Ga naar inhoud

Babii

Moderators
  • Aantal Items

    671
  • Registratie Datum

  • Laatst Bezocht

Recente Bezoekers van dit Profiel

De recente bezoekers blok is uitgeschakeld en zal niet getoond worden aan andere gebruikers.

Babii's Prestaties

Proficient

Proficient (10/14)

  • First Post
  • Collaborator
  • Posting Machine Bijzonder
  • Conversation Starter
  • Week One Done

Recente Badges

10

Reputatie

  1. Babii

    IVF UMC Utrecht

    Ja leuk is anders, haha. M'n oudste is bijna 3 en m'n jongste 15 maanden. Gaat veel te snel allemaal! Oudste is een enorme wijsneus en bijdehand en jongste neemt het over lol.
  2. Babii

    IVF UMC Utrecht

    En ja alles gaat goed. Ze groeien alleen veel te hard en worden veel te wijs, haha.
  3. Babii

    IVF UMC Utrecht

    Binnenkort 3 kids ;-). En ja ook van m'n man. Wederom cryo 1 direct raak, heel bizar. wat spannend dat je weer begint aan het traject! Hopelijk snel raak, zou geweldig zijn.
  4. Babii

    IVF UMC Utrecht

    Topic is zga stil helaas.....
  5. Babii

    IVF UMC Utrecht

    Ben benieuwd hoe het met iedereen gaat?
  6. Babii

    IVF UMC Utrecht

    O nee okaasan, wat onwijs verdrietig dit zeg. Zo niet tof, waarom nu weer :-(. Hopelijk os het met de cryos snel raak! ik weet niet wie het schreef, maar ik vind het moederschap totaal niet zwaar, ook niet het alleen opvoeden van. Mijn grootste wens was dit samen te doen, maar helaas is dat niet zo. Hij kijkt mee vanaf zijn wolkje. ik heb een zeer pittig kind, met enorm veel temperament, maar ach, als dat het is. Ik ervaar het niet als zwaar, een tweede ook niet. Het zou zwaarder zijn geweest als m'n man er eerst was, en ten tijde van de opvoeding weggevallen was, want dan ben je het gewend. Betekend niet dat er niks zwaar is, want het gemis os er intens, maar heb een geweldig dochtertje maakt alles weer goed. Dus nee ervaar niks als waar, geniet er optimaal van.
  7. Babii

    IVF UMC Utrecht

    Ink., ik ben inderdaad zwanger van een cryo van mijn man en mij, wat een geschenk! Inmiddels bijna 14 weken, vandaag weer een echo en ziet er super uit. hier gaat het nu goed. Heb echt een hel van een bevalling en nasleep ervan gehad, lees; totaalruptuur, operatie, daarna incontinent, toen weer een operatie en tijdelijk stoma aangelegd, daarna stoma ophef en nu zwanger. Helaas blijft m'n onderkant zeer doen dus na m'n volgende weer onder het mes. Ik moet ook een verplichte ks nu, want andere blijf ik de rest van m'n leven incontinent. hoe is het met jou? Jeetje edr, ik lees gewoon dat jullie spontaan zwanger zijn geworden, echt geweldig!!! Wauw, ik ben natuurlijk na het overlijden weg geweest van het forum, en heb amper geschreven maar wauw! ik ben overigens veel op een ander forum actief, maar met name op facebook. Volgens mij staat roossie er wel in bij mij. lastig he die moeilijke fases roossie. De mijne begint nu met lopen, steeds meer stapjes los, maar oo achter die loopwagen rent ze het huis doorl ze kan ook prima zonder, maar durft het nog niet. Het is een super lief en slim kindje en lijkt echt extreem veel op haar papa. liefs
  8. Babii

    IVF UMC Utrecht

    Hi meiden, ik lees heel soms mee, maar eigenlijk niet meer. Las de spanning bij Okaasan en moest gewoon reageren!!! Ik ben zo ontiegelijk blij voor je! Liefs de van mij, die associaal lang niet laat horen ;-)
  9. Babii

    IVF UMC Utrecht

    Je hoeft toch niet te reageren meis? Je kan ook gewoon lezen, weet je in ieder geval hoe of wat, en wie E. is. Ja, ellende en nog eens ellende. En m'n eierstokken rammelen, haha.
  10. Babii

    IVF UMC Utrecht

    Wauw van harte, er zijn dus al bub meldingen. Ik heb simpelweg de tijd niet om op iedereen te reageren. las wel okaasan haar verdrietige bericht, wat verschrikkelijk verdrietig eis. En wat leuk dat je m'n kaartj zag, kan er maar van 1 zijn hè ;-). Hier ligt m'n meisje al bijna een week opgenomen in het zkh wegens enorme reflux, slokdarm was verbrand. Inmiddels gaat het beter en mag ze waarschijnlijk dinsdag naar huis. Voel me schuldig hier niet mee te schrijven, maar mochten er dames zijn die E. en mij willen volgen, kan via facebook, moet je maar even een pb sturen, oké? Zelf van de week bij de arts want verlies poep, moet weer onder het mes en zelfs m'n kont foet nog zeer van de hechtingen. M'n eierstokken rammelen want wil zo graag een tweede. Mar ja, eerst met E. even alles onder controle krijgen. Sorry voor de typefouten, een ipad hè. nou meiden ik zie wel of iemand e wil volgen op fb! too toi allemaal!
  11. Babii

    IVF UMC Utrecht

    Haha, nou ik mocht niks tillen met de verhuizing, want ik ben echt goed gehecht, heb ontelbaar veel hechtingen volgens de arts. was nog op na controle en vroeg wanneer weer een cryo te laten plaatsen. Nou mag pas over een jaar weer proberen zwanger te worden, mag nooit meer natuurlijk bevallen, moet sowieso ren ks. tevens ben ik zo opengescheurd, ondanks de knip, dat m'n endeldarm open en bloot lag, ze m'n kringspier moesten hechten omdat ik anders m'n poep niet meer kon ophouden, en daaroverheen nog van vagina tot anus. in m'n rectum zitten ontelbaar veel hechtingen waardoor ik het eerste jaar ook niet mag fietsen, dat doet zeer zeggen ze. in oktober volgend jaar mag ik dus weer m'n cryos proberen te plaatsen. Ach ja, ik geniet nu volop van de kleine meid. Al zit die nu in een sprong..... Bah! Op fb staan alle foto's van haar, alleen heb ik volgend mij niemand in fb staan??? Succes voor de andere meiden!!
  12. Babii

    IVF UMC Utrecht

    Dank jullie wel. De kleine meid doet het super, vandaag een maand oud. Zelf heb ik nog veel pijn, maar als je nagaat dat ik in en uitwendig ben gehecht, dat doet gewoon veel zeer. Herstel zou minimaal 6 weken duren :-(. Emotioneel is het wel zwaar, maar daarentegen heb je zo iets moois terug gehad van je man, dat een lachje van je meisje al veel vreugde geeft. Inmiddels ook een huisje toegewezen gekregen, dat zal moeilijk worden.... Voor het eerst "alleen" zijn. De kleine heet: E.smée S.tephany L.ucy (eerste naam zelf verzonnen, tweede vernoemd naar m'n man S.tephan, rn de derde is de naam van m'n overleden moeder). Ze lijkt enorm op haar vader. Foto's plaats ik liever niet online, staan wel op fb,maar heb daar niemand van jullie in volgens mij.... Pb maar bij interesse! liefs
  13. Babii

    IVF UMC Utrecht

    Omdat ik hier vaak meeschreef; ik ben bevallen van een gezond dochtertje. Bevalling was heftig, hierbij het verhaal: Op vrijdag 21 september ben ik door de gynaecoloog opgenomen in het ziekenhuis wegens psychosomatische redenen, de angst m'n baby kwijt te raken, er zat immers een doodgeboorte in de familie, en m'n man was ook zo plots overleden. Zoals bij velen bekend op het forum is m'n man in maart overleden na een spontane hartstilstand. Ik was destijds zwanger na een lang en pijnlijk IVF traject. Gelukkig heeft hij het hartje nog zien kloppen! Ik ben dus met 35 weken en 4 dagen opgenomen en ik zou bij 37 weken worden ingeleid. Op maandag 1 oktober konden we eindelijk starten! Men heeft eerst getracht een ballon katheter in te brengen, maar ik heb extreem vaginisme en je raadt het al, dit lukte niet. Uiteindelijk besloot men dus om een hormoonveter in te brengen, deze zou 12 uur blijven zitten en de volgende dag keken ze verder. Dinsdag 2 oktober had ik om half 7 in de ochtend nog geen verweekte baarmoedermond, althans, niet helemaal. Wederom kreeg ik de hormoonveter ingebracht, en deze moest weer 12 uur blijven zitten. Halverwege de dag viel hij eruit, dus kwam er een gynaecoloog aan m'n bed en ging weer toucheren. Ik had inmiddels een volledig verweekte baarmoedermond, en een vingertop ontsluiting (0,5 cm). Doordat de veter pas 4 uur zat werd hij wederom ingebracht. Woensdag 3 oktober had ik om half 7 maar 1 cm ontsluiting en wederom kreeg ik die hormoonveter. Halverwege de dag had ik gruwelijke pijn in m'n vagina! Heb de arts erbij geroepen en wat bleek, de veter was verschoven en was z'n hormonen in m'n schede aan het afscheiden, dus werd hij herplaatst. Wederom had ik na een paar uur dezelfde pijn en heb ik hem van ellende eruit getrokken. Donderdag 4 oktober om half 7 had ik 1,5 cm ontsluiting en men wilde toch proberen de ballon katheter in te brengen. Nou, dit ging maandag al niet, dus vreesde het ergste. En ja hoor, ik lag daar, met 2 gynaecologen naast me en 2 verpleegkundigen. Eendenbek erin en proberen de ballon katheter te plaatsen. De baby reageerde enorm op al het gepoer en vond het echt niet leuk. Het lukte niet, dus men wilde met de tang m'n baarmoedermond vastpakken om zo de baarmoeder beter in beeld te krijgen (baarmoedermond was te ver gekanteld, vandaar het probleem). Tot bloedens aan toe waren ze aan het kloten en ik zag het niet meer zitten. Ik heb niet snel pijn, maar dit was niet tof en deed verdomd veel zeer, en een eendenbek en een baarmoedermond met een tang vastpakken alsof het een lapje vlees was. Van ellende heb ik een schop gegeven en men is gestopt. Weer naar m'n kamer en zat er echt doorheen. De kleine moest eruit en heel snel, want ik trok het niet meer. Wederom kwamen de artsen binnen; we proberen nog eenmalig de ballon katheter in te brengen, maar dit keer over de hand, dus d.m.v. toucheren. Wederom erg pijnlijk, maar dacht nu; ik blijf liggen tot hij zit. En ja hoor, met veel bloed, zweet en tranen zat hij. Vervolgens veel krampen en ben gaan liggen. Nog geen 1,5 uur later flikkert hij eruit. Ik dacht; niet weer hè!!! Maar wat bleek; ik had dus 2 cm ontsluiting. Vrijdag 5 oktober om half 7 ben ik gewekt, ik moest douchen en vervolgens aan de ctg. Daarna nog wat eten en daar stond de gynaecoloog. Bent u er klaar voor mevrouw? Nou nee, maar kom maar op! We breken uw vliezen, dit gebeurde om 9 uur, bizar gevoel, alles werd ineens warm! Direct ben ik aan het infuus gelegd, standje 1. Na 20 minuten ging hij naar standje 2, weer na 20 minuten naar standje 4, standje 8, standje 12 en standje 18 (hoogste stand). Iedere 20 minuten verhoogde ze het infuus dus.... Tot standje 12 kon ik alles prima weg zuchten, maar bij standje 18 kwam ik in een weeën storm terecht, ik had geen enkele seconde nog rust om te ademen en te puffen. Al snel kon ik nog uitkramen: ruggenprik!!! Dit zou een uur duren, maar ik trilde van de pijn en dat is niets voor mij. Al snel kwam de anesthesist binnen en plaatste de prik, maar die verdoofde alleen m'n rechterkant, dus moest hij herplaatst worden. Om 11 uur had ik overigens 4 cm ontsluiting. Om 1 uur ik 5 cm ontsluiting en om 2 uur had ik 6 cm ontsluiting. Dit ging dus goed! Door de ruggenprik was ik behoorlijk verdoofd en voelde niks meer, heerlijk. Om half 3 kwam de arts binnen; mevrouw we vermoeden dat uw kindje een zuurstof tekort heeft, dus we moeten bloed afnemen bij haar. Heel fijn met een kind dat in je vagina zit en dat ze dan een sneetje in haar hoofdje maken om bloed af te nemen. Binnen 5 minuten was de uitslag er: alles goed! Maar ik kreeg om kwart voor 3 te horen dat ik dus 10 cm ontsluiting had en moest persen. Ik was dus in 45 minuten tijd van 6 cm naar 10 cm gegaan. Doordat ik dus nog die ruggenprik in m'n lijf had, moest ik op eigen kracht persen. Hallo zeg! Dit ging voor geen meter, had alleen maar pijn in m'n billen, meer kon en voelde ik niet. Na 45 minuten persen besloot men dat dit niet verder ging en ze gingen haar halen met de vacuüm. Wat is dat luguber om te zien, ik dacht echt dat ze m'n kind uit elkaar trokken! Ik moest mee persen, maar kreeg eerst nog een knip. Het persen nam ik iets te serieus, maar wilde haar er zsm uit hebben, want die vacuüm was echt niet tof. Ik hoorde de arts nog zeggen stop, stop! Maar ik ging door...... Uiteindelijk voelde ik letterlijk knapppppppp van onderen! Maar de kleine was eruit. Zit ook nog de navelstreng om haar nek, de arts knippen erin en raakte zelfs lichtelijk in paniek. Uiteindelijk werd er een baby op m'n buik gelanceerd, kon haar nog net opvangen, want had niet verwacht dat ze er al uit was..... Heel bizar het moment je kindje op de borst te hebben, lekker warm was ze, maar enorm glibberig. Uiteindelijk heb ik een kindje gebaard in 6 uur en 58 minuten! Op 5 oktober om 15.38 uur is ze geboren met een termijn van 37 weken en 4 dagen. Ze was 47 cm en 3220 gram! Zelf ben ik direct naar de ok gereden, want was inwendig zo uitgescheurd dat m'n endeldarm open en bloot lag, deze moest eerst gehecht worden, en vervolgens is m'n vagina tot anus met een totaal ruptuur gehecht. Ben dus in en uitwendig gehecht en heb dus nog veel pijn. Maar de kleine meid is er en doet het geweldig!
  14. Babii

    IVF UMC Utrecht

    Volgens mij vrijdag, dag 3... Bedankt verder voor d lieve woorden!!
  15. Babii

    IVF UMC Utrecht

    Ik probeer elke dag te genieten, maar hoe rot en hard het ook klinkt, ik kan dat heel erg moeilijk. Het is zo machtig mooi dat er een mini mensje in me groeit, maar tegelijkertijd is het zo keihard dat ze haar Papa niet mag ontmoeten en Papa haar niet. En dan moet je alles, maar dan ook alles zonder hem doen, maar met je schoonouders (waar ik diep respect voor heb, voor die mensen). Maar je hebt je hier verdorie 3 jaar lang op verheugd, en hebt er 3 jaar lang pijn- en ellende voor over gehad. Dan is het uiteindelijk zover, en dan komt je man te overlijden. Welke achterlijke gek heeft dat bedacht? Ik ben zoooo enorm blij dat hij mee was naar de echo waarop hij het hartje zag kloppen. En hij wist zoooooo zeker dat dit kindje er zou komen, en nu is Papa weg.... Dus het genieten is vaak ver te zoeken, maar probeer het wel hoor!!! Foto's staan op mijn FB, want wil niet met naam en toebehoren op de site staan :laughing4:. Alleen heb ik alleen HBB in mijn FB volgens mij (die is van mijn uitgerekend topic)..... Nou ja, kijk maar! Kan ook de namen even weg paintshoppen :happy7:. Maar plaats ze liever niet zomaar, want lijkt me ook moeilijk voor jullie!
×
×
  • Nieuwe Aanmaken...

Belangrijke Informatie

Gebruikers Voorwaarden