krijgt op momenten op dat hoop gevoel te kunnen functioneren...

Ben daarom sinds afgelopen week over even heel stevig met mn voeten op aarde gekomen; zo makkelijk is het gewoon allemaal niet.

Je zou dat zo graag mee willen geven aan mensen die hier net aan gaan beginnen. Maar ergens gun je hen ook wel weer die 'onbevangenheid' in hoeverre je het dat kunt noemen. In ieder geval minder spanning dan na 2/3 keer.

 

Maar goed, voordat ik helemaal ga verzanden in een verdriet wat er nog helemaal niet hoeft te zijn en in een pessimisme blijf hangen waar niemand nog wat aan heeft.. we gaan er gewoon voor!!

 

Liefs gabriella

[Fientje1]

Hallo dames,

 

Vorig jaar heb ik ook een derde ICSI poging gedaan en uiteindelijk ben ik daar zwanger van geworden! Onze zoon is nu 3 maanden oud.

 

Wij hadden vantevoren bedacht dat we nog wel een 4e poging zouden willen gaan doen, maar dat we er daarna mee zouden stoppen. Ik vond het ook te zwaar worden emotioneel gezien. Ik had het idee dat het dan ons hele leven zou gaan beinvloeden en dat was ik een beetje zat na alle jaren die we al bezig waren.

Uiteindelijk hebben we 2 dingen anders gedaan tijdens de laatste poging. Ik ben een paar maanden daarvoor begonnen met acupunctuur (onder het motto : baadt het niet dan schaadt het niet) en we hebben tijdens die poging niemand verteld dat we er mee bezig waren.

Natuurlijk weet ik niet of dat het 'm nou heeft gedaan, maar het is dus wel gelukt....

De acupunctuur heeft mij echt geholpen om rustiger/stabieler te worden. Een half jaar voor de laatste poging is mijn vader zeer plotseling overleden en daar had ik lichamelijk gezien veel last van door paniekaanvallen. Nadat ik 2 keer bij die mevrouw ben geweest heb ik geen paniek aanval gehad. Heel apart....

 

Ik wil jullie allemaal heel veel sterkte wensen met de derde poging en ik zal duimen dat het gaat lukken!!

 

Groet,

Fientje.

[Armanda]

Ook wij hebben het dit keer aan haast niemand verteld. Dat gaf me echt meer rust. Al die mensen die alles maar willen weten en de druk van mensen op de hoogte houden... Ze snappen het toch niet.

En nu t eindelijk gelukt is, ben ik blij dat ik de keus heb t stil te houden tot 12 weken.

Denk er goed over na wat voor jullie prettig is, zou ik zeggen.

[gabriella]

Ja, Armanda, ik was zo nieuwsgierig of je nu een positieve test had gehad, dat ik even op het forum ben wezen rondkijken en inderdaad!! Gefeliciteerd joh!!!!

Wat een opluchting zal dat zijn, weer een drempel over.

 

Toevallig; ook wij hebben besloten het nu aan niemand te vertellen. Op die manier kan het gewone leven misschien toch wat makkelijker doorgaan zonder dat je er van buitenaf elke keer mee geconfronteerd word. En de troost die we nodig hebben op het moment dat het niet gelukt blijkt te zijn kunnen we dan alsnog bij mensen krijgen die weten van de eerdere pogingen.

Kan me ook voorstellen dat je, na zoveel moeite, het heel lastig is om tot 12 weken te wachten! Bij mijn spontane zwangerschap vorig jaar was het zo bizar dat ik überhaupt zwanger was geraakt, dat het geeneens in ons opgekomen was (heel naïef..) dat het ook nog wel eens mis kon gaan. We hadden het iedereen verteld, en toen ging het uiteindelijk bij 9 weken mis. Achteraf bedenk je dan pas dat het beter was geweest even te wachten. Aan de andere kant; we hebben er nu in heel korte tijd even zoveel vreugde van gehad en dat even mogen delen.. Maar toch zou ik dat niet meer zo snel doen.

 

Toch geeft het mij erg veel hoop om jullie verhalen te horen dat je bij deze derde poging zwanger bent geraakt. Want dat is toch waar je het even op moet volhouden; die hoop. Bedankt daarvoor!

En Armanda; ik hoop dat je onwijs mag genieten van je zwangerschap en vooral dat het allemaal goed mag gaan.

 

Liefs Gabriella

[Yola]

Hoi Gabriella, heel herkenbaar, de spanning, de zenuwen etc.

In 2010 (juni) zijn wij weer begonnen met de icsi's voor een brusje. de eerste is afgebroken wegens te weinig eitjes, de pogingen 1b en 2 daarna hadden ook weer weinig eitjes (4 die groeiden maar waarvan er 2 achterbleven; steeds 2 eitjes en maar 1 emmy), maar kennelijk werd mijn 'eitjesproductie' gewoon niet beter, ondanks maximum spuiten. Onze gyn vertelde ons in het gesprek na de 2e keer dat we moesten gaan bedenken hoe ver we wilden gaan. Met andere woorden: je situatie wordt er niet beter op (mijn leeftijd) en de resultaten met stimuleren zijn niet hoopgevend, dus houdt er serieus rekening mee dat het gewoon niet meer gaat gebeuren.

Ondanks dat we van te voren wisten dat de kansen heel klein waren, is dat toch wel heftig om te horen.

 

Toen hebben we besloten voor de 3e en laatste poging 'alles of niets' te doen. We zijn uitgeweken naar Duitsland (dd), waar we een ander hormoon kregen in een nog hogere dosis, ondersteuning met vitaminen, zaadselectie met picsi en assisted hatching. Ik had zo iets van: we gooien alles op alles. En mócht deze poging wél betere resultaten opleveren, maar toch geen bevruchting, kunnen we altijd nog besluiten één extra poging zelf te betalen met hetzelfde protocol als in dd, maar dan bij onze kliniek in Nederland.

Dat 'achterdeurtje' heeft er misschien voor gezorgd dat ik niet zó vreselijk gespannen was deze poging.

Bovendien hadden wij het geluk dat de zaadkwaliteit van mijn vriend ineens (door de vitaminen?) gigantisch veel beter was geworden, zodat we eventueel zelfs nog een paar keer iui zouden kunnen proberen. De derde en in principe laatste poging voelde daarmee toch niet zo gigantisch beladen en definitief.

En toch... we hoorden bij de folikelmetingen dat er niet meer groeide dan de pogingen ervoor... weer maar 2 eitjes... en weer maar één emmy... toen kneep ik 'm wel behoorlijk hoor! dusseldorf is niet goedkoop.. al dat geld voor hetzelfde resultaat..

 

Maar tot mijn onuitsprekelijke geluk is dat ene emmy wel blijven zitten! en daar ben ik dus nu 21 wk zwanger van.

 

Wat ik maar wil zeggen: het kan lonen om voor zo'n derde poging eens verder te kijken dan het ziekenhuis waar je al klant bij bent, ook al ben je er in principe tevreden mee .

heel veel succes!

[Eef]

Hallo, lieve Armanda, Yola en Fientje, bedankt voor jullie hoopgevende verhalen ; - )

 

We gaan het allemaal beleven..heel veel succes en geluk toegewenst, Gabriella ik denk aan je en hoop en wens je het allerbeste toe, lekker rustig aan doen en een beetje met de flow mee gaan, hoop nog wat van je te horen, kortom good luck, zal voor je duimen xxx Eef

 

ps waarschijnlijk beginnen we rond 23 mei. Maar ga het niemand vertellen haha....

[gabriella]

Het is inderdaad fijn om die hoopgevende verhalen te lezen. En wat mooi Yola; 'onuitsprelijke geluk'. Ik denk dat dat de enige juiste benaming is.

En Eef, wij hebben het ook niemand verteld dat we weer begonnen zijn. (behalve twee goede vrienden) Het is wel fijn om niet die 'druk' erbij te hebben.

Ik hoop ook jou hier een beetje te kunnen volgen, ben wel erg benieuwd hoe het je vergaat.

Ik heb de derde spuit nu gehad, en reageer altijd heftig op de hormonen dus heb er al wel wat last van. Rustig aan en niet teveel plannen, dan komt dat allemaal wel goed.

Heel veel succes ook!!

 

liefs Gabriella

[Margot]

Hai Meiden

 

Ook ik ben bezig met mijn derde poging. Morgen de punctie en dan weer de wachtweken in.. Ik heb een heel positief gevoel bij deze keer.. Twee keer een miskraam is gewoon heel veel pech, heb nu echt het gevoel dat het goed zal gaan, waarom weet ik niet..

 

Ook ik heb het niet verteld dat we weer aan de slag zijn.. Heb even geen zin in alle vragen.. Mijn familie enzo weten het natuurlijk wel en mijn directrice.. Maar dan houdt het op.. Ik hoop zo nu iedereen te kunnen verrassen na 12 weken!

 

Heel veel succes allemaal

 

Liefs

[Dees]

hallo,

 

wij hebben na 3 icsi pogingen zonder enige cryo's uiteindelijk julian in ons armen mogen sluiten.

heel raar maar om heel eerlijk te zijn was ik erg rustig eronder.. juist bij de eerste 2 pogingen niet! Wel erg positief en we zijn naar een acupunturiste geweest. 2x(1x voor het terug plaatsen en 1x direct na het terug plaatsen)

in Dec vorig jaar zijn we begonnen voor een brusje, dat eindigde in een miskraam en voor het eerst hadden we cryo's 2 om precies te zijn en ze zijn allebei goed ontdooit en 11 april terug geplaatst en 25 april, vorige week een positieve test, we zijn dus zwanger. ( ik heb wel visolie van puur mama geslikt en tarwekiemolie om de bloedsomloop beter te maken in de baarmoeder)

Ik hoop dat je een beetje kunt ontspannen, misschien een dagje in een beautycentrum doorbrengen. (is wel prijzig maar er zijn overal wel kortingsbonnen te krijgen)

en misschien is acupuntuur wel iets. (wel aangesloten bij de nederlandse acupuntuur vereniging)

 

Ik hoop voor jullie dat deze poging suc6 vol mag zijn, en dat jullie in januari 2012 jullie kindje mogen verwelkomen.

 

liefs

Desiree

[gabriella]

Zo, dat lijkt me ook niet mis, om bij twee ICSI pogingen een miskraam te hebben. Wel heel erg fijn dat je er nu zo rustig onder bent. Dat zal vast ontzettend veel schelen!

Probeer zelf ook zoveel mogelijk rust in te bouwen, en nu Dees dat zo schrijft over de acupunturist denk ik dat het misschien toch nog wel een goed idee is om daar nog even achteraan te gaan. Of ben ik daar nu al te laat voor? We zijn namelijk al begonnen met spuiten en hebben morgen eerst echo voor de follikelmeting.

Naja, en anders hebben we altijd het beauticentrum nog!!:icon_smile:

Die visolie ga ik ook nog even achteraan, en zeker ook de tarwekiemolie.

Bedankt voor de tips!!

 

liefs Gabriella