Ga naar inhoud

Zwanger maar heel erg onzeker en bang..


kim

Aanbevolen Berichten

Lieve meiden,

 

 

 

Sinds gisteren weten mijn vriend en ik dat ik ''officieel" zwanger ben..

 

Na het ongeloof en euforie van gisteren vind ik het nu heel erg eng worden en ben ik erg bang dat het mis gaat..

 

Helaas heb ik hier ook zelf ervaring mee, heb in 2005 een miskraam gehad na 11 weken zwangerschap.

 

Dus de angst dat het nu weer mis gaat is erg hoog...

 

 

 

Ik weet dat ik dat beter niet moet doen, maar vanochtend toch weer zelf een test gedaan. En dan zit ik maar te kijken naar de test van eergisteren: is het streepje nu donkerder of niet???

 

Merk ook dat ik steeds controleer of mijn borsten nog wel pijnlijk zijn..

 

En waar ik me ook zorgen om maak:

 

Vorige week had ik dus veel last van maag en darmpijn. Vorige week moest ik ook 2 keer langskomen voor een echo, waar de gyn dus ook vocht in mijn buik zag, wat de pijn verklaarde. Eigenlijk dus weer lichte overstimulatieklachten..

 

Nu nemen die klachten langzaam af. Soms nog wel beetje last van mijn darmen, vooral 's avonds of 's nachts.

 

Dus ga ik weer denken: Is dit wel goed, moeten de klachten niet blijven. Immers bij een goede zwangerschap gaat de embryoo nu hcg maken wat de klachten dus instandhoudt????

 

 

 

Heb net naar de ivfpoli gebeld. Zij kunnen daar ook niets over zeggen. Niets is een garantie....

 

Maar ik mag wel as donderdag wel weer mijn hcg laten bepalen.

 

Hopelijk ben ik hierna weer een beetje gerustgestelt als ik zie dat de waarde mooi stijgt..

 

 

 

Maar herkennen jullie deze angst nu ook? Bang zijn dat het toch mis gaat?

 

 

 

Liefs Kim

Link naar reactie
Delen op andere sites

Hey Kim,

 

Ik heb gelukkig nooit een miskraam gehad. Misschien dat ik er daardoor ook een stukje nuchterder in sta.

 

Hoewel ik aan de andere kant ook wel met de neus op de feiten ben gedrukt: mijn man heeft ms en ik heb een zusje met een verstandelijke beperking.

 

We waren natuurlijk hardstikke blij met de positieve test. En wat ik me steeds maar voor ogen houd, is dat we eind januari/ begin februari een gezond kindje in onze armen mogen houden.

 

Natuurlijk weet ik dat het anders kan. En ik doe mijn best om goed voor mezelf te zorgen. Maar de kans dat het kindje gezond geboren wordt als je eenmaal zwanger bent, is volgens mij groter als dat er iets mis gaat.

 

Want het vervelende is gewoon: met het maken van zorgen kan je het niet voorkomen. Hoewel ik ook heel goed snap dat die gedachtenstroom soms gewoon ook niet stil te zetten is.

 

Heel veel sterkte, en ik ga voor jou ook 'gewoon' uit van het goede!!!

 

 

 

Groetjesssssssssssssss

Link naar reactie
Delen op andere sites

Ow ja, nog een kleine toevoeging:

 

Aan de andere kant zeg ik ook steeds: ach, ons huis is al aangepast, en ik heb gewerkt met mensen met een verstandelijke beperking... Als het kindje dan toch anders blijkt te zijn, zullen we het nog met liefde een thuis bieden hier. En we zullen ons er best mee redden!

 

 

 

Groetjessssssssssssssssssssssss

Link naar reactie
Delen op andere sites

he Kim!

 

Ik herken die angst helemaal. Heb dan zelf gelukkig nooit een miskraam gehad, maar wel in de eerste week na de uitslag mijn eerste paniekaanval ooit. Puur door de spanning en stress. Was zo vreselijk bang dat het mis zou gaan. Kon de eerste week aan bijna niks anders denken. En daarna ging ik me zorgen maken over het feit dat ik nog niet misselijk was enzo...

 

 

 

De geruststelling kwam pas na de eerste echo. Als het hartje goed klopt dan is de kans op een gezonde zwangerschap daarna meer dan 95% (zie mijn topic, met daarin de feiten en link naar de studie die dit heeft onderzocht).

 

 

 

Garanties zijn er inderdaad niet. Vandaag ook weer mee geconfronteerd. De uitslag van de prenatale screening ontvangen: 1 op 300. Dit is een 'normale' uitslag en geen verhoogde kans. Maar toch he. 1 op 300.... het klinkt zo laag! Je leest hier van meiden die 1 op 24000 hebben! En een vriendin van mij, 38 jaar, had een uitslag van 1 op 750, een andere 1 op 15000... Dan is 1 op 300 ineens k*t.

 

 

 

Ik moet ook telkens denken aan wat de echoschopist zei. Dat tegenwoordig zoveel meer onderzocht wordt en kan worden. Dat het ook allemaal extra spanning en stress met zich meebrengt. Het klopt wel. Vroeger was men gewoon heel blij met een zwangerschap, stond je er verder niet zo bij stil. Nu hebben we te maken met kansberekeningen, vruchtwaterpuncties, 20 weken echo's...

 

 

 

Fijn dat je donderdag langs mag komen om het hcg niveau te bepalen. Hoop dat dat was rust geeft!

 

 

 

liefs,

 

Mariek

Link naar reactie
Delen op andere sites

Hoi Kim,

 

Ik herken je gevoel helemaal. Ik was in het begin, met name door wat ik al heb meegemaakt, zo benauwd als wat. Ik was pas echt gerust gesteld toen ik op de echo een kloppend hartje zag. Daarna schoot ik alweer snel in de stress en was weer gerust gesteld toen het hartje met 10 weken nog steeds klopte en de uk mooi gegroeid was.

 

Hmmm, ik geloof niet dat je hier erg veel aan hebt. Maar eerlijk gezegd vond ik het wachten op de met name eerste echo moeilijker dan de wachtweken. Toch komt het erop neer dat je de natuur maar moet vertrouwen, en dat je niet altijd bij de kleine percentage hoort met een mindere afloop. Nog een tip: ga de komende weken leuke dingen doen, dan gaat de tijd sneller voorbij! Heel veel succes.

 

Groeten, Nora.

Link naar reactie
Delen op andere sites

oh zo herkenbaar

 

maar ik probeer toch uit te gaan van

 

als het mis gaat is er niks dat je kan doen om het te voorkomen.

 

echt helemaal niks

 

want als het misgaat dan is het de natuur die zegt 'dit vruchtje is niet goed en zal nooit levensvatbaar zijn'

 

en dat komt niet door dingen die je doet of juist niet doet

 

 

 

dus waarom zou ik mezelf dan zo in de stress werken

 

ik wil ook geen vlokkentest en punctie enzo, terwijl ik dus qua leeftijd dit wel aangeboden ga krijgen!! ben 41

 

ja bloed mogen ze testen en nekplooi ok

 

maar ja kansberekening daar heb je niks an eigenlijk

 

geeft een idee maar is geen zekerheid

 

niks is zeker in het leven denk ik dan maar

 

( ja de liefde voor je kind, hahah dat is zeker!!!)

 

 

 

probeer toch echt te genieten. soms is het moeilijk en ik blijf ook voorzichtig, door in mijn achterhoofd te houden dat het altijd nog mis kan gaan.

 

maar NU ben ik zwanger,......punt

 

en jij ook ...............punt!!!

 

 

 

suc6 meid en knuf

Link naar reactie
Delen op andere sites

Hi Kim,

 

 

 

join the club van zenuwachtige wandelende hormoonbommen.. en in inderdaad... deze weken zijn minimaal even spannend als de wachtweken...maar.... je bent wel een stap verder dan daar... en als je eenmaal dat hartje ziet kloppen zul je merken dat je als een stuk zekerder wordt... Ook ik heb eens een miskraam gehad en dan zul je er altijd wat angts voor houden.. sterkte en probeer vooral ook te genietn

 

 

 

Lfs pien

Link naar reactie
Delen op andere sites

Allemaal heel erg bedankt voor jullie reacties.

 

Het is toch wel fijn om te horen dat eigenlijk iedereen deze gevoelens wel herkent..

 

Ik probeer nu van het positieve uit te gaan. Is natuurlijk veel makkelijker gezegd dan gedaan...

 

 

 

Gelukkig heeft mijn mannetje me net ook nog even goed gerustgesteld.

 

Ik voel me nu een stukkie rustiger dan vanmorgen.

 

En ik ga proberen de natuur zijn gang te laten gaan.

 

Het gaat uiteindelijk toch gewoon zo als het gaat...

 

 

 

Trouwens Hilde, vind het heel knap dat je er zo nuchter in kan staan.

 

Dat maakt het voor jezelf ook wel een heel stuk makkelijker.

 

Ik ga ook proberen dat te doen.

 

Of het lukt is een tweede :dry:

Link naar reactie
Delen op andere sites

,

 

. Toch komt het erop neer dat je de natuur maar moet vertrouwen, en dat je niet altijd bij de kleine percentage hoort met een mindere afloop. Groeten, Nora.

 

 

 

Ik sluit mij hierbij aan. Zo en zo ben helpt het denk ik al erg als je positief probeert te zijn , had ik bv met de hele 3e behandeling.

 

Tuurlijk heeft iedereen wel eens een dip/ zorgen maak dagje gehad, en dat is echt nog niet over.

 

 

 

Ik wil zeggen: ik probeer nu ook net zo positief te blijven. Ik ga maar alvast uit van t goede en vooral : let's do it, ze gaan t redden die kleintje(s) van mij!

 

 

 

Kim: Het mag gewoon ook wel eens gaan meezitten voor ons dames!

 

 

 

( Lijkt me wel lastiger als je al een keer een miskraam hebt gehad! ) .Het vertrouwen zal met de tijd vast enorm gaan groeien.

 

Kim, we proberen je er doorheen te slepen hoor !

 

liefs lentezon

Link naar reactie
Delen op andere sites

Goede morgen dames....

 

 

 

Ben nieuw hier, ben toevalig op deze site terecht gekomen toen ik waanhopig op zoek was naar info over IFV en zwarger...

 

 

 

Hoop meer info van jullie te mogen ontvangen....omdat ik het wachten niet meer aan kan :icon_shaking:.

 

 

 

Wij hebben merdere IUI's gehad en geen resultaat.

 

Op 26-8 de punctie voor IFV en vandaag getest en volgens de test ben ik zwanger:B-0020:.....kan gewoon niet geloven....het betekent dat ik nu al 5 weken zwanger ben :occasion14:

 

Ik heb op dit momnet wel lichtelijk gevoelige buik- en onderrugpijn. Ben heel erg bang dat er iets mis kan gaan.

 

Verder denk ik dat ik misselijk ben, maar het kan goed door de spanning komen...en verder voel ik van alles.....:icon_shaking:

 

Herkent iemand deze gevoelens? :icon_scratch:

Link naar reactie
Delen op andere sites

Hallo Arting,

 

 

 

welkom op het forum.

 

 

 

En van harte gefeliciteerd met je zwangerschap!!

 

 

 

Alleen is het misschien leuker voor jezelf om dit verhaal in je eigen topic te open, krijg je ook je eigen reacties!

 

En het blijft dan voor iedereen overzichtelijk!

 

 

 

Gr, Claudia

Link naar reactie
Delen op andere sites

.Het vertrouwen zal met de tijd vast enorm gaan groeien.

 

Kim, we proberen je er doorheen te slepen hoor !

 

liefs lentezon

 

 

 

 

 

Hartstikke lief!!

 

 

 

Nou het gaat nu gelukkiger ook weer beter met me..

 

Ben een heel stuk rustiger dan afgelopen dinsdag. Probeer het goede gevoel dat ik maandag had toen ik de uitslag kreeg van de bloedtest, vast te houden.

 

Vanochtend dus ook weer opnieuw bloed laten prikken en net de uitslag gekregen.

 

Het hcg was goed doorgestegen!!

 

Pff toch weer een extra geruststelling. :yeswink-1:

 

 

 

Ik werd vanmorgen rond 5 uur ook weer wakker met flink buikpijn (mijn darmen weer). Heel vervelend maar dat stelde me ook wel weer gerust.

 

Ws toch nog steeds dat vocht dat daar zit waardoor mijn darmen geprikkeld worden.

 

En ik merk dat ik met de dagen steeds wat meer misselijk begin te worden..

 

Heb (nog) niet moeten overgeven, maar wel geregeld braakneigingen, vooral 's ochtends en met tandenpoetsen.

 

Nou vind het niet erg hoor, laat die misselijkheid maar komen!!!!

 

 

 

Liefs Kim

Link naar reactie
Delen op andere sites

Hey Kim,

 

Goed om te horen zeg! Goed dat de hcg stijgende was! :occasion16:

 

 

 

Ik heb nog steeds geen klachten, ja borsten wat opgezet en slaap met een bh nu want best wel pijnlijk! Verder nog niet echt misselijk of zo : sja ik moet geen salamiworst ruiken bv om 0630 s'ochtend ( broodbeleg wat mijn vriend aan t smeren was ).

 

Ook is mijn eetlust/ smaakbeleving anders. Yochurt vind ik veel zuurder smaken bv dan daarvoor.

 

 

 

Duurt lang he..nog 2 weken tot de echo ! Zal blij zijn als het zover is. Wij hebben lekker een dagje vrij genomen die dag.

 

 

 

tot die tijd, bikkelen we gewoon weer door.

Link naar reactie
Delen op andere sites

he meis,

 

 

 

Fijn dat de hcg goed was gestegen! Toch weer een geruststelling. En die misselijkheid ook. Hoewel, wil je daar over een paar weken nog wel eens over horen ;-)

 

Wachtweken naar de eerste echo toe zijn net zo slopend als naar de uitslag toe, he. Nog even volhouden!

 

 

 

liefs,

 

Mariek

Link naar reactie
Delen op andere sites

Lieve meiden,

 

 

 

Ik denk dat jullie dat allemaal avast herkennen:

 

 

 

Ondanks mijn tomeloze enthousiasme en mega positivisme had ik gisteren avond toch ook wel ineens de bibbers! Dat wissellende gevoel hoort er misschien wel bij.... voel me ineeens een beetje rottig. :sad11:

 

 

 

Iniedergeval was ik een beetje bang, dacht mis zou gaan ook, of dat ik nu niet meer zwanger ben...allemaal DOOM scenario's die op uitzonderingen zijn gebaseerd ! :icon_scratch:

 

 

 

Sja: ik heb naast opgezette borsten ( zo hard als steen, ze bewegen niet eens ik lijk wel Pamela hahahah ) en wat moe nergens last van, d.w.z. iniedergeval niet van misselijkheid.

 

Nu las ik ook dat dat meestal in week 6 of 7 komt...kijk maar naar Kim.

 

Dus ja, aan de ene kant zou ik blij zijn missselijk te worden, gek he, want dan voel ik me behoorlijk zwanger tenminste. Vast heel herkenbaar voor een aantal onder ons, al dan niet voor ons allemaal!

 

 

 

Nog zeeeeeeer lange dagen hoor :waiting:

 

....net wat jij schrijft Mariek..

 

 

 

Ik moet mijzelf gewoon weer een schop onder de kont geven, positief blijven, zeggen tegen 'mijn kleintjes' dat ik er alle vertrouwen in heb dat ze redden, dat ze het echt wel kunnen hoor!:yeswink-1:

 

 

 

Is wel grappig": Lila loopt net een week op mij voor, kan ik ff gauw spieken wat mij te wachten staan hahahah Die is al flink misselijk, en bij Kim begintt al te komen!

 

 

 

Zijn jullie ook allemaal zo moe????????? dwz ik lig al voor 2200u te slapen zowat...is denk ik van de hele behandeling ook en alle spanningen ...ik krijg daar altijd slaapneigingen van hihi

 

 

 

Het is allemaal wat, enerzijds loop ik half verliefd rond ( zo'n soort gevoel) maar ook nog de dagen aftellende naar 1-10..dat zal een 1e opluchting zijn.

 

Ik sleep me er wel doorheen, heb geen keus.!

 

liefs Lentezon

Link naar reactie
Delen op andere sites

.

 

Nu las ik ook dat dat meestal in week 6 of 7 komt...kijk maar naar Kim.

 

 

 

 

Ik denk dat je me met iemand anders verwart, we lopen precies gelijk op :biggrin:

 

Ik zie dat jij al zo'n mooie banner (heet dat zo?) hebt.

 

Dat durf ik nog niet hoor, ik wacht eerst ff de echo af, ik heb hem 2 oktober, een dagje na jouw!

 

 

 

Tja en die angst ineens, ik weet er alles van. Maar het is heel vervelend en het maakt je ook super onzeker.

 

Ik had dat dus dinsdagochtend ineens, maar ik moet zeggen dat ik me nu wel weer rustig voel, maar ik tel wel echt de dagen nu tot de echo: nu nog 1 week en 6 dagen :biggrin:

 

Misschien kan je ook ff bellen naar de ivfpoli om te vragen of je nog een keer bloed mag laten prikken. Ik vond het gisteren wel weer spannend toen ze belden voor de uitslag, maar het gaf toch weer een geruststelling... Ze zijn daar zo ontzettend lief en begripvol, begrijpen ze volkomen...

 

 

 

Diana, ik zal idd de datum van de echo bij het topic zetten... en bedankt voor je berichtje!

 

Jij ook Marieke!

 

 

 

liefs

Link naar reactie
Delen op andere sites

Hoi Kim, neen sorry ik weet het wel hoor: ik verwarde jouw 'braaknéigingen' met de mega misselijkheid van Lila die dus al wel verder is.hihi

 

 

 

hihi Ja want wij hadden op dezelfde dag de punctie, en ook de zwangerschapstest he !

 

 

 

Sja zoals het onderschrift van de ticker/ banner al zegt: er begint al een heel leventje, in de kiem, mijn leventje.. ik geef het alle hoop die ik kan krijgen

 

en het helpt mij te zien dat e.e.a. zich ontwikkeld. Zo begon ook ons leven.

 

 

 

Blij dat jij je al wat beter voelt zeg! Ik bikkel nog eventjes door hoor, misschien ben ik volgende week wel misselijk..gek he zit je gewoon op te wachten. Duurt nog wel heel erg lang zeg tot die 1e echo.

 

 

 

liefs lentezon

Link naar reactie
Delen op andere sites

siliconen-borsten (zo lijken ze net, he :hussy:), misselijkheid, braakneigingen, mood-swings, emotionele dwijlen, het hoort er allemaal bij. Welkom in de wereld van de zwangerschap ;-)

 

 

 

Oh, en dat koude... ik heb het nog steeds elke avond steenkoud. Lig ondanks diverse truien heerlijk onder de fleecedeken, en mijn handen zijn nog stééds ijsklompjes. Schijnt dat je later in je zwangerschap juist weer warm wordt. Komt mooi uit... dan is het winter...

Link naar reactie
Delen op andere sites

Hahaha, Lentezon, met een beetje mazzel mis je die misselijkheid. Heb er af en toe bij vlagen last van gehad. Maar even een sultana of een melkliga en het was weer over. Heb maar 2 x m'n maag leeg hoeven keren. Waarvan wrs. ook nog een keer van wege eten waar een ingredient inverwerkt was wat over datum was. M'n maag is dus wel wat gevoeliger!

 

En tja, het is allemaal nog zo ongelovelijk... Je ziet nog niets, voelt wel wat, maar wat moet je voelen??

 

En ja, dat vermoeide herken ik wel. Had helemaal nergens zin in!!!

 

Groetjesssssssssssssssssssss

Link naar reactie
Delen op andere sites

Hoi Hilde,

 

Sja ik denk dat ik misschien wel geluk heb kwa misselijkheid ! Maar ik eet ook wel mega gezond hoor en zes keer per dag kleine porties bv schijnt ook allemaal te helpen.Mijn energiepeil gaat weer wat omhoog. Ik heb de laatse 2 weken erg hectische weken gehad, geen moment voor mijzelf...

 

 

 

We hebben lekker wat rust genomen dit weekend en ik kan er weer tegenaan. Maar het is nog maar disndag he hihihi eens kijken hoe ik mij vrijdag voel !

 

Ik blijf ook gewoon 2-3 keer per week zwemmen bv, 2-3 keer per week op de fiets naar t werk en ca 1 keer per week 2 uur wandelen .

 

Beweging is goed en zwemmen is heerlijk en zolang ik mij er goed bij voel...

 

!

 

Heb je trouwens al iets van dat werk gehoord dat je misschien weer wil gaan doen??

Link naar reactie
Delen op andere sites

Nee, nog niet... Maar het loopt ook allemaal via een ongebruikelijke weg. Iemand tipte me om eventueel haar collega te worden via de hyves...Ik heb nog geen advertentie of zo gezien... Ken haar van een aantal jaren geleden. Het werk heeft wel raakvlakken met wat ik eerder heb gedaan, maar ligt er ook weer voor een heel groot deel los van.

 

Ik heb haar vanmorgen via de hyves een berichtje gestuurd om even telefonisch contact met me op te nemen, of even haar telefoonnummer door te geven... Heb nog wel wat vraagjes enzo... Hoop dan ook wat meer duidelijkheid te hebben... Dus eh, wacht weer op een berichtje via de hyves, of een telefoontje.

 

 

 

Groetjesssssssssssssssss

Link naar reactie
Delen op andere sites

Doe mee aan dit gesprek

Je kunt als gast nu eerst posten en gelijk daarna registreren. Als u al een account hebt, meld u dan nu aan om te posten met uw account.

Gast
Reageer hier op dit topic...

×   Geplakt als RTF formaat tekst.   Plak in plaats daarvan als platte tekst

  Er zijn maximaal 75 emoji toegestaan.

×   Je link werd automatisch ingevoegd.   Tonen als normale link

×   Je vorige inhoud werd hersteld.   Leeg de tekstverwerker

×   Je kunt afbeeldingen niet direct plakken. Upload of voeg afbeeldingen vanaf een URL in.



  • Berichten

    • Hallo, Wij hebben onlangs een eerste poging ICSI gedaan. We hadden in totaal 13 eitjes die geïnjecteerd zijn. Hier zijn helaas geen bevruchtingen uitgekomen.  Uit het onderzoek is ook niets raars gekomen, geen afwijkende eicellen of zaadcellen.  Nu willen we niet hetzelfde riedeltje nog eens doen zonder verder onderzoek.  We hebben onze zinnen gezet op Gent. Daar schijnen ze meer onderzoek te doen.  Zijn er meer mensen die geen bevruchtingen hebben gehad na een - in principe - succesvol ICSI traject tot dan toe? En wat zijn jullie vervolgstappen?   
    • Hai @Ele   Wij zijn eind 2020 gestart met ivf. Eerste poging hadden ivf gehad en daar kwam helaas helemaal embryovorming. 2de ronde icsi gedaan hier 6 embryo's 1 terug geplaatst, geen succes. 1 was sterk genoeg om ingevroren te worden dus deze in mijn natuurlijk cyclus mogen terug plaats. Hier van zwanger geworden maar helaas een vroege miskraam. Bij de 3de rond niets in de vriezer maar 2 laten terugplaatsen en hieruit is onze zoon Noah geboren. Hij is nu net 1 geworden. Door ziekte van mijn man besloten snel weer de volgende ronde ivf in te gaan nu hij nog zo gezond mogelijk is. Eerste punctie zit er weer aan te komen en moet zeggen dat ik hem best wel weer knijp. Vond de vorige rondes zwaar maar met z'n lief klein mannetje erbij is het er niet makkelijker op. Hoe ervaar jij dat met een dochter van bijna 3?
    • Hoi! Ik ben 40 en voor het eerst bezig met ICSI in UZ Brussel. 3 jaar geleden 6 IUI pogingen gehad in een Nederlands ziekenhuis zonder resultaat. Ik heb afgelopen dinsdag mijn eicelpunctie gehad met 4 eitjes als resultaat. We zijn nu uiteraard in spanning aan het wachten op nieuws. Over 5 dagen worden we pas gebeld door de arts met het nieuws hoeveel embryo's de vriezer ingaan. Als er intussen iets mis zou gaan dan worden we eerder gebeld. De reden dat ik deze cyclus geen terugplaatsing kan hebben is omdat ze hebben ontdekt tijdens de punctie dat ik een poliep heb in mijn baarmoeder. Die moet eerst verwijderd worden voor ze een terugplaatsing kunnen doen. Logisch maar toch was het wel even balen!  Ik zou het leuk vinden om ervaringen te delen met lotgenoten. Hoe gingen jullie bvb om met de wachtperiodes,wat waren jullie ervaringen met de hormonen,de punctie etc... Lieve groetjes, Nathalie 
    • Hi @Aisiya, Ik begin binnenkort met mijn tweede ronde IVF/ICSI! En ik ben 42... 🙂 Ben jij al begonnen of begin je ook binnenkort?  Ik heb mijn eerste ICSI behandeling gedaan 4 jaar geleden, met als resultaat een hele mooi dochter van nu bijna 3 jaar.  Toen heb ik veel steun gehad aan deze forum, en om verhalen te delen en lezen van andere die hetzelfde meemaken.  Het lijkt mij fijn om elkaar te ondersteunen! 
    • Ik begin binnenkort voor de tweede keer met IVF ./ ICSI en ik ben benieuwd of er andere zijn die ook beginnen of net zijn begonnen?  Ik heb 4 jaar geleden mijn eerst ICSI ronde gehad, met de resultaat een hele mooie dochter van bijna 3. 
  • Topics

×
×
  • Nieuwe Aanmaken...

Belangrijke Informatie

Gebruikers Voorwaarden