Ga naar inhoud

niki

Leden
  • Aantal Items

    1055
  • Registratie Datum

  • Laatst Bezocht

niki's Prestaties

Mentor

Mentor (12/14)

  • First Post
  • Collaborator
  • Posting Machine Bijzonder
  • Conversation Starter
  • Week One Done

Recente Badges

10

Reputatie

  1. Onze dochter Charlotte is geboren bij de 1e IVF poging, leek ook maar 1 follikel te zijn, waren er bij punctie 2 geloof ik. Maar ze was en is van superkwaliteit. Heel veel succes!!
  2. Lieve bébé, vandaag heb je mijn buikje verlaten. Je was een prachtig rond zakje, keurig zag het er uit..... Zo jammer dat je niet kon blijven of groot hebt kunnen worden. Zo jammer dat je niet mee kan doen met je zusjes met het uithalen van boevenstreken. We hebben je vandaag begraven bij de kersenboom, mooie bloemetjes erbij, kaarsje erop. Het is de plek waar al onze andere kleine schatjes ook zijn begraven. We zouden een gezin van tien zijn geweest al jullie allen waren blijven leven: de tweeling, charlotte, puk, florence, kleintje, peanut, bébé, papa en mama. Wat een onmacht toch weer, wat een verdriet. Herpt is klaar nu. We zijn uitgestreden. We stoppen, te bang geworden, geen hoop meer dat het wel nig goed kan gaan. Mama is te oud geworden. Zullen jullie bij ons blijven, sterretjes blijven die lixpcht geven in ons leven, in onze harten. Mama houdt heel veel van jullie allemaal. Kusjes!!!
  3. Vandaag, met pijn in mijn hart, mijn 5e miskraam gekregen..... Gelukkig wel twee prachtige meisjes wat de pijn enorm verzacht, maar oooo wat een onmacht en wat een verdriet hebben wij door de jaren en zo ook weer vandaag gekend. En omdat ik al jaren op deze site kom, weet ik dat ik daar zeker niet de enige in ben. Bij ons gaat het telkens mis rond de 9-11 weken... Het vruchtje heeft wel een hartje maar is niet genoeg gegroeid. De dokter begint vaak met, Oo je bent minder ver dan je denkt..... Alarm bells ring!!! Daarna neemt mijn lichaam vaak de regie over en opent mijn baarmoeder, vruchtje wordt nog net wel of niet meer levend eruit gevoerd.... Niets dat ik kan doen. Voorbij de kans op een kindje. Vandaag hebben we besloten te stoppen met onze kinderwens. De kans dat we zwanger worden is al heel klein. De kans op een miskraam is dus bij ons heel groot. Wat een wonder zijn onze twee prachtige schatten waar we iedere dag zo dankbaar voor zijn. Maar wat me boos maakt en waarom ik dit berichtje schrijf, ik zie qua onderzoek bij miskramen nog niet zoveel gebeuren. Ik begrijp, ben zelf wetenschappelijk opgeleid, dat we nog zoveel moeten leren rondom zwangerschappen en waarom het mis gaat. Maar neem bloed af, onderzoek stofjes die er wel of niet zijn, leer van al die ellendige ervaringen die wij vrouwen, wij mama wanna-bees, toch maar iedere keer moeten doorstaan. Wat ging er mis en waarom? En als ze het nog niet weten, verzamel dan in ieder geval data!!! Boe zeg ik!!! Boe tegen de wetenschap, tegen de gynaecologen, tegen de doktoren die hiermee bezig zijn, tegen de geldverstrekkers. Kans en recht op kinderen, is een eerste levensbehoefte. De pijn die een moeder moet dragen en soms meerdere malen als het om wat voor reden niet goed gaat, verdient het om goed onderzocht te worden. Ga protesteren, schrijf artikelen, maak je sterk om meer onderzoeksgelden te genereren om te voorkomen dat wij vrouwen zo moeten lijden, misschien zelfs onnodig soms? Ga in verweer. Schrijf naar de krant, de vrouwenbladen, de nieuwszenders. Waarom doet men niets of bijna niets of naar mijn mening niet voldoende? Liefs, niki
  4. Vandaag, met pijn in mijn hart, mijn 5e miskraam gekregen..... Gelukkig wel twee prachtige meisjes wat de pijn enorm verzacht, maar oooo wat een onmacht en wat een verdriet hebben wij door de jaren en zo ook weer vandaag gekend. En omdat ik al jaren op deze site kom, weet ik dat ik daar zeker niet de enige in ben. Bij ons gaat het telkens mis rond de 9-11 weken... Het vruchtje heeft wel een hartje maar is niet genoeg gegroeid. De dokter begint vaak met, Oo je bent minder ver dan je denkt..... Alarm bells ring!!! Daarna neemt mijn lichaam vaak de regie over en opent mijn baarmoeder, vruchtje wordt nog net wel of niet meer levend eruit gevoerd.... Niets dat ik kan doen. Voorbij de kans op een kindje. Vandaag hebben we besloten te stoppen met onze kinderwens. De kans dat de zwanger worden is al heel klein. De kans op een miskraam is dus bij ons heel groot. Wat een wonder zijn onze twee prachtige schatten waar we iedere dag zo dankbaar voor zijn. Maar wat me boos maakt en waarom ik dit berichtje schrijf, ik zie qua onderzoek bij miskramen nog niet zoveel gebeuren. Ik begrijp, ben zelf wetenschappelijk opgeleid, dat we nog zoveel moeten leren rondom zwangerschappen en waarom het mis gaat. Maar neem bloed af, onderzoek stofjes die er wel of niet zijn, leer van al die ellendige ervaringen die wij vrouwen, wij mama wanna-bees, toch maar iedere keer moeten doorstaan. Wat ging er mis en waarom? En al ze het nog niet weten, verzamel dan in ieder geval data!!! Boe zeg ik!!! Boe tegen de wetenschap, tegen de gynaecologen, tegen de doktoren die hiermee bezig zijn, tegen de geldverstrekkers. Kans en recht op kinderen, is een eerste levensbehoefte. De pijn die een moeder moet dragen en soms meerdere malen als het om wat voor reden niet goed gaat, verdient het om goed onderzocht te worden. Ga protesteren, schrijf artikelen, maak je sterk om meer onderzoeksgelden te genereren om te voorkomen dat wij vrouwen zo moeten lijden, misschien zelfs onnodig soms? Ga in verweer. Schrijf naar de krant, de vrouwenbladen, de nieuwszenders. Waarom doet men niets of bijna niets? Liefs, niki
  5. Vandaag, met pijn in mijn hart, mijn 5e miskraam gekregen..... Gelukkig wel twee prachtige meisjes wat de pijn enorm verzacht, maar oooo wat een onmacht en wat een verdriet hebben wij door de jaren en zo ook weer vandaag gekend. En omdat ik al jaren op deze site kom, weet ik dat ik daar zeker niet de enige in ben. Bij ons gaat het telkens mis rond de 9-11 weken... Het vruchtje heeft wel een hartje maar is niet genoeg gegroeid. De dokter begint vaak met, Oo je bent minder ver dan je denkt..... Alarm bells ring!!! Daarna neemt mijn lichaam vaak de regie over en opent mijn baarmoeder, vruchtje wordt nog net wel of niet meer levend eruit gevoerd.... Niets dat ik kan doen. Voorbij de kans op een kindje. Vandaag hebben we besloten te stoppen met onze kinderwens. De kans dat de zwanger worden is al heel klein. De kans op een miskraam is dus bij ons heel groot. Wat een wonder zijn onze twee prachtige schatten waar we iedere dag zo dankbaar voor zijn. Maar wat me boos maakt en waarom ik dit berichtje schrijf, ik zie qua onderzoek bij miskramen nog niet zoveel gebeuren. Ik begrijp, ben zelf wetenschappelijk opgeleid, dat we nog zoveel moeten leren rondom zwangerschappen en waarom het mis gaat. Maar neem bloed af, onderzoek stofjes die er wel of niet zijn, leer van al die ellendige ervaringen die wij vrouwen, wij mama wanna-bees, toch maar iedere keer moeten doorstaan. Wat ging er mis en waarom? En al ze het nog niet weten, verzamel dan in ieder geval data!!! Boe zeg ik!!! Boe tegen de wetenschap, tegen de gynaecologen, tegen de doktoren die hiermee bezig zijn, tegen de geldverstrekkers. Kans en recht op kinderen, is een eerste levensbehoefte. De pijn die een moeder moet dragen en soms meerdere malen als het om wat voor reden niet goed gaat, verdient het om goed onderzocht te worden. Ga protesteren, schrijf artikelen, maak je sterk om meer onderzoeksgelden te genereren om te voorkomen dat wij vrouwen zo moeten lijden, misschien zelfs onnodig soms? Ga in verweer. Schrijf naar de krant, de vrouwenbladen, de nieuwszenders. Waarom doet men niets of bijna niets? Liefs, niki
  6. Dank meiske, heel lief. Gefeliciteerd met je zwangerschap. Houd moed. Xxjes! Niki
  7. Helaas lieve bébé..... Vandaag ging het mis... Je gaat mijn buikje verlaten... Zo gewenst, maar weer niet gelukt. Word je een sterretje schatje, blijf je in de buurt.... Dank dat je wilde proberen, we hebben ons best gedaan. We gaan stoppen, zus en zus blijven samen. Dat is al prachtig, daarvoor zijn we iedere dag dankbaar. Ons hart was echter groot genoeg voor nog meer kindjes maar we durven niet meer. Geeft niets liefje, je hebt je best gedaan. Heel veel liefs van papa, mama, zus en zus
  8. Vandaag, met pijn in mijn hart, mijn 5e miskraam gekregen..... Gelukkig wel twee prachtige meisjes wat de pijn enorm verzacht, maar oooo wat een onmacht en wat een verdriet hebben wij door de jaren en zo ook weer vandaag gekend. En omdat ik al jaren op deze site kom, weet ik dat ik daar zeker niet de enige in ben. Bij ons gaat het telkens mis rond de 9-11 weken... Het vruchtje heeft wel een hartje maar is niet genoeg gegroeid. De dokter begint vaak met, Oo je bent minder ver dan je denkt..... Alarm bells ring!!! Daarna neemt mijn lichaam vaak de regie over en opent mijn baarmoeder, vruchtje wordt nog net wel of niet meer levend eruit gevoerd.... Niets dat ik kan doen. Voorbij de kans op een kindje. Vandaag hebben we besloten te stoppen met onze kinderwens. De kans dat de zwanger worden is al heel klein. De kans op een miskraam is dus bij ons heel groot. Wat een wonder zijn onze twee prachtige schatten waar we iedere dag zo dankbaar voor zijn. Maar wat me boos maakt en waarom ik dit berichtje schrijf, ik zie qua onderzoek bij miskramen nog niet zoveel gebeuren. Ik begrijp, ben zelf wetenschappelijk opgeleid, dat we nog zoveel moeten leren rondom zwangerschappen en waarom het mis gaat. Maar neem bloed af, onderzoek stofjes die er wel of niet zijn, leer van al die ellendige ervaringen die wij vrouwen, wij mama wanna-bees, toch maar iedere keer moeten doorstaan. Wat ging er mis en waarom? En al ze het nog niet weten, verzamel dan in ieder geval data!!! Boe zeg ik!!! Boe tegen de wetenschap, tegen de gynaecologen, tegen de doktoren die hiermee bezig zijn, tegen de geldverstrekkers. Kans en recht op kinderen, is een eerste levensbehoefte. De pijn die een moeder moet dragen en soms meerdere malen als het om wat voor reden niet goed gaat, verdient het om goed onderzocht te worden. Ga prosteren, schrijf artikelen, maak je sterk om meer onderzoeksgelden te genereren om te voorkomen dat wij vrouwen zo moeten lijden, misschien zelfs onnodig soms? Ga in verweer. Schrijf naar de krant, de vrouwenbladen, de nieuwszenders. Waarom doet men niets of bijna niets? Liefs, niki
  9. Vandaag, met pijn in mijn hart, mijn 5e miskraam gekregen..... Gelukkig wel twee prachtige meisjes wat de pijn enorm verzacht, maar oooo wat een onmacht en wat een verdriet hebben wij door de jaren en zo ook weer vandaag gekend. En omdat ik al jaren op deze site kom, weet ik dat ik daar zeker niet de enige in ben. Bij ons gaat het telkens mis rond de 9-11 weken... Het vruchtje heeft wel een hartje maar is niet genoeg gegroeid. De dokter begint vaak met, Oo je bent minder ver dan je denkt..... Alarm bells ring!!! Daarna neemt mijn lichaam vaak de regie over en opent mijn baarmoeder, vruchtje wordt nog net wel of niet meer levend eruit gevoerd.... Niets dat ik kan doen. Voorbij de kans op een kindje. Vandaag hebben we besloten te stoppen met onze kinderwens. De kans dat de zwanger worden is al heel klein. De kans op een miskraam is dus bij ons heel groot. Wat een wonder zijn onze twee prachtige schatten waar we iedere dag zo dankbaar voor zijn. Maar wat me boos maakt en waarom ik dit berichtje schrijf, ik zie qua onderzoek bij miskramen nog niet zoveel gebeuren. Ik begrijp, ben zelf wetenschappelijk opgeleid, dat we nog zoveel moeten leren rondom zwangerschappen en waarom het mis gaat. Maar neem bloed af, onderzoek stofjes die er wel of niet zijn, leer van al die ellendige ervaringen die wij vrouwen, wij mama wanna-bees, toch maar iedere keer moeten doorstaan. Wat ging er mis en waarom? En al ze het nog niet weten, verzamel dan in ieder geval data!!! Boe zeg ik!!! Boe tegen de wetenschap, tegen de gynaecologen, tegen de doktoren die hiermee bezig zijn, tegen de geldverstrekkers. Kans en recht op kinderen, is een eerste levensbehoefte. De pijn die een moeder moet dragen en soms meerdere malen als het om wat voor reden niet goed gaat, verdient het om goed onderzocht te worden. Ga prosteren, schrijf artikelen, maak je sterk om meer onderzoeksgelden te genereren om te voorkomen dat wij vrouwen zo moeten lijden, misschien zelfs onnodig soms? Ga in verweer. Schrijf naar de krant, de vrouwenbladen, de nieuwszenders. Waarom doet men niets of bijna niets? Liefs, niki
  10. Vanochtend wat oud bloed gevonden. Naar ziekenhuis geweest, echo, ben nu 8 weken en 3 dagen, vruchtje is maar 6 weken en 4 dagen groot.... Al 2x eerder gehoord, toen ging het niet goed. Gynaecoloog zegt dat beeld wat ze ziet allemaal past bij 6 weken en 3 dagen, hartje klopt zachtjes.... Het kan nog twee kanten op zegt ze. Onze moed is sterk gezakt. Ga je het halen Bébé, of gaat het weer mis? WE houden van je, heel veel. Liefs, papa, mama, charlotte en florence
  11. Lieve engeltjes, mama is weer zwanger.... Duimen jullie heel hard mee? Xxxjes
  12. Hoi meisjes, de discussie lijkt gesloten..... Het was fijn met jullie allemaal samen. Ik hoop dat het goed met jullie gaat. Inmiddels ben ik afgestudeerd en werkzaam als psycholoog. Heel blij mee..... En weer aan het verbouwen... En weer zwanger.... Veel te spannend!!! Xxxjes van niki
  13. Lief kleintje, als het goed was gegaan was je vandaag uitgerekend...31 december 2012... Mama mist je, xxxxjes.
  14. Wow, kanp hoor, ik weet zeker dat je het kan!!!
  15. Ja Esther en Lieff!!!! Gefeliciteerd mama's!!!!
×
×
  • Nieuwe Aanmaken...

Belangrijke Informatie

Gebruikers Voorwaarden