lieve, lieve meiden,
ontzettend bedankt voor jullie lieve woorden.
Ik ben echt even ingestort.
Ik durf geen eens aan de gevolgen te denken, nooit zal ik mama genoemd worden, etc. Het lijkt nog steeds of het iemand anders overkomt, maar als ik dan naar bed ga komt de waarheid in alle heftigheid op me af. Je houdt er best rekening mee dat het wel eens niet zou kunnen lukken, maar als het dan toch zo ver is, dan weet je dat je die waarheid toch steeds weer heel snel hebt weggestopt. En dat is nog steeds mn eerste reactie... nee..daar wil ik niet aan denken. Maar goed, het verdriet moet er toch uit. Het is in ieder geval fijn om begrepen te worden hier, al zal ik wel wat minder langs komen. Moet echt ff aan mezelf denken....
Manon: WAUW zeg, wat een mooie uitslag. Zoals ik van de week al schreef: dit wordt 'em gewoon, die gedroomde en zo welkome mooie zwangerschap: geniet er van meis.
Lisette, Maris: klote meoden. Veel sterkte. Hopelijk brengen de volgende pogingen jullie wel hartstikke mooi nieuws...
Veel liefs,
Daan