Hai Tinkerbell,
Jeetje wat een tegenslagen en ellende hebben jullie gehad zeg! Ik schrijf hier niet echt heel veel... Maar na het lezen van jouw verhaal/oproep vond ik toch dat ik even wat moest laten horen.
Zie mijn onderschrift. Misschien geeft het hoop...... Het onderschrift vertelt niet eens het hele verhaal. Maar zoals je ziet, bij ons wel een happy end.
Bij ons lag het ook aan de zaadkwaliteit, ik hoefde niet eens onderzocht te worden. Op eigen initiatief en met hulp van de HA heb ik onderzoek laten doen in een ander zh. We zijn zelfs naar Gent geweest voor DNA-onderzoek. Dat bleek allemaal oké (die uitslag kwam overigens pas binnen toen ik 3 maanden zwanger was)
We hebben stad en land afgelopen, zijn ook bij dr. Pf. in DD geweest. De uitslag van zijn onderzoek bleek weinig afwijkend. Voor mijn gevoel was mijn bloed 'dus' goed. Stomtoevallig kwam mijn hematoloog er bij een routine-onderzoek achter dat er iets mis was met mijn stolling (dus toch met mijn bloed!) Na het starten met prednison en ascal raakte ik zwanger!
Mijn zwangerschap verliep goed, het afbouwen met de prednison was wel zwaar. Bij 30 weken zwangerschap bleek dat mijn hartfunctie erg terugliep (ik was al bekend met een hartziekte hoor) Op 34 weken was mijn hartfunctie nog maar 14% en werd er besloten dat ons dochtertje gehaald moest worden. Dat is nu ruim 7 weken geleden. Mijn hart is nog niet verder hersteld, maar ons dochtertje doet het super!
Ik weet dat dit verhaal héél anders is dan het jouwe. Maar ik wilde het je alleen maar vertellen om je een hart onder de riem te steken. Hoe zwaar en uitzichtloos het soms allemaal kan lijken: hou hoop!! Dat is echt nodig om dit traject te kunnen doorlopen.
En.. heel misschien je bloed laten testen? Is simpel en de uitslag is snel bekend.. (bij mij bleek het Antifosfolipiden syndroom te zijn)
Ik wens je iig heel veel succes! En ik hoop van harte dat jullie lange weg snel een gelukkig einde kent!