Ga naar inhoud

opspelende endometriose tijdens zwangerschap


carolina78

Aanbevolen Berichten

juist geen zwangerschapskwaaltje i know komt bijna niet voor maar wij hebben daar dus nu mee te maken.

Vanaf week 28 uit t niks ineens mega pijnaanvallen waarvoor een aantal weken ziekenhuisopname later gevolgd door constante pijn zoals t er nu naar uit ziet gooit mijn blaasendometriose roet in t eten vooral nu de zwangerschap vordert en je blaas kanteld.

Zijn er meer die dit meegemaakt hebben of in eerste instantie onverklaarbare pijnklachten tijdens zwangerschap hebben gehad en hoe is er gehandeld/rest van de zwangerschap verlopen.Ben heel benieuwd naar ervaring van anderen.Ik hoor over n paar dagen hopelijk wat t plan van aanpak voor ons gaat worden.

Link naar reactie
Delen op andere sites

Ik ben nu 20 weken zwanger en heb in het begin veel last van mijn endometriose gehad. Dit kwam bij mij omdat mijn baarmoeder verkleefd is met mijn darmen

en omdat er ook aan de banden endo zit. Ik heb het kunnen houden, de pijn was niet ondraaglijk. Nu zijn die klachten grotendeels weg.

Ik ben ook wel benieuwd hoe ze dit aanpakken bij jou, ik denk dat er niet zoveel aan te doen is.

Voor na de bevalling heb ik het plan al klaarliggen m.b.t. tot de behandeling van mijn endo.

Je kent mijn hele verhaal niet maar in de paar maanden na de bevalling van Bo is het heel erg hard achteruit gegaan met mijn endo, net alsof

deze de verloren tijd heeft willen inhalen.

Ik hoop dat de bv nu gaat lukken, dat schijnt toch het allerbeste medicijn te zijn tegen de endo. Maarja, dat kun je ook lastig doen totdat

ze 18 zijn! hahahaha

 

Heel, heel veel sterkte.

 

Liefs,

Vanessa

Link naar reactie
Delen op andere sites

Caroline, vervelend zeg dat je endo zo opspeelt.

Ik zelf heb een paar weken geleden ook opeens zo'n pijn gehad, rechts onderin mijn buik. Ik kon niet meer lopen, zitten of liggen. Alles deed pijn.

Toen bleek dat het waarschijnlijk het oprekken van mijn banden was, waar ik ook verklevingen en littekenweefsel v/d endo op heb zitten.

En dat rekt natuurlijk niet zo mee. Gelukkig is dat met de dag weer minder geworden en heb er tot nu toe bijna geen last meer van gehad. Het kan natuurlijk nog als er straks weer een groeispurt aankomt (ik krijg een tweeling). Maar dan weet ik tenminste wel wat het is, want het was natuurlijk schrikken.

Het enige dat ze er bij mij toen aan hebben gedaan is rust nemen en paracetamol slikken. En dat hielp gelukkig wel.

Maar een aantal weken ziekenhuisopname is wel heftig zeg. En ook vervelend dat het nu niet minder is, maar gewoon constant aanwezig is.

Ik kan je geen raad geven, maar ik hoop alleen maar voor je dat ze er iets voor hebben en dat je toch nog een beetje kan gaan genieten van je laatste weken zwangerschap.

Sterkte in ieder geval!!

Laat je het ons trouwens weten als ze er iets voor hebben of wat het plan van aanpak is? Misschien dat wij er nog wat aan zullen hebben....

Link naar reactie
Delen op andere sites

Jeetje, er gaat nu pas een kwartje vallen bij mij. Ik heb tijdens mijn hele zwangerschap behoorlijk veel pijn gehad in mijn hele onderbuik. Het was niet echt duidelijk mijn banden. Verschillende keren laten testen op blaasontsteking (was het ook niet). Ik hield het zelf uiteindelijk maar erop dat ik een bijzonder gevoelige baarmoeder heb. Maar het zou best eens de endo geweest kunnen zijn. Zit bij mij ook overal en ik had zelf het gevoel dat het sterk verergerd was door de 2e IVF.

 

Ben benieuwd hoe het bij jou gaat aflopen! Succes.

Link naar reactie
Delen op andere sites

  • 2 weken later...

Inmiddels ruim een week opgenomen.ik krijg nu morfine voor de pijn omdat niets anders meer hielp.

Dus nu dagelijks tramadol en 1000 mg paracetamol en op t moment dat ik echt weer zo,n koliekachtige pijn krijg mag ik morfine.

Dat blijkt helaas nog te vaak nodig dus ik zie niet gebeuren dat ik al snel naar huis ga. Morgen wordt mijn situatie opnieuw beoordeelt hoor ik net. Ben benieuwd.

Link naar reactie
Delen op andere sites

  • 3 jaar later...

Beste carolina, het is al een ouder topic en misschien heb je het achter je gelaten en wil je het er niet over hebben. Maar ik heb afgelopen maanden, tijdens mijn zwangerschap, ongeveer hetzelfde meegemaakt als jij omschrijft, met koliekpijnen, blaasendometriose, morfine tegen de pijn en heel veel weken in het ziekenhuis en aangezien afwachten de tactiek al een paar maanden is, vroeg ik me af hoe het bij jou verder is verlopen en hoe het nu met je gaat.Groet Astrid

Link naar reactie
Delen op andere sites

  • 2 jaar later...

Beste allemaal,

 

Ik ben dan geen vrouw maar toch wilde ik mijzelf graag aanmelden op dit forum omdat ik via zoeken op google op dit topic terecht kwam. Mijn vrouw is namelijk zwanger geworden vlak voor er een IUI traject werd gestart. Wij kregen die mogelijkheid omdat mijn vrouw redelijk wat verklevingen in haar buik heeft naar aanleiding van endo. Wij blij, gelukkig nog net op de valreep zwanger geworden. Alleen enkele weken geleden (Ze is bijna 22 weken) begon zij hele erge pijnen te krijgen. Ze kan behoorlijk wat hebben maar het enigste wat nog mogelijk was, was liggen in de foetushouding. Na 2 opnames en fikse pijnbestrijding (tramadol, morfine, paracetamol/codeine) zijn ze er nu eindelijk achter wat er precies aan de hand is. Haar baarmoeder zit verkleefd aan haar darm! De zwangerschap is een ramp geworden voor mijn vrouw en over enkele weken wanneer we het derde trimester in gaan mag zij het gros van de pijnstillers niet meer nemen en blijft er weinig meer over.

 

Wij maken ons erg zorgen omdat er ook al werd verteld dat zodra er een bloeding zou ontstaan doordat de verkleving zou scheuren de baby er direct uit moet. Onder de 30 weken is dat natuurlijk drama :( Dit is al een oud topic maar ik hoop toch dat er leden welke hier gereageerd hebben eventueel zouden kunnen reageren met hoe het hen is verlopen. Oke, met medische vragen moet je bij een specialist zijn, alleen weten de specialisten ook niet goed wat ze met mijn vrouw aan moeten. Mijn vrouw wil zelf absoluut niet op een forum lezen en reageren maar ik hoop toch wel wat ervaringen te mogen lezen. Alvast bedankt.

 

Een bezorgde echtgenoot.

Link naar reactie
Delen op andere sites

Doe mee aan dit gesprek

Je kunt als gast nu eerst posten en gelijk daarna registreren. Als u al een account hebt, meld u dan nu aan om te posten met uw account.

Gast
Reageer hier op dit topic...

×   Geplakt als RTF formaat tekst.   Plak in plaats daarvan als platte tekst

  Er zijn maximaal 75 emoji toegestaan.

×   Je link werd automatisch ingevoegd.   Tonen als normale link

×   Je vorige inhoud werd hersteld.   Leeg de tekstverwerker

×   Je kunt afbeeldingen niet direct plakken. Upload of voeg afbeeldingen vanaf een URL in.



  • Berichten

    • Hallo, Wij hebben onlangs een eerste poging ICSI gedaan. We hadden in totaal 13 eitjes die geïnjecteerd zijn. Hier zijn helaas geen bevruchtingen uitgekomen.  Uit het onderzoek is ook niets raars gekomen, geen afwijkende eicellen of zaadcellen.  Nu willen we niet hetzelfde riedeltje nog eens doen zonder verder onderzoek.  We hebben onze zinnen gezet op Gent. Daar schijnen ze meer onderzoek te doen.  Zijn er meer mensen die geen bevruchtingen hebben gehad na een - in principe - succesvol ICSI traject tot dan toe? En wat zijn jullie vervolgstappen?   
    • Hai @Ele   Wij zijn eind 2020 gestart met ivf. Eerste poging hadden ivf gehad en daar kwam helaas helemaal embryovorming. 2de ronde icsi gedaan hier 6 embryo's 1 terug geplaatst, geen succes. 1 was sterk genoeg om ingevroren te worden dus deze in mijn natuurlijk cyclus mogen terug plaats. Hier van zwanger geworden maar helaas een vroege miskraam. Bij de 3de rond niets in de vriezer maar 2 laten terugplaatsen en hieruit is onze zoon Noah geboren. Hij is nu net 1 geworden. Door ziekte van mijn man besloten snel weer de volgende ronde ivf in te gaan nu hij nog zo gezond mogelijk is. Eerste punctie zit er weer aan te komen en moet zeggen dat ik hem best wel weer knijp. Vond de vorige rondes zwaar maar met z'n lief klein mannetje erbij is het er niet makkelijker op. Hoe ervaar jij dat met een dochter van bijna 3?
    • Hoi! Ik ben 40 en voor het eerst bezig met ICSI in UZ Brussel. 3 jaar geleden 6 IUI pogingen gehad in een Nederlands ziekenhuis zonder resultaat. Ik heb afgelopen dinsdag mijn eicelpunctie gehad met 4 eitjes als resultaat. We zijn nu uiteraard in spanning aan het wachten op nieuws. Over 5 dagen worden we pas gebeld door de arts met het nieuws hoeveel embryo's de vriezer ingaan. Als er intussen iets mis zou gaan dan worden we eerder gebeld. De reden dat ik deze cyclus geen terugplaatsing kan hebben is omdat ze hebben ontdekt tijdens de punctie dat ik een poliep heb in mijn baarmoeder. Die moet eerst verwijderd worden voor ze een terugplaatsing kunnen doen. Logisch maar toch was het wel even balen!  Ik zou het leuk vinden om ervaringen te delen met lotgenoten. Hoe gingen jullie bvb om met de wachtperiodes,wat waren jullie ervaringen met de hormonen,de punctie etc... Lieve groetjes, Nathalie 
    • Hi @Aisiya, Ik begin binnenkort met mijn tweede ronde IVF/ICSI! En ik ben 42... 🙂 Ben jij al begonnen of begin je ook binnenkort?  Ik heb mijn eerste ICSI behandeling gedaan 4 jaar geleden, met als resultaat een hele mooi dochter van nu bijna 3 jaar.  Toen heb ik veel steun gehad aan deze forum, en om verhalen te delen en lezen van andere die hetzelfde meemaken.  Het lijkt mij fijn om elkaar te ondersteunen! 
    • Ik begin binnenkort voor de tweede keer met IVF ./ ICSI en ik ben benieuwd of er andere zijn die ook beginnen of net zijn begonnen?  Ik heb 4 jaar geleden mijn eerst ICSI ronde gehad, met de resultaat een hele mooie dochter van bijna 3. 
  • Topics

×
×
  • Nieuwe Aanmaken...

Belangrijke Informatie

Gebruikers Voorwaarden