aukus

He meiden, ik breek even in: ik ben er ook van overtuigt dat Merlijn al door begint te krijgen hoe het daar onder werkt. Ik ga op de 9 maanden beurs ook een boekje halen van Kaatje Katoen. Want ja, ik gebruik juist wasbare luiers, omdat kinderen daar gemiddeld een jaar eerder zindelijk mee worden. Van de zomer laat ik Merlijn ook rustig rond banjeren in een badstoffen broekje, dan merkt hij helemaal wat er gebeurt. Aangezien hij nu al staat, soms zelfs los en zich vakkundig langs de bank weet te stappen heb ik goede hoop dat hij loopt als het zomer is. Niet dat ik ervan uit ga dat hij dan al zindelijk zal worden, maar oefenen kan toch nooit kwaad? Dus Meezie ik geloof hoor dat Maud het al kan aangeven. Merlijn is zich er duidelijk van bewust als hij geplast heeft, want dan wordt zijn luier nat en koud. Dat heeft er in geresulteerd dat meneer zijn plas lijkt op te houden of in ieder geval meer controle lijkt uit te oefenen. Ach ja, 2 jaar zindelijk zijn overdag lijkt mij een enorm cadeautje :) http://www.kaatjekatoen.nl/onze+producten/zindelijkheid/zindelijk_y_+nu+al%3F groetjes allemaal!

Lieve meiden, Ik kom eigenlijk nooit meer hier sinds mijn kleine Merlijn geboren is in April vorig jaar. Met 9 maanden + op de teller kan ik goed begrijpen dat het bij sommigen ook weer gaat kriebelen, dat heb ik ook...wie weet wat de toekomst in petto heeft. Ook al zal de kans groot zijn dat ik in de toekomst hier steeds minder zal komen, wil ik iedereen veel geluk en liefde toe wensen. En nu maar lekker genieten van al die ontwikkelingen die zich razend snel opvolgen. Merlijn is trouwens al erg flink aan het kruipen, hij staat en doet al een paar stapjes aan de rand van de box, bank etc. Het gaat echt veel te snel!!!! groetjes!

He allemaal, Ik gebruik een wasbare luier en incidenteel een weggooiluier. Vergeet dat het millieu bewuster zou zijn of dat je kindje sneller zindelijk is; het is vooral goedkoper. En niet onbelangrijk enorm gebruiksvriendelijk. Zelfs nu Merlijn een fruithapje krijgt en ik nog wel eens een ware saté broek zie als ik hem verschoon is het geen probleem. Met inleggers van papier die zo weggegooid kunnen worden of van fleece die je gewoon even los schudt boven het toilet en niet zoveel werk. Nadeel? De was moet inderdaad aangezet worden, maar in de praktijk om de avond een was draaien en de volgende ochtend even ophangen. Ik ben laaiend enthousiast. Ik gebruikte in het begin 's nachts een wegwerpluier, maar hij lekte nog wel eens door, dus ik ben nu volledig overgestapt. Als ik straks een week op vakantie ga neem ik trouwens wel kruidvatluiers, omdat 30 luiers mee verhuizen een halve koffer is ;) voor geïnteresseerden: http://www.kaatjekatoen.nl http://www.bumaround.nl gr!

Jaaaa Claudia; gefeliciteerd! Geniet ervan want voor je het weet is het zover :-) Ik wens je een voorspoedige zwangerschap :-D

He noekie, wel, ze zeiden dat het niet aan te raden was. Jij zit toch ook in Zwolle? Wel typisch dan. We vroegen ook wat er zou gebeuren als we wel zwanger werden. Dan zou dat geen probleem zijn maar het was niet aan te raden zeiden ze. Wat moet je daar dan mee. Dus nu rijst de vraag wel of niet anticonceptie en zo ja welke. Het grote probleem is dat ons altijd is verteld dat we maar een hele kleine kans zouden hebben op een natuurlijke bevruchting. Maar goed, Merlijn is dus een spontane zwangerschap geweest. Moet je dan, ook al geloof je niet dat je zoveel geluk kan hebben, daar op hopen en dus wel anticonceptie gebruiken. Het is allemaal erg lastig....dat wordt nog een flinke knoop doorhakken en voorlopig maar even ouderwetse kapotjes gebruiken.... zo weird! Fijn dat je lekker naar Duitsland gaat binnenkort, alvast een fijne tijd! Infacol had ik wel van gehoord, maar zo lang ik geen rauwe uien eet gaat het prima met Merlijn. Jammer dat hij niet zo goed doorslaapt als je kleine vent, maar dat zal wel het nadeel van borstvoeding zijn... nou fijne dag allemaal!

He Dames, Lala, ik mis je zo, hopelijk gaat alles goed! He Noekie, wat fijn dat het zo goed gaat. Hier nog altijd borstvoeding en meneer slaapt nog niet de nacht door. Ik probeer nu zijn ritme een beetje aan te passen zodat hij hopelijk van 24.00 tot iets van 06.00 gaat slapen, maar dat zal vast nog wat voeten in de aarde hebben. He is wat he Suzz, ik vond het ook flink wennen de eerste tijd... MamavanCarmen; 2 kleintjes, pfffff, lijkt me een hele opgave met zo'n kleine dondersteen, maar ook gezellig :D Ik denk dat als het uberhaupt nog een keer zou lukken dat we wel even wachten voor een brusje. Zeker vanwege de ks, mogen we een jaar niet zwanger worden. Maar wat een geluk zeg 2 kindjes, i envy you! Nou Joekie, jij zal wel op springen staan, lukt het nog een beetje die laatste loodjes? Ritme is ondertussen hier beter toegepast. Onze kleine Merlijn had eerder last van slecht slapen wat leidde tot een standaard huiluurtje van half 8 tot 10. We zijn er achtergekomen dat een inbakerdoek wonderen verricht en sindsdien is meneer ook een stuk beter uitgerust en vooral erg vrolijk. En mijn lichaam, wel, de wond genas voorspoedig, alleen ik was nogal veel aangekomen, dus dat duurt nog wel even aangezien ik niet streng mag diëten. Maar het gaat al een stuk beter, ik hoop over niet al te lange tijd toch mijn oude broeken weer aan te kunnen, zeker nu ik ook weer buikspieroefeningen mag doen.... Nou groetjes :)

Okay....ik ben om....rust en regelmaat; ik ben het maar gaan toepassen. Voelde me bij tijd en wijle echt een slechte mama; maar ik zie al een kleine verbetering. Is er dan toch nog hoop?

Breek in he bikkel op http://www.kaatjekatoen.nl verkopen ze in de webshop ook heilwol. Dat is een ouderswets middeltje tegen luieruitslag e.d. misschien het waard om te proberen. Ik hoor er goede berichten over. fijne dag nog dames... Breek ui

Aukje Regeling-Versendaal uit Kampen; daarmee kunnen jullie mij vinden op FB :-)

Hi Girls, Ik kan je niet vinden onder noekie1988 op FB Noek....ik ben wel een beetje een noob als het om social media gaat hoor...heb pas sinds een paar maanden LinkeIn ontdekt en nog steeds mijn profiel niet deugdelijk aangemaakt hahaha. Wat Gabriella zegt; statistieken zijn leuk, maar gemiddelden zeggen niet zoveel. Je gevoel is veel belangrijker en je wilt tensloote ook niet een huilend kindje omdat hij heel erg trek had. Misschien heeft hij op dat moment net een groeispurt doorgemaakt en dan val je letterlijk even buiten de gemiddelden. Als het nou consequent iedere keer zo is dan zou ik gewoon met een kinderarts gaan praten; en advies ach dat zegt niets toch... En inderdaad een avondje uit dat is een stuk moeilijker met BV. Ik ben al hard aan het sparen voor volgende week als mijn moeder een avondje komt oppassen. Ik ga dan ook een drankje drinken en het eerste wat ik daarna kolf weggooien :D Dan was het wel veilig zei mijn lactatiekundige. Nou okay dan!!! Die draagdoeken lijken mij ook fijn Fren; ik heb een minimonkey gekregen en die gebruik ik nu veel, in het begin was het ook best wel even oefenen met meneer er goed in te plaatsen, maar nu gaat het fantastisch. ik let er idd wel op dat hij niet te veromfraaid erin ligt. Maar het werkt echt als een charm; binnen een kwartier kan ik hem vaak al weg leggen. Maar zo'n tricot ombind draagdoek staat hoog op mijn lijstje, ik kijk nu of ik er een tweedehands via marktplaats kan scoren :D Ach Melis, ik snap helemaal wat je zegt. Ik heb zo lang ik energie heb dat ik alles goed kan dragen en voel ik veel liefde voor het kleine mannetje. Maar soms zit er een avond tussen, zoals gisteravond, dan is hij oververmoeid en gaat hij moeilijk slapen dan denk ik wel eens: is dit het nou? De roze/blauwe wolk is gewoon voor de meesten niet vanzelfsprekend blijkt. Ik had het er ook nog met mijn moeder over; die snapte het heel goed en vertelde over hoe zij de eerste kraamtijd had doorgemaakt. Dat lucht op, zeker om te horen dat het dus niet alleen maar bij veel vrouwen voorkomt, maar dat het dus ook niet generatiegebonden is. Dus je arts noemde het heftige lange babyblues. Wel....als ik zo even terug denk, jij hebt ook veel spanning doorgemaakt tijdens je zwangerschap. Dreigende vroeggeboorte door een ontsluiting die te vroeg kwam, ziekenhuisbezoeken die afgewisseld werden met verblijf in het ziekenhuis. Dat moet je ook allemaal verwerken lijkt me. Niet gek dat je dan als je maar naar die eindstreep hebt toegewerkt en het even tegenvalt, je dan een hoop spanning hebt die moet ontladen. Nadenken over een brusje doe ik trouwens ook al, alleen of ik het ziekenhuis in wil is lastiger. In ieder geval wil ik eerst mijn lichaam laten helen en dus een jaar lang alleen maar daar mee bezig zijn en met Merlijn natuurlijk. Daarna zie ik wel verder, alleen vind ik een spiraaltje maar niets; wel lastig dus...waarschijnlijk de nuva ring dan maar... Fijn Gabriella dat de spruw bijna weg is, dat is toch een hele opluchting als dat beter gaat.... Hier kijkt er ook eentje af en toe behoorlijk scheel, het is ook maar wat dat scherpstellen! Jammer dat hij geen nasi mag, hier is het nog altijd een beetje uit proberen. In zijn tweede week had hij wel last bvan darmkrampjes en groene luiers, maar dat werd meer veroorzaakt door vals lucht. Tegenwoordig neem ik langer de tijd om hem te laten boeren en dat scheelt enorm. Wel lijkt hij pesto niet zo goed te verdragen, ach ja, al doende leert men ;) Nee, niets van Lala gehoord, maar in alle eerlijkheid: ik ben ook even afwezig geweest....Angela heet ze in het echt he....misschien kan ik haar vinden via FB ach ja... Iedereen ook vanuit Kampen een fijne dag toegewenst :D

He meiden, Noekie, vergeten te reageren op je bandjes debacle; wat naar. Dat houdt je letterlijk binnen zoiets! Het is toch niet zo dat de binnenkant van de velg oneffenheden heeft? Een scheur van 10 cm in de binnenband is meer dan slecht materiaal zou je denken. Hopelijk ben je snel weer mobiel! Vind het naar om te horen dat zo'n ziekenhuis niet meer reageert op je klachten Caroline. Daar zijn ze hoe dan ook toch al niet zo'n ster in, communiceren. Maar toch wel belangrijk. Ik had ook echt geluk dat ik de arts trof die ook tot een keizersnede besloot, toen ik weer met koorts werd opgenomen. Anders was het er misschien niet van gekomen. Maar wel vervelend, juist in een ziekenhuis waar zoveel ingrijpende operaties worden uitgevoerd mag er wel meer oog zijn voor wat dat dan doet met jou als patiënt :( He Melis, het is 'fijn' om te horen dat ik niet de enige ben die spontaan niet alleen maar liefde voelde. Dat het weer goed gekomen is met ons allemaal staat buiten kijf. Maar om te lezen dat er dus meerdere vrouwen dat ervaren sterkt mij wel enorm. Ik ga het zeker nog even met de VK bespreken binnenkort. Daar is namelijk met geen woord over gerept en het zal vast wel vaker voorkomen. Als ik er meer over had kunnen praten met hun, had ik me misschien niet, net als jou een tijdje rot gevoeld. Emoties zijn natuurlijk rare beestjes en de hormonen die sturen alles. Een kindje krijgen is machtig mooi, maar er komt toch een volslagen vreemde in je huis wonen, daar moet je dan ook maar mee om kunnen gaan. Gelukkig is het weer helemaal goed gekomen he ;) Je hebt gelijk Fren; het is keihard werken! Ik was ook echt kapot vorige week. Toen Ingmar voor de derde avond achter elkaar weer weg moest zat ik al borstvoedend te huilen. Ik wilde ook er even uit, maar ik kon moeilijk mijn borsten bij hem achterlaten. Ik zat er op dat moment even helemaal er doorheen. Inmiddels is er al een redelijke structuur te ontdekken en wat je zegt; elke keer als Merlijn iets meer kan dan de dag ervoor is inspirerend en hoop gevend. Hij kijkt me zo intens aan de laatste paar dagen en begint meer geluidjes te maken. Ook de lachstuipjes zijn fantastisch. Rationeel weet ik wel dat hij niet echt reageert op mij, nog niet. Maar het is een welkome vooruitzicht hoe het straks wel zal gaan :D Ben het totaal met Gabriella eens dat het gewoon K.U.T is dat je die foto's moet missen Noekie. Niet bepaald fijn voor het verwerken van een gebeurtenis die zo rafelig nog op je netvlies staat. En wat betreft bespreekbaar maken, ik denk dat de media en sociale gebeuren de schuld is voor de roze/blauwe wolk verhaal. Ik denk dat het wel voorkomt, en natuurlijk had ik dat ook graag meegemaakt, maar het wordt maar weer eens duidelijk dat het meer uitzondering op de regel is. Nou ik ga maar ven wat kolven voor meneer wakker wordt, ik heb een kort nachtje gehad want hij had teveel gedronken denk ik, hij heeft 3 keer gespuwd. Arme Merlijn en arme ik...ik had net een nieuw nachthemp aan maar alles is weer een grote zure bende lijkt wel... nou ja :S Fijne dag allemaal!

He meiden, Lieve Gabriella, ik moet zeggen dat het zeker voor mij ook af en toe een traantje te weeg brengt, nog steeds. Maar dat mag he, het is tenslotte een ingrijpende gebeurtenis, afgezien van de dingen die dan fout gingen. Wel lief dat je een traantje om me moest laten. Ik vind de foto's van Teunis zo gaaf. Wat een lekker ventje zeg. Hij kijkt ook zo heerlijk intens naar de dingen in zijn box! Blij dat we nu vriendinnetje via FB zijn, dan kunnen we elkaars kindjes blijven volgen, dat vind ik erg leuk! En jij dan Noekie? Heb jij ook FB? Ik heb vaak ruzie gehad met deze site om foto's te uploaden, dus misschien leuk om via FB alles te volgen van elkaar? Het is inderdaad jammer dat we beiden zo'n ellendige KS ervaring hebben gehad. Precies wat je zegt; je wenst het een ander niet toe. Na deze ervaring vraag ik me echt af of vrouwen die een KS aan vragen puur uit angst voor een bevalling wel goed weten wat ze zeggen. Ik heb inderdaad wel moeite gehad met alles wat ik dus niet goed heb meegekregen van de bevalling, en hoewel ik dan wel wat foto's er aan over heb gehouden zijn die nog steeds lastig om goed terug te zien. Ik heb naast dat ik dus veel gepraat heb in mijn omgeving maar besloten om deze week nog aan een nieuw schilderij te gaan beginnen. Dat werkt nu eenmaal het beste voor mij. Of ik er aan toe kan komen is een tweede; Merlijn moet het er maar mee eens zijn, gelukkig is mijn atelier vlak bij zijn slaapkamer en kan ik met een draagdoek veel doen. Ik ben van plan een tweede aan te schaffen en dat daar dan wel wat verf op mag komen. Gelukkig werk ik met verf op water basis, dus hij zal er weinig last van hebben, zeker als ik goed ventileer. Maar Anouk, KV of BV, who cares! Het gaat erom dat jij je goed voelt idd. Gek dat je dat zegt over een tweede en wat de gevolgen daarvoor zullen zijn wat betreft bevallen. Ik merk dat ik daar zelf ook erg mee bezig ben. Nou weet ik niet of ik helemaal een ziekenhuis traject wil doorlopen voor een tweede; ik hoop dat het gewoon nog een keer spontaan wil lukken met die enkele eicel die nog rond dobbert. Aan anticonceptie wil ik dan ook niet, maar Ingmar is daar nog niet over uit en zijn mening telt daarin ook zwaar natuurlijk. Toch weet ik zeker dat ik meer kinderen wil. Toen ik uiteindelijk het gevoel voor Merlijn kreeg wat ik nu vandaag de dag voel (wat echt ook niet super lang duurde uiteindelijk) heb ik een gevoel van thuiskomen. Ik ben misschien meer een moederkloek dan ik ooit heb willen toegeven. Ben blij dat ik nog even niet hoef te werken, ik moet er niet aan denken hahaha. Te gelijk doet de slechte KS ervaring ook het gevoel oproepen dat ik in het bijzonder ook met Lala in mijn gedachten heb gezeten de afgelopen tijd. Wij hebben namelijk ook nog eens gezonde kinderen mogen ontvangen, maar haar situatie is natuurlijk helemaal verschrikkelijk omdat de zorgen voor de kleine Matt er ook nog eens bij kwamen. Ik hoop dan ook dat alles goed gaat met haar. Nou ik ga maar even verder. Kleine Merlijn ligt tevreden in de box, dus ik heb nog even de tijd om wat te doen. Iedereen een fijne avond/dag. En tot snel maar weer! liefs, aukus

Ik heb mezelf en nog 2 meiden uit het april topic erbij gezet....hope they don't mind! Januari 06 januari Q. (dochter van flma) 09 januari J.enna L.isara (dochter van Benbri) 13 januari E. (dochter van IVFSH) 16 januari Siem en Maria (zoon & dochter van Jeanine77) 18 januari S.ven en L.ara (zoon & dochter van Lianne) 19 januari M.ason (zoon van Kiet) 22 januari A.nniek en E.smee (dochters van Sissy81) 25 januari G. en S. (dochters van Stiertje) 26 januari (zoon van Marie10) Februari 01 februari J.arno (zoon van Bikkel) 01 februari Yente (dochter van Eef78) 02 februari S.anne A.ndrea (dochter van Janis) 06 februari J.oshua (zoon van Nofje) 07 februari Maud (dochter van Meezie) 13 februari Matthias (zoon van Marjan77) 14 februari Fiene (dochter van fren-1976) 14 februari Kaat en Bram (dochter & zoon van Elinorac) 18 februari Vince Ethan (zoon van Melis25) 18 februari J.oel A.lexander R.obert (zoon van Ansje20) 26 februari Lauren (dochter van Simonja) 27 februari Lisanne en Jasper (dochter & zoon van ChrisH) 28 februari M.atthijs P.ieter (zoon van Moontje) Maart 01 maart I.an J.aric (zoon van Veer) 08 maart Matt (zoon van lala) 19 maart Rolf (zoon van Medusa) 23 maart Inge Elise (dochter van Vlinder_1976) April 01 april Italo (zoon van Disi) 15 april Lucas Gauke Erik (zoon van Noekie1988) 20 april Merlijn (zoon van aukus) 21 april Teunis (zoon van Gabriella) 26 april Bruce (zoon van irma6717)

Hi Girls, Ik heb nogal een emotionele roller coaster door gemaakt. Ter verduidelijking hieronder mijn bevallingsverhaal, misschien begrijpen jullie dan mijn afwezigheid wel. Hoe dan ook, dingen gaan soms niet wat je zou willen maar gelukkig gaat alles nu weer aardig goed! Ik had het al 2 keer getyped op mijn (sm)fartphone, maar telkens als ik het verstuurde dan werd het niet geaccepteerd :S Maar goed, waarom ben ik emotioneel nogal kapot door mijn KS...daarvoor moet ik bij het begin beginnen. Toen ik die donderdag ochtend om 4 uur wakker werd met gebroken vliezen en tegen half negen de verloskundige kwam leek het al erg goed te gaan. De VK had een stagiaire mee en die deed het inwendig onderzoek. Dat bleek een pijnlijke aangelegenheid waarbij ik flink verkrampte. Ik bleek al wel 2 cm ontsluiting te hebben en de baarmoedermond was aardig verstreken. Goed nieuws. Ik ben nog dingen gaan doen, zelfs de stad in geweest met Ingmar. Moest wel want mijn pinpas was geblokkeerd en dat moest ik geregeld hebben voor aanvang kraamweek. Rond half 1 kwamen de VK en stagiaire terug en weer volgde een pijnlijk inwendig onderzoek. Voor de duidelijkheid, ik kan veel dingen hebben daaronder, maar dit was echt niet okay. Slechts 1 cm verder. Ze vertrokken weer en ik bleef verkrampt achter, de weeen stagneerde en ik zag toen al op tegen het einde van de middag. Toen ze terug kwamen waren de weeen rond de 3 minuten, maar inwendig onderzoek, nog altijd niet fijn leverde geen resultaat op. De stagiaire voelde het niet goed en ik had pijn. Daarna deed de VK het zelf, een wereld van verschil en voelde dat er weinig veranderd was; slechts 3 cm. De vraag was dan ook wat ik wilde. Nou dat was duidelijk: het ziekenhuis, meteen! We werden aangemeld en om 18:00 waren Ingmar en ik dan ook gearriveerd in de Isala kliniek van Zwolle. Daar viel meteen op dat ze niet ingelezen waren. Ik kreeg bijna pijnstilling die ik niet mocht hebben als astmatisch patient. Pas na 2 1/2 uur kwam de dokter langs. Die verontschuldigde zich voor het tijdstip. Je weet gewoon dat in een ziekenhuis spoedgevallen voor gaan in de hoop dat dat ook gebeurd als je zelf nodig hulp moet hebben. Maar goed, anesthesist zou zsm langs komen. Die kwam echter pas om 22:00 langs en toen kreeg ik dan ook een ruggenprik en de weeënopwekkers, eindelijk! Alles ging goed tot een uur of half 2; Merlijn bleek het lastig te behappen aangezien ze me flink aan de opwekkers hadden gezet. Binnen 24 uur nadat de vliezen zijn gebroken moet ook wat gebeurd zijn, waarschijnlijk dat ze daarom de opwekkers zo hoog hadden gezet. Maar Merlijn zijn hartslag begon toen enorme dippen te laten zien. Dus een microbloedonderzoek was noodzakelijk. Eerst door de verpleging maar die hadden te weinig bloed. Dat zeiden ze zelf ook al en vervolgens moest de gyn er aan de pas komen. Deze vertelde dat de zuurgraad goed was en dat we verder konden op deze voet. Ik gaf aan dat ik het een beetje vond overkomen al aanmodderen met mij. Ik zei heel duidelijk: ik ben absoluut tegen een KS, het lijkt mij verschrikkelijk, maar als er twijfel is, dan alsjeblieft haal mijn kind dan zo snel mogelijk in plaats van onderzoeken doen en een half uur verliezen. Maar goed, we mochten verder. Ingmar ging eindelijk liggen op het partnerbed. Al snel bleek echter dat mijn ruggenprik uit begon te werken. Dus links van mijn lichaam een weeënstorm en rechts helemaal numb. Ik heb tot 3 * gebeld; jongens doe er wat aan. er werd telkens gezegd: er wordt overlegd. Kwart voor 4 stond in ene een hele delegatie witte jassen op de kamer, Ingmar helemaal abuis en wat bleek, er werd meteen over gegaan op een KS. Ik raakte op dat moment in paniek en moest verschrikkelijk huilen. We werden meteen meegenomen naar de OK; Ingmar moest apart zich ergens omkleden en mijn ruggenprik werd uitgebreid met extra verdoving. Voor ik het wist werd het doek opgetrokken en was Ingmar naast mij in de operatiekleding. Het is echt wel raar hoor dat getrek aan je lijf, ik had echter nogal last van de pijnstilling en werd een beetje benauwd dat opgelost werd door de tafel iets te laten hellen. En voor je het weet hoor je een baby schreeuwen, een geweldig emotioneel moment. Rationeel weet je; dit is mijn kind en het leeft. In ene werd er een bundeltje huidsmeer getoond over het doek heen, maar voordat je het kindje goed kan zien is het alweer weg. Zowel Merlijn als Ingmar gingen weg en de kleine werd van top tot teen helemaal nagekeken.Ondertussen gingen ze verder met mij. Je hoort het afzuigen van vloeistoffen. je voelt je binnenste bewegen door trek en duw bewegingen.Je voelt geen pijn, maar alles wijst erop wat ze doen. Uiteindelijk kwam Ingmar met Merlijn terug wat een eeuwigheid leek. Diep geëmotioneerd vertelde hij dat Merlijn perfect was. Alles zat er op en er aan. Hij reikte Merlijn aan bij mijn gezicht. Voor het eerst zag ik het gezichtje goed, maar door de medicatie kon ik er niet de aandacht aan schenken die ik misschien gewild had.Ingmar reikte hem zo aan dat ik hem kon kussen, hoewel het wel raar voelde. Is dit echt mijn kindje? Ik vond het allemaal lastig. Omdat de OK koud was werd Merlijn weg gebracht naar een couveuze, zo kwam ik later achter. Volgens mij was Ingmar ook weg. Eerlijk gezegd weet ik het niet meer zo goed. Mede omdat ik meer en meer begon te voelen van het hechten kreeg ik nog wat pijnmedicatie en voelde mijn hoofd tollen.De laatste laag die gehecht werd, mijn huid leek ik ook echt te voelen in de verte. Kortom, het was een ervaring die zeker naderhand lastig te behappen was. Terug op de verloskamer zag ik Merlijn in de couveuze liggen. Een wakker kindje die met zijn oogjes knijpte door het licht. "Is er iets met hem" vroeg ik aan Ingmar, "ligt hij daarom in de couveuze?" Nee, hij lag daar zodat hij het niet koud kreeg, zodat de kennismaking snel kon volgen. Dat gebeurde dan ook. Helaas heb ik daar zelf niet zoveel herinneringen aan. Een paar dagen na de keizersnede heb ik met Ingmar huilend de foto's bekeken. Het was een erg emotioneel moment. Ik had er moeite mee dat ik dat niet herinneren kon. Dat ik geen placenta had gezien of navelstreng.Zelfs nu, 24 dagen later, blijft het emotioneel. Ik heb nog nooit rationeel moeite gehad met het feit dat de KS nodig was, maar emotioneel hobbel je er zo achteraan. Ik merk dat vooral als ik na een week erg ziek word en met hoge koorts terug in het ziekenhuis terecht kom. De emoties die opgeroepen worden door over de verlosafdeling te worden gereden, ze borrelen allemaal weer boven. Gelukkig was ik sneller thuis dan met de KS, maar toch. Wel fijn dat ik nog met de dokter die mij vertelde dat ze overgingen tot KS even kon praten. Ik heb aan haar ook kunnen vertellen wat me dwars zat, vooral het gemi van het nageboorte. Ze had begrip voor mij en dat voelde erg fijn. Merlijn vond ik moeilijk meteen te accepteren. Ik voelde geen directe liefde en rationeel weet je heus wel dat het je kind moet zijn. Maar helaas bleef het gevoel er achter aan hobbelen. Dat vond ik erg zwaar. In de eerste dagen heb ik hem leren kennen. Ik herkende steeds meer dingen van mij en Ingmar in hem en dat hielp. De borstvoeding kwam moeilijk op gang. In het ziekenhuis vertelde ze wel dat het mede door de KS kwam. De verpleging had allemaal een andere kijk erop. Gek werd je er van. Mede door verkeerde begeleiding met kolven kwam ik dan ook thuis met gekloofde tepels en kapotte tepelhoven. In mijn voorbereiding had ik een kraamverzorgende aangevraagd die ook lactatiekundige was. Hanneke heeft mij letterlijk gered. Vanaf dat zij de drempel over stapte is de borstvoeding weer goed gaan lopen, heelde mijn tepels en werd ik weer meer mezelf. Naast de melk vloeide mijn liefde voor Merlijn ook rijkelijk en we hebben nog goed kunnen genieten van de kraamtijd. Ook de week van Koninginnedag, dat Ingmar nog vakantie had was fantastisch. Eindelijk met zijn drieën. Het gaat nu erg goed. Ik werd er gek van dat Merlijn zo moest huilen als ik hem alleen weg legde om te slapen. Hij kan er niet tegen, dat alleen liggen en ik kan niet tegen het huilen. De compromis was dan ook een draagdoek en het leven is dan ook stuk aangenamer zo. We hebben de eerste week met zijn tweeën goed door gestaan. Ik ben al weer redelijk fit. Ik til nog steeds niet, mag officieel geen autorijden en doe dat dan ook niet. Ik loop wel graag en veel en moet mezelf daar nog mee in de gaten houden. Heb ook al een keer noodgedwongen moeten voeden in het park en dat bleek heel handig te gaan. Kortom, alles gaat nu redelijk naar wens. Nu nog meer aansterken en wachten tot de lachstuipjes een oprechte lach worden. Maar het is zo'n heerlijk jongetje, ik kan er uren naar turen! Ik moet nog even heel wat terug lezen vermoed ik, maar nu ben ik even in een keer mijn verhaal kwijt en dat was ook wel nodig. Talk to you soon! PS, zitten er nog meer mensen op Facebook, is makkelijker met foto's en filmpjes delen ;) gr. aukus

He allemaal, ik ben weer in het land van de levenden ;) GEBOREN!! April: 15 april: Noekie1988 is bevallen van een ZOON! Hij heet Lucas. 20 april: Aukus bevallen van een ZOON! Hij heet Merlijn. 21 april: Gabriella is bevallen van een ZOON! Hij heet Teunis. 26 april: Irma6717 is bevallen van een ZOON! Hij heet Bruce. Mei: Juni: