djanne

Dat heb ik zeker niet betaald. Ik heb het tijdens twee zwangerschappen gebruikt. Ik heb vijf niet vergoede ICSI's gehad en ook de medicatie moest ik zelf betalen. Soms loont het om ze in het buitenland te kijken. Daar is bepaalde medicatie vrij te krijgen en goedkoper.

Utrogestan is gewoon te koop via de apotheek.

Wij hebben drie kinderen gekregen na eiceldonatie in Spanje, maar ik neem aan dat je bedoelt dat je zelf een donor hebt gevonden. In Spanje is er sprake van anonieme donatie. Wil je de behandeling in Nederland ondergaan (dan zul je je moeten houden aan de Nederlandse regels die gelden voor eiceoldonatie) of wil je de behandeling ondergaan in haar land. Ik vond het zelf zoeken van een eicel geen optie. Ik heb teveel verhalen gehoord van donoren die alsnog afhaakten. Daarnaast zijn de resultaten in Spanje zeer goed. Als je nog vragen hebt, stel ze gerust!

Wat ontzettend fijn dat het zo goed met Sam gaat en dat hij niets overgehouden heeft aan dat moeilijke begin. Ik kan me heel goed voorstellen dat je niet aan een nieuwe poging moest denken. Onze dochter is nu al weer drie. Toen ze een jaar was hebben we weer een poging gedaan. Ik had de mazzel dat beide zwangerschappen en bevallingen vrijwel probleemloos verliepen. Je zult vast net zo vaak als ik bedenken wat een ongelooflijk geluk we hebben gehad! Toch merk ik ook dat die periode wel een stempel op mijn leven heeft gedrukt; de wanhoop en het verdriet van die jaren vergeet je nooit. Geniet van je mannetje! Djanne

Hoi Sas, Wat lijkt 2011 al weer lang geleden. Ik hoop dat het goed gaat met Sam. Ik weet nog zo goed hoe spannend het voor jullie geweest is. Wij hebben na de eerste nog drie pogingen gedaan en hebben vorig jaar een tweeling gekregen van dezelfde donor. Eerst was ze niet meer beschikbaar maar na de eerste mislukte poging werden we gebeld met de mededeling dat ze nogmaals wilde donoren. Ook nu was de tweede poging met haar eicellen raak. Af en toe lees ik nog wel eens mee op dit forum. Groet, Djanne

Hoi, Toevallig kom ik vandaag weer eens op het forum en lees ik je bericht. Ik las en schreef in die periode ook mee. Ik heb uiteindelijk drie kinderen gekregen: een toen ik net 45 was en een tweeling toen ik 47 was. Alle kinderen zijn geboren na eiceldonatie in Spanje. Toen ik 43 werd, was ik uitbehandeld in Nederland ondanks het feit dat ik tussen de 9 en 19 eicellen per behandeling had. Wij hebben toen besloten dat we een reële kans wilden en zijn toen overgestapt op eiceldonatie. Dat betekende dat onze slagingskans van 5 procent per behandeling, opeens ruim 50 procent werd. Ik vond het erg moeilijk om te accepteren dat het UMC in Utrecht ons niet meer wilde behandelen maar ben uiteindelijk erg blij dat we uiteindelijk de overstap naar ecd hebben gemaakt. ik wens je hetzelfde geluk toe dat wij uiteindelijk hebben gehad! Djanne

Hey Sas, Lees stiekem even mee en zie opeens je bericht. Hoe is het met Sam? Ik ben in hetzelfde jaar als jij bevallen van onze dochter en inmiddels hebben we er sinds twee weken twee jongens bij. We hebben weer drie verse pogingen gedaan en de laatste was succesvol! Nu dus drie kinderen van dezelfde Spaanse donor. Wat een geluk! Groet, Djanne

Lieve meiden, Voor dat ik afscheid van jullie neem, toch nog een keer een goedbedoeld advies. Ook ik ken verhalen van vrouwen die zwanger worden in Nederland na ecd, maar volgens mij is de beslissende factor ik dit hele proces nog steeds de leeftijd van de donor. De Nederlandse artsen zijn niet minder goed (hoogstens terughoudender maar daar hebben we hier ook al eens een discussie over gevoerd), maar zij hebben gewoon te maken met gemiddeld veel oudere donoren. Mocht je de mogelijkheid hebben (Freggel heeft het ook al eens gezegd en ik weet dat het sommigen echt pijn doet) overweeg dan, mocht het hier niet lukken, toch echt over de grens te kijken. Ik weet de prijzen in Nederland niet maar ik begreep dat dat inmiddels ook enkele duizenden euro's is (als je het zelf moet betalen). Voor iets meer kun je ook terecht in het buitenland! Sommigen van jullie zijn nog relatief jong dus je hoeft dat niet binnen nu en een jaar te beslissen en je kunt er misschien ook voor sparen (het is gedeeltelijk aftrekbaar van de belasting). Neem van mij aan: het is minder eng dan je denkt. Als je me vijf jaar geleden had gezegd dat ik twee keer alleen naar Barcelona zou vliegen dan had ik je voor gek verklaard, maar ik deed het wel (mijn man moest altijd een aantal dagen eerder vers doneren) en er was eigenlijk niets engs aan. Mij gaf de mogelijkheid van ecd in het buitenland ook relatieve rust tijdens onze laatste icsi. Ik hoop niet dat ik jullie verdriet doe met dit bericht, maar ik heb me voorgenomen om minder vaak sociaal wenselijk gedrag te vertonen en vaker te zeggen wat ik echt denk en voel. Ik ben zelf zo ongelooflijk blij met onze dochter dat ik echt iedereen (maar jullie nog iets meer) dat geluk gun! Djanne

Lieve Annemiek, Op de achtergrond lees ik nog steeds mee en nu ik jouw verhaal lees, wil ik toch even reageren. Ik kan me je gevoelens zo ontzettend goed voorstellen. Toen wij nog volop in de medische molen zaten, was ik soms zo vreselijk jaloers wanneer ik 'goede' berichten van anderen las. Ik heb al eerder geschreven dat ik er niet trots op was maar die gevoelens maakten het traject voor mij extra zwaar. Wanneer je met mensen spreekt die hetzelfde meemaakten hoor ik dat zij hetzelfde voelden maar veel vrouwen vinden het lastig om hier eerlijk over te zijn. Je gunt iedereen een kind, maar jezelf het allermeest. Ik heb tijdens mijn zwangerschap altijd geprobeerd terughoudend te zijn in het etaleren van de zwangerschap. Dus geen foto's op Facebook van mijn buik en geen juichende berichten na een echo, maar ook daar is niet iedereen hetzelfde in. Een collega van mij is ook lang bezig geweest, maar zij kende geen schroom: alles kwam overal uitgebreid voorbij. Het stoorde mij enorm (ik word al misselijk van zo'n ticker sorry dames ;-) , maar ik realiseerde me later dat mijn obsessieve 'ik wil niemand pijn doen' niemand helpt om zwanger te worden. De medische molen speelt nog steeds een grote rol in mijn leven, terwijl ik ook enorm geniet van ons meisje. Je zou ervoor kunnen kiezen om lid te worden van het besloten forum van Freya. Mijn ervaring is wel dat daar de meeste vrouwen naar het buitenland gaan. De laatste maanden zie ik daar ook vooral veel weinigzeggende mailtjes voorbij komen van vrouwen die elkaar succes wensen. Je zou wel zelf een topic kunnen openen die aansluit bij jouw specifieke situatie. De kans is groot dat daar vrouwen reageren die in dezelfde situatie zitten. Het is daar ook vrij gemakkelijk om informatie na te zoeken. Ik wens je ontzettend veel succes en mij hielp afstand nemen soms echt om even tot emotionele rust te komen. Alle andere meiden die nog volop bezig zijn: sterkte. De zwangere meiden: geniet ervan! Dikke knuffel, Djanne

Hoi, Gisteren heb ik het item bij Babyboom ook gezien en ik vond het een zeer opmerkelijke ecd-behandeling. Het kwam op mij erg primitief over. Het leek in niets op onze kliniek in Barcelona. Ik vond het ook zeer opmerkelijk dat er werd gezegd dat het sperma heel goed was terwijl ze in Nederland steeds slechte resultaten hadden. Het beeld dat geschetst werd was wat mij betreft geen goede reclame voor ecd. Het feit dat de behandeling niet gelukt was, vond ik overigens ook erg verdrietig. Ik kan me trouwens niet voorstellen dat je zo'n testmoment wil delen met heel Nederland, maar ieder z'n ding. Poeh, ja Freggel van die types die er twee hebben en dan in de stress zijn omdat ze al bijna een jaar bezig zijn voor een derde. Ik blijf me ergeren aan dat soort verhalen. Vorig jaar bij 'Draagmoeder gezocht' een vrouw die er drie had en nu via ecd en een draagmoeder een vierde wilde: ik ontplofte bijna. Kortom ik kan beter niet naar dat soort programma's kijken. Djanne

Hoi, Nou ik vond bevallen best veel pijn doen :-). Het schoot niet echt op (ik werd ingeleid na ruim 42 weken) en halverwege boden ze een ruggenprik aan. Ik heb het niet gedaan, maar het was wel heel verleidelijk. De operatie en het hechten na afloop waren onder narcose dus daar heb ik niets van gemerkt. Ik vond het zwanger zijn ook een groot feest ondanks het feit dat ik echt 14 weken ontzettend misselijk was en dat ik steeds heel erg bang ben geweest dat het alsnog mis zou gaan. Ik gun het al die meiden hier ook zo! Ik ben de 40 al ruim gepasseerd dus echt een oude moeder, maar ach leeftijd zit toch vooral in de dingen die je doet en ik sta straks gewoon braaf als hippe moeder bij school. Djanne

Mees, Jij bent vast nog heel fris en fruitig. Ik voel me nog wel heel jong, maar de cijfers spreken andere taal ;-). Ik schaam me dat ik het hier schrijf, maar op weg naar de operatiekamer (een kwartier nadat ik bevallen was) dacht ik:'Ik wil er nog wel een'. En dat terwijl ik al die jaren heb geroepen dat ik nooit meer zou klagen als ik er maar een zou mogen krijgen. Weet je al wanneer jullie weer mogen/moeten? Djanne

Hee Mees, Het gaat hier heel erg goed. Ik vind het wel meevallen met de drukte. Ons meisje slaapt nog wel veel en kan zich in de box of op het speelkleed al echt vermaken. Ik heb nog een weekje verlof en dan heb ik tot het nieuwe schooljaar ouderschapsverlof. Dat voelt als een hele lange luie vakantie. Ben al weer een aantal weken bezig met mijn studie, dus ik verveel me niet. Hoe gaat het met jou? Jullie minimini-mannetje is waarschijnlijk inmiddels al een miniman. Bijna anderhalf zag ik, leuke leeftijd! Kan me zo goed voorstellen dat je graag een tweede wil. Eigenlijk ben ik al veel te oud voor een tweede, maar het is wel heel verleidelijk... Lieve meiden, allemaal weer heel veel succes en oh Corina ik heb zo met je te doen. Djanne