Gerda

Hallo allemaal! Voor een hele tijd terug, ik denk wel een kleine 3 jaar geleden alweer, ben ik ook al vaker hier op het forum geweest. Toen waren mijn man en ik bezig met onderzoeken en behandelingen om zwanger te worden. Van de algemene onderzoeken naar IUI naar IVF later. Met alles daar rondomheen had ik op een gegeven moment niet meer de tijd/puf/enz om actief te blijven op bijvoorbeeld dit forum. Toch ben ik hier weer terug gekomen, omdat ik hier lotgenoten, ervaringen van anderen enz. hoop te vinden. Alleen niet direct voor de wens om zwanger te raken, de behandelingen en onderzoeken ondergaan of vragen en info over IVF en dergelijken. Mijn man en ik mogen ons zo gelukkig prijzen dat uit onze 2de IVF een prachtige en geweldige dochter gekomen is van nu alweer 20 maanden oud! Mijn "zoektocht" naar lotgenoten gaat vooral uit naar ervaringen en eventuele problemen ná een geslaagde IVF-behandeling (of andere behandelingen); In het kort zit ik nu met een chronische vermoeidheid vanuit een verstoorde hormoonbalans (lichaam na hormoonbehandelingen en zwangerschap niet vanzelf hersteld) en emotionele blokkades/problemen vanuit het waarschijnlijk niet verwerkt te hebben van o.a. de bij mij zeer pijnlijke onderzoeken en puncties en het algemeen het ondergaan van alle onderzoeken en behandelingen en bijkomende emoties enz. Je ondergaat alles maar en stopt daarbij je gevoel eigenlijk volledig weg (letterlijke pijn, ongemak, verdriet, géne enz), omdat je vindt dat dat nu eenmaal nodig is om zwanger te kunnen raken, omdat het je eigen keuze is enz. En dan moet je ook niet zeuren van jezelf.... Zo rationaliseerde ik alles en zete mijn gevoelens uit, waardoor ik eigenlijk een belangrijk deel van mezelf aan de kant zette en niet meer terug heb gekregen tot nu toe. Wanneer je nl zwanger raakt vanuit de IVF, is het ineens het andere uiterste van je gevoel (dankbaar, vreugde, enz) en kom je ook niet aan verwerken toe. Dit is alsnog een wat langere uitleg, maar ik hoop dat iemand zich hierin herkend en dat met me zou willen delen; ik sta nu echt op een punt van "wat nu doen?". Ik zit in de ziektewet momenteel en ervaar gelukkig wel dat de lichamelijke blokkades door o.a. accupunctuur en voedingssupplementen een positief effect hebben. Maar ik ervaar nu ook duidelijk dat het emotionele aspect van de behandelingen en onderzoeken nu duidelijk als blokkade naar voren koemen en ik daar echt iets mee moet doen om helemaal te kunnen herstellen en ook echt verder te kunnen als persoon, echtgenote en moeder. Je vindt heel veel over de behandelingen zelf en over het verder gaan na behandelingen wanneer deze niet aanslaan, maar eigenlijk niks over het "wat kan het Psychologisch/ emotioneel effect van behandelingen op den duur zijn, juist ook wanneer het wél geresulteerd heeft in een prachtig kindje". Alvast bedankt voor het lezen van mijn stukje! Heel veel groetjes, Gerda.

Hoi allemaal! Vandaag hebben we de verlossende eerste echo gehad; Het is geen tweeling, maar 1 kindje met een krachtig hartje al dat er in het geheel goed uitziet! Zo zie je inderdaad maar weer, dat giga veel en erge zwangerschapsklachten niet hoeven te betekenen dat je een tweling krijgt. Eentje kan de boel daarbinnen dus gewoon ook al flink op zijn kop zetten en het mama flink moeilijk maken!!! Van een kant "hoopte" ik wel op een tweeling, omdat er 2 eitjes (potentiele kindjes) teruggeplaatst waren en ik gewoon hoopte dat niet eentje het niet zou redden. Ik gunde ze allebij een leventje en mijn vriend en ik hebben meer dan genoeg liefde voor 2 kindjes tegelijk! Maar van de andere kant vind ik het ook wel prettig dat we met 1 kindje tegelijk beginnen als nieuwe ouders zijnde; lijkt me een extra zware belasting om meteen met 2 kindjes tegelijk "in het diepe gegooid" te worden. En nu is alle liefde voor 1 kindje. We hopen dat alles goed blijft gaan met ons kindje en dat we in maart de kleine in onze armen mogen nemen. Groetjes gerda.

Hallo allemaal! Patricia, Wervelstorm, Elin...eigenlijk iedereen, Inderdaad, jullie hebben helemaal gelijk; onzekerheid blijf je houden en waarschijnlijk je hele zwangerschap lang...!!! Tenminste, dat is mij vandaag bij onze eerste echo wel al duidelijk geworden; Ik dacht, als ik maar gezien heb dat het hartje klopt en het er allemaal goed uit ziet, dan zal ik wel minder onzeker zijn als voorheen. Niet dus; we zaten nog maar net in de auto terug naar huis en ik kreeg al gedachten van "oke nu is het goed, maar zal het wel goed blijven groeien en ontwikkelen? Wat als het over 3 weken bij de volgende echo niet gegroeid is of onvoldoende?", enz... Hopeloos dus! Maar de echo was wel geweldig, overweldigend, onwaarschijnlijk, wonderbaarlijk... We zagen 1 kindje met al een druk en sterk kloppend hartje! Net alsof je tv kijkt en het nauwelijks kunt beseffen dat dat leventje toch echt in jouw buik groeit... Heel bijzonder en emotioneel voor mijn vriend en mij. Het was ook mooi op schema qua grootte en zag er allemal goed uit. Over 3 weken mogen we weer terug komen en als alles dan goed is, mogen we misschien de zwangerschap wel verder bij een gewone verloskundigenpraktijk voortzetten. Is dan toch minder klinisch en meer persoonlijker, want klinisch is het eigenlijk al te lang en te veel moeten zijn. Ik voel me op de en of andere manier ook meer zwanger nu; nu hoef ik niet meer af te gaan op die 2 positieve test-streepjes en mijn zwangerschapsklachten om te weten dat ik zwanger ben, maar heb ik het nieuwe leventje ook gezien in mijn buik en zien leven. Ik ben me nu bewuster van het zwanger zijn en het voelt ook al als een echt gezinnetje van 3, wanneer mijn vriend en ik samen zijn. Maar het is nog pril en een goede echo nu kan nog geen zekerheid geven helaas. Dus wel nog meer genieten, maar wel reeel blijven...! Groetjes Gerda.

DUIM DUIM DUIM DUIM DUIM DUIM!!!!!!! Ik hoop dat je snel mag beginnen met de 2de IVF en alvast heel veel succes gewenst! Ik heb de tweede keer de IVF ondersteund met acupunctuur en dat is me bijzonder goed bevallen; Het zorgde ervoor dat ik veel ontspannender, opener en bewuster van mijn lichaam en emoties de behandeling in ging en zowel de behandeling als de 2 weken wachten daarna veel positiever en mooier beleefd heb. Ik weet niet of het mede daardoor gekomen is, ik ervaar en voel haast van wel, maar met 2de IVF is er in ieder geval gelukkig nu een prille zwangerschap ontstaan! Vandaag de eerste echo...! Ik zou het iedereen willen adviseren, acupunctuur als ondersteuning is mij in ieder geval bijzonder goed bevallen. Maar natuurlijk moet je er zelf wel achter staan en je er prettig bij voelen. Dat kan iedereen enkel voor zichzelf bepalen. Groetjes Gerda.

Hoi Nicolas, Inderdaad is het even wachten en onzekerheid en dan ineens "haasten" naar het ziekenhuis voor de terugplaatsing, dat klopt! Ik heb er op zich weinig moeite mee gehad; "wachten" is onderhand een synoniem voor "IVF-behandeling", dus dat kon er ook wel bij!!! Daarbij wist ik niet beter of zo gaat het altijd. Ik kan er ook wel inkomen dat ze liever 3 dagen wachten voordat ze je bellen of er een goede bevruchting plaatsgevonden heeft; liever dat ik een paar dagen moet wachten dan dat ik snel goed nieuws krijg en 1 of 2 dagen later weer een belletje dat de eicellen zich toch niet goed doorgedeeld hebben en er toch geen TP plaats vind. Of een vroeg belletje dat er geen deling heeft plaatsgevonden en later een belletje dat het alsnog goed gaan delen is. Dan heb je nog meer kans op het moeten verwerken van een teleurstelling. Zo zal ieder ziekenhuis zijn eigen methodes en manieren hebben, het gaat er maar om dat je je daarin kunt vinden en je er goed bij voelt. Groetjes!

Hallo, Het kan zijn dat ik er steeds overheen kijk, maar is er ook een plekje op deze site waar je terecht kunt wanneer een zwangerschap misgaat? Op een ander forum voor zwangeren, kwam ik een vrouw tegen die na haar laatste zwangerschapsbehandeling een miskraam heeft gekregen. Ik wilde haar naar deze site verwijzen (voor zover ze die nog niet zou kennen) om hier eventueel met lotgenoten over te kunnen praten. Maar ik kon hier niets van vinden helaas. Kijk ik er langs of is zo'n plekje hier nog niet?

Hoi allemaal! Ik ben ook onder behandeling geweest voor IVF in het Catharinaziekenhuis in Eindhoven en ben daar heel erg tevreden over. Zowel over de gynaecoloog als de verpleegkundigen; ik vond ze allemaal erg meelevend, professioneel en ondersteunend. Niets dan lof eigenlijk. Mijn eerste punctie verliep vrij pijnloos, maar rechts konden ze niet puncteren omdat daar een bloedvat in de weg zat en dat te gevaarlijk was. Veel en goede uitleg gekregen over het hoe, wat, waarom en wat nu daarop van de gynaecoloog. De tweede punctie was ondraaglijk pijnlijk door de wat kleinere follikels die ook nog steeds weg sprongen, maar de gynaecoloog en verpleegkundigen hebben me zo goed mogelijk bijgestaan en door de punctie heen geholpen en de nazorg en inleving was ook erg lief en betrokken van ze. Wanneer ik klachten, vragen of onzekerheden had/heb, kan ik altijd bellen tijdens het telefonisch spreekuur en dan hebben ze alle tijd en zijn erg duidelijk. Hoe "belachelijk" mijn vragen of onzekerheden ook zijn, zeker nu de tweede IVF in een zwangerschap uitgemond is! Ze begrijpen in ieder geval mijn woelende hormonen erg goed! IUI hebben we in Venlo gedaan, daar beviel de zorg en aandacht ons ook wel, maar toch wat minder persoonlijk en intensief. Lijkt me ook wel logisch, omdat de behandeling ook stukken minder intensief en ingrijpend waren dan IVF. Maar daar ga ik graag weer heen als ik moet bevallen! Groetjes Gerda!

Wat fijn om te horen dat jullie ook zo'n tergende onzekerheden hadden en inderdaad; ik zal ook pas helemaal gerust zijn wanneer we onze kleine(n) in onze armen kunnen sluiten!!! Hoewel ik nu ook even weer geruster ben dan vanmorgen....ik was zo bang dat het niet goed zat, dat ik maar weer een zwangerschapstest gehaald en gedaan heb....!!!!! Ik weet het, eigenlijk belachelijk en onnodig, maar toch.... Mijn vriend moest er wel even om lachen en tegelijk vind hij het zo rot voor mij dat ik me soms zo onzeker voel. Hij begrijpt ook dat hij niet kan voelen wat ik in/ met mijn lichaam voel en precies ervaren wat mij daardoor zo onzeker maakt, maar hij probeert wel extra lief en zorgzaam voor me te zijn, zeker op die momenten. Hoe was dat bij jullie mannen? Hoe gingen die met jullie onzekerheid en wisselingen in stemming en hormonen om? Had dat invloed op hoe jullie samen waren/met elkaar omgingen in de zwangerschap? Ik vertel mijn vriend niet altijd hoe onzeker ik me voel; gewoon al omdat ik hem niet ongerust wil maken en meetrekken in mijn zwangerschaps-onzekerheid.

En zo worden we maar continu weer bezig gehouden door dat kleine wondertje binenin ons....!!! Zo klein en dan al zo erg de wereld van ons als (aankomende) moeders kunnen bepalen en bezig houden!!!! Wat een macht dat ze toch hebben....en wij maar denken dat wij als volwassenen het voor het zeggen hebben, ;-) !!!!! Wat lijkt het me heerlijk om je kindje echt te kunnen voelen bewegen en leven in je buik! Wat zul jij genieten Niki! Groetjes!

Elin, ik wens je het allerbeste en hoop dat het allemaal een beetje vol te houden en te hebben is. Ik denk dat als je straks de kleine in je armen hebt, deze moeilijke periode misschien niet snel vergeten zal zijn, maar dat je er wel anders op terug kijkt. Succes en we duimen! Wel mooi om al zo'n groot gedeelte van een zwangerschap te kunnen volgen en delen online, met echofoto's, mooie en moeilijke ervaringen en al!

Wow Estrhalita...! Wat een buikje al en dat met 10 weken!!!! Geweldig, wat zul je trots zijn! En een erg mooie babykamer! Ik hou ook van donker. Wij hebben alleen nog de wieg (we zijn dan ook nog maar 5.7 dagen zwanger!). Die wieg heeft mijn vriend helemaal zelf en naar eigen ontwerp gemaakt toen we besloten te stoppen met de anticonceptie. (Dus je snapt wel dat die wieg nu eens flink afgestoft mag worden na zo'n hele tijd wachten!!! We wisten ook niet dat het zo lang zou gaan duren...) Lijkt net op een kribbe en is erg mooi en bijzonder. Geniet maar lekker van je groeiende buik! Groetjes Gerda.

Hoi Laura! Wat ben ik blij jouw reactie te lezen; een paar dagen terug schreef ik nog over hoe overweldigend rot ik me voelde van alle hormonen en dat dat volgens een aantal mensen best op een tweelingzwangerschap kon wijzen. Maar sinds gisteren lijken de ergste scherpe kantjes er ineens vanaf te zijn en zijn de klachten wat minder geworden, of in ieder geval anders en niet alles tegelijkertijd. Maar toen ik zo verschrikkelijk veel last van mijn kwaaltjes had, voelde ik me wel zekerder dat het goed ging binnen in mijn buik en nu ben ik bang dat mijn hormonen mij in de steek gaan laten.... Maar als ik jouw reactie lees en dat bij jou bijv. na 2 weken na de TP je borsten al minder zeer gingen doen en dat er naast je reactie een prachtige foto van jouw tweeling te zien is, dan schept dat toch weer een beetje lucht en vertrouwen; misschien gaat het toch gewoon allemaal goed met ons kindje-in-spe daarbinnen... Donderdag in ieder geval meer duidelijkheid en gerustheid hoop ik...! Hebben er nog meer (aanstaande) moeders ervaring met zo'n sterk wisselende of wat afnemende klachten in het begin van de zwangerschap? Groetjes Gerda.

Dank jullie wel dames! Het is inderdaad erg onwerkelijk; we hebbeb lang naar dit moment toegeleeft en toegedroomd en af en toe zelfs geloofd dat dit voor ons misschien gewoon niet weggelegd was... en nu ben je volgens die twee kleine streepjes toch ineens zwanger! En nu is het dromen en toeleven naar de geboorte van ons eerste kindje (of twee?).... Het is wel een heel erg onzekere periode, hebben jullie dat ook zo ervaren? Het ene moment of de ene dag geniet je echt en voel je je echt zwanger en het andere moment of dag heeft de angst en twijfel of alles wel goed gaat daarbinnen de overhand. Ik heb in een andere topic ook geschreven over mijn snelle en heftige zwangerschapskwaaltjes, dat wellicht een tweeling zou kunnen betekenen volgens een aantal mensen. Maar sinds gisteren lijkt het alsof dat een stuk minder, of in ieder geval anders is; het hele extreme erge lijkt er wat vanaf te zijn, en dat maakt me bang dat mijn hormonen me in de steek aan het laten zijn, met alle verschrikkelijke gevolgen vandien en voel ik me bijna niet meer zwanger... Een moment later ben ik toch weer wat misselijk of krijg ik weer meer krampjes in buik of borsten en geloof ik dat het toch nog wel goed zit van binnen... Wordt beetje gek van mezelf! Heeft iemand hier ervaring mee? En dan hoop ik vooral positieve.... Groetejs!!!

Hoi Esrthalita! Jij bent dus voor de tweede in de running! Heerlijk als je echt weet wat voor moois je te wachten staat, lijkt me! Bij de laatste IVF-behandeling had ik ook erg veel last van de hormonen en was er best goed ziek van. De behandeling daarvoor eigenlijk nauwelijks. Dus misschien ben ik inderdaad nu wat gevoeliger voor hormonen en reageert mijn lichaam er wat heftig op. Alhoewel ik moet zeggen dat het in de loop van vandaag eigenlijk qua moeheid en misselijkheid wat minder erg lijkt te zijn... Al ben ik wel meer slap en duizeliger dan andere dagen. Ik zou juist blij moeten zijn dat ik eindelijk een dag heb waarop het redelijk te hebben is, maar nu maak ik me bijna zorgen; zouden mijn hormonen af aan het bouwen zijn?! Gelukkig heb ik nog wel mijn hormoniale-onzekerheids-aanvalletjes, dus het zal best nog wel goed zitten! Misschien is het normaal dat je hormonen ervoor zorgen dat je lichaam continu in een wilde achtbaan zit, waarbij je soms niet eens weet of je nu van voor of van achter leeft en dan weer even rustig is?!

Alsof we de top van de hoogste berg van de wereld hebben beklommen en bereikt... zo voelden mijn vriend en ik ons toen we vorige week maandag voor het eerst in ons leven twee streepjes op de zwangerschapstest zagen! Zwanger!!! Na 2¾ jaar, 6 IUI en 2 IVF, mochten wij ons eindelijk bij het Rijk Der Zwangeren voegen. Ik besef dat dat qua tijd nog vrij snel is, omdat sommigen al jaren aan het proberen zijn alvorens zij met behandelingen kunnen beginnen. Bij mij ging dat vrij snel, omdat ik direct na het stoppen met de anticonceptie al met de gyneacoloog in aanraking kwam i.v.m. een zogenaamde cyste aan mijn eierstok; zogenaamd, omdat het schijnbaar voor de arts in het ziekenhuis niet duidelijk was dat het om een gewone, gezonde follikel bleek te gaan van 2,4 cm die op knappen stond! Maar omdat mijn moeder ook veel problemen en (echte) cystes aan baarmoeder en eierstokken had gehad, werd ik toch doorgestuurd naar de gynaecoloog. Gelukkig maar, anders had het waarschijnlijk nog veel langer geduurd voordat mijn vriend en ik in de medische molen van zwangerschapsbehandelingen waren gekomen! En dan waren we nu niet zwanger geweest! Zowel bij mij als mijn vriend waren er niet echt aanwijsbare oorzaken te vinden waarom het niet lukte en kwamen we via IUI bij IVF uit. De eerste IVF behandeling en punctie ging eigenlijk vrij makkelijk en pijnloos, zowel lichamelijk als emotioneel. Behalve het feit dat ze met de punctie rechts niet konden prikken omdat er een bloedvat in de weg zat en dat te gevaarlijk was. Daardoor erg veel last en pijn gehad van het vocht in mijn buik na de eisprong van die follikels. En helaas geen embtyo's kunnen invriezen... De afgelopen IVF ging veel moeizamer; heel veel last en hoofdpijn van de hormonen en een uiterst pijnlijke punctie die daardoor ook iest eerder afgebroken moest worden; het was niet vol te houden en daardoor ook te gevaarlijk. "Als het nu niet lukt, dan ook nooit geen derde keer meer!" was de reactie van mijn vriend op de pijn die hij bij me zag tijdens de punctie. Het was voor hem ook bijna ondraaglijk. Daarna ook lang veel pijn gehad van de punctie. Maar het eerste goede nieuws daarna was dat er 2 embryo's succesvol ingevroren waren; dus sterke jongens (of meiden) al! Dus zeker die in mijn buik waren teruggeplaatst! Dat gaf nog meer hoop en ja hoor.... Nu zijn we 5 weken en 6 dagen zwanger!!!!! Ik heb deze keer de IVF met acupunctuur ondersteund; Voor mij betekende dit, dat ik veel bewuster, positiever en vertrouwder met mijn lichaam de behandeling inging en me vooral ook emotioneel en gevoelsmatig veel mooier en beter op een zwangerschap kon voorbereiden. Ik zou het iedereen willen adviseren, maar je moet er natuurlijk zelf voor open staan en het moet goed voelen om daarmee te beginnen. Het is een wetenschappelijk bewezen behandeling, maar kan natuurlijk geen zwangerschap bij je bewerkstelligen. Maar als ondersteuning heb ik het echt als iets heel moois en positiefs ervaren!