dagboek van freija

. [/i]

Hoi Frya,

ik ben er even voor gaan zitten hoor, voor je verhaal;)

Mooi opgeschreven, jullie zijn al een tijdje bezig en nu gelukkig gaat er iets gedaan worden. Ik hoop dat t allemaal goed zal gaan, ik weet even niet in welke fase jullie zijn?

Over die abortus: tja, dat zou ik op die leeftijd zeer waarschijnlijk ook hebben gedaan. Dan sta je nog zo anders in het leven (ik wel tenminste) al wist ik altijd wel dat ik kinderen wilde.... dus t is nog de vraag hoe het echt zou zijn gegaan.

Dat huis is ook zo herkenbaar! Hier nog zo'n stel. t was wel bijna af hoor, na de eerste klusronde maar net niet helemaal. maar op een bepaald moment heb ik wat klusjes als afleiding voor heel veel slecht nieuws gedaan. huilend stond ik de verf af te krabben, maar samen met hub was t na een tijdje eignelijk best leuk... maar goed, dat lukt niet altijd he, om je ellende zo te gebruiken, tenminste, mij niet, getuige de half afgeverfde trap etc. haha (of misschien ben ik nu gewoon te gelukkig dat kan ook).

Heel veel succes! (ook met t huis;)

lis

Hoi Frija, ik moest idd ook echt even een goede leespositie aannemen om je verhaal te lezen, maar meid, je hebt er echt talent voor! Begrijp dat je al heel wat ups and downs hebt meegmaakt met je hub, maar jullie zijn er heel sterk uitgekomen! Toppie! Enne, ook hier een 'klusteam' haha, al zijn wij nog volop bezig...t gaat nog wel even duren....:laugh:

Heel veel succes meid!

Groetjes, San

Hoi Frya,

 

Ik hoop dat t allemaal goed zal gaan, ik weet even niet in welke fase jullie zijn?

 

Hoi ,

we zijn na 2 mislukte IUI's nu aan onze eerste IVF bezig. Ik ben sinds maandag begonnen met suprefact en gonal F en heb zondag de eerste follikelmeting.

Het huis is inderdaad soms een goede afleding, verf afkrabben kan erg therapeutisch werken hé?

De abortus, tja, ik heb er nooit bij stilgestaan, niet vooraf en ook niet nadien, behalve natuurlijk de laatste 2 jaar. Dat snap je, schuldgevoelens alom. Als ik dat toen niet had gedaan had ik nu waarschijnlijk wél al een fantastische zoon/dochter van 8 jaar. Maar aan de andere kant, dan was ik blijven vastzitten in een erg slechte relatie (ik kom zelf uit een gezin met gescheiden ouders, dus wou en wil dat ten allen tijde vermijden voor m'n eigen kids) waar hoogstwaarschijnlijk toch een einde aan was gekomen, alleen nog een pak later, misschien had ik mijn hubbie dan wel nooit leren kennen (en zoals je kon lezen ben ik ondanks alles maar wat blij met m'n man) en misschien had ik me dan , net zoals m'n eigen moeder wel enorm 'belemmerd' gevoeld door m'n eigen zoon/dochter.

Soms twijfel ik nog steeds of ik wel écht toe ben aan kinderen, in de zin van, lukt het me wel om alles georganiseerd te krijgen. Zowel ik als m'n man hebben een erg drukke carrière, die we geen van de twee kunnen/willen opgeven.

Door omstandigheden heb ik in m'n jeugd enorm veel verantwoordelijkheid moeten dragen voor m'n beide ouders (eigenlijk was de ouder-kind relatie volledig omgedraaid) en wil ik eigenlijk wel eens meemaken dat er iemand is die de boel voor mij regelt in plaats van andersom. Wil/kan ik de verantwoordelijkheid van een kindje wel dragen? Ga ik me niet 'miskend' voelen als alle aandacht van m'n man en familie naar m'n kindje gaat?

Maar aan de andere kant kan ik me een leven zonder kinderen ook niet echt voorstellen. Ik ben blij met wat ik tot nu toe heb bereikt, ik ben ongelooflijk blij met de liefde van m'n partner en ik wil die dingen kunnen doorgeven aan een nieuw klein mensje. Dus ondanks de twijfels denk ik wel dat ik er nu écht aan toe ben om moeder te worden, te koesteren, te geven en op zijn eigen tijd ook los te laten.

Pfieuw, dat geschrijf hier doet deugd :-) Leuk te lezen trouwens dat er nog klussers zijn.

Bedankt voor jullie reacties!!!

vandaag voor de laatste keer bloed geprikt, en morgen punctie. Bibber, bibber, beef beef.

Ik heb 17 follikels wat ik persoonlijk enorm veel vind (ik weet niet hoeveel het er gemiddeld zijn) en ik voel ze ook allemaal goed zitten, m'n buik is gezwollen, m'n rug doet pijn en ik ben zo misselijk als wat. Bovendien kreeg ik gisteravond nog een dubbele shot pregnyl en is m'n k*nt natuurlijk ook enorm pijnlijk en blauw. Het lijkt wel of ik blauw uitsla als ik nog maar een naald zie. Bij elk prikje gonalF dat mijn man de voorbije week zette heb ik een blauwe plek (en hij deed het echt voorzichtig) ik heb dus 7 blauwe plekjes netjes op een rij.

Pffff, doodop, want elke ochtend voor het werk een hele rit naar de gyneacoloog en van die pregnyl word ik ook doodmoe (zijn er nog die daarvan gewoon vreselijk moe worden?)

Gisteren wel een leuk dagje shoppen met m'n beste vriendin, dat leidde wel een beetje af, maar natuurlijk zag ik overal zwangere vrouwen en ieniemienie baby'tjes. Je zou je hersens moeten kunnen programmeren dat je dat juist niet meer ziet, zou de boel een pak relaxter maken. maar goed.

Nu nog maar een beetje proberen doorwerken, al moet ik toegeven dat ik doodsbenauwd ben voor morgen. Misschien kan iemand me hier nog geruststellen?

Hey Freya,

Zelf heb ik nog geen punctie meegemaakt, maar ze hadden me al wel verteld dat ik een roesje krijg van een zusje/broertje van de morfine.

Ik heb me voorgenomen om lekker van dat roesje te gaan genieten als ze t.z.t. bij mij gaan oogsten.

Groetjessssssssssssssss

hallo Hilde,

bedankt voor je reactie, ook ik krijg een roesje (ik weet niet met wat) wel volledig, niet plaatselijk omdat ze zoveel follikels moeten aanprikken. Ik heb meer schrik voor de pijn achteraf. Het prikken met een naald in je baarmoeder lijkt me iets wat toch wel gevolgen heeft nadien? Pffff, ik weet het niet, ik ben in ieder geval bloednerveus voor morgen; Nu maar hopen dat er toch minstens één van die 17 follikeltjes uitgroeit tot een mooie, gezonde baby.

in ieder geval kan ik jou dan op de hoogte houden of die punctie meevalt of niet. ;-)

Hoi Freija,

:good1:Die is alvast voor morgen!!!

En tja, paracetemolletjes mag je volgens mij wel nemen. Verhalen van na de punctie zijn ook allemaal erg wisselend geloof ik. Ook daarbij heb ik zo iets van: ik laat me lekker een dagje door mijn mannetje op de bank bedienen. We hebben een heeeeeeerlijke bank. Tv aan, eventueel de playstation....

Het is voor het goede doel... En tja, ik denk dat een punctie nog niets is bij een bevalling vergeleken.... Hihihihi, en die komt dan ook nog.

Heeeeeeeeeeeeel veel sterkte morgen, en ik lees wel hoe het is afgelopen!!!

Groetjesssssssssss

He Freija,

Was een mooi geschreven verhaal! Heel herkenbaar allemaal. De abortus (ik ook, zelfde reden als jij...niet aan toe en verkeerde man), het grenzeloze vertrouwen dat je zodra je van de pil af gaat vast binnen 6 maanden zwanger bent en er dan achter komen dat de zwemmertjes van manlief niet met zoveel miljoenen zijn en niet zo hard zwemmen... en dan het huis... haha, ja ook dat is herkenbaar. Hoewel mijn manlief wel een aanpakker is heeft hij helaas 2 linker handen ;-)

Wat de blauwe plekken en moe moe moe voelen betreft... ook heel herkenbaar. Ik was na de GonalF prikken en Pregnyl spuit doodop. Fysiek was mijn conditie binnen een paar weken helemaal terug naar nul en sliep ik het liefst de klok rond. Moe, moe, moe. Is een bijwerking van GonalF heb ik begrepen, dus maak je niet teveel zorgen. Nu, 4 weken later, voel ik langzaam mijn conditie weer terugkeren. Nog steeds meer moe dan normaal, maar niet zo erg meer als toen ik er nog midden in zat.

Succes morgen met de punctie! Fijn dat je een roesje krijgt. Ik had rond de 50 follikels en alleen maar een prik ter verdoving gekregen die niks heeft gedaan... krijg nog rillingen als ik er aan denk...

groetjes,

Mariek

hallo,

gisteren dus punctie achter de rug, de punctie zelf, dat moet ik zeggen daar heb ik helemaal niks van gevoeld, van de zenuwen die eraan vooraf gingen des te meer, janken en bibberen en klappertanden van zodra ik het ziekenhuis binnen was tot ik de verdoving van de punctie kreeg.

Soms vraag ik me écht af of heel dit gedoe wel zo'n goede voedingsbodem voor een zwangerschap is. Ik bedoel je voelt je als vrouw toch helemaal niet vrouwelijk of aantrekkelijk meer met heel die toestand? Je wordt bekeken en bepampeld en gedegradeerd tot een broedmachine die je gewoon op uur en tijd moet voorzien van de juiste hormonen, de helft van de tijd heb je een hekel aan je man, omdat hij niet schijnt te begrijpen wat er met je lijf gebeurt, of omdat hij gewoon zijn ding in een potje moet doen en er dan mee mag ophouden en de andere helft van de tijd verander je in een jankend wrak omdat je je man, die zooooooooo vreselijk lief en begrijpend en even fel naar een klein mensje uitkijkt als jij te kort doet door al je frustraties, angsten en ergernissen op hem uit te werken. Fijn zwanger worden zo.

Als er een volgende poging nodig is, dan wil ik alternatieve ondersteuning, met bachbloesems, m'n mannetje 'gelooft' er niet zo in, maar ik wil me gewoon beter voelen, opener, meer vrouw.

Ow, ik had trouwens 18 follikels, waarvan 8 met eitje, blijkbaar waren de zwemmertjes van m'n man nog te traag en nog te weinig talrijk en gaan ze meteen over naar ISCI (of is het ICSI?). ook dat was toch wel even een dompertje, dat betekent immers dat als het niet lukt we écht aan het einde staan, maar goed, ik ben gewoon een "jonge, gezonde, vruchtbare vrouw" volgens m'n gyneacoloog (ik dacht even dat ie me wou charmeren, lang geleden dat ze me nog zeiden dat ik 'jong' was :-) )dus als er één embryootje bijzit dan moet het maar lekker in z'n perfect op punt gebrachte kamertje negen maand uitrijpen tot een mooie gezonde baby.

nog steeds geen14u. Ik wil bellen!!!!!!!!! Ik wil weten of we een goed embryootje hebben, ik wil....

Hey Freija,

Vergeet de vragen bij de andere topics, daar heb ik nu al antwoord opgekregen.

En Freija, er zitten nog wel goede zwemmertjes bij hoor, anders deden ze ook geen ICSI!!!

Nog maar 3 kwartier, dan mag je bellen!!!

Hopen op een heeeeeeeeeeeel mooi embryootje.

En tja... dat we niet romantisch zwanger kunnen worden, daar heb ik me allang bij neer gelegd!!!!

Groetjessssssssssssssss

YESSS!!!

ik had drie goede eicellen waarvan er al eentje bevrucht is, waarschijnlijk morgen nog wel een tweede en het derde ook. Morgen terugplaatsing.

Eindelijk een keertje goed nieuws!

Wauwie Freija!!! Fantastisch!!!:blob1:

Op naar een hele goeie innesteling!!!!

Groetjesssssssssssss

Joepie, da's helemaal goed nieuws!!! Op naar een mooie tp en dan heerlijk op het wachtbankje gaan zitten....we duimen voor je!

Groetjes, San

dag klein embryootje,

je zit nu vier dagen in mijn buik. Ik hoop dat je d'r fijn vindt en dat je misschien al een plekje gevonden hebt waar je je veilig voelt. Als dat niet zo zou zijn, zwerf dan nog maar een beetje rond, je zal het heus wel merken, ik heb een erg fijne buik om in te wonen. Je bent er veilig. Je moet je ook geen zorgen maken over hoe je wel aan eten zal komen als je daar blijft, ik zorg voor alles. De juiste temperatuur, lekkere hapjes, veel rust en een enorme hoeveelheid liefde zodat je kan uitgroeien tot een mooie gezonde baby.

Natuurlijk hoop ik dat je blijft, hoe klein je ook bent, ik ben nu al gehecht geraakt aan je gezelschap, ik vind het alvast erg fijn om je bij mij te hebben. Aan de andere kant als je 't niet zo leuk vind in m'n buik, dan begrijp ik dat ook wel hoor. Ik zal er niet boos om worden als je weggaat, wél heel verdrietig natuurlijk, maar het is helemaal jouw keuze. Ik wil dat je dat weet, geen stress, je doet maar waar je je goed bij voelt.

Eigenlijk zou ik nog niet zo tegen je mogen praten, we kennen elkaar immers nog maar net, en ik weet nog helemaal niet of jij mij wel leuk vindt, maar ik doe het lekker toch. Ik vind het fijn om tegen je te praten, ook al is het niet echt zo héééééél verstandig, maar wanneer doet een mens 'verstandige dingen' die zijn zo saai en zo kleurloos. Dat zal je nog wel merken, als je blijft en groter wordt, dan zul je waarschijnlijk ook erg vaak ervoor kiezen om net niet verstandig te doen.

Maar voor deze eerste keer hou ik ons gesprekje maar kort. Ik ben eigenlijk ook aan het werk en heb niet zo veel tijd om met je te praten. Ik wil je ook niet onder druk zetten ofzo, daarom neem ik nu maar afscheid. Als je besluit te blijven hebben we immers nog een heleboel tijd om te praten, maar mocht je beslissen om weg te gaan, dan wil ik gewoon dat je weet dat ik hoe dan ook van je gehouden heb.

Dag lieve kleine embryootje, tot de volgende keer.

Freija,

Wat prachtig. Ik kreeg er tranen van in mijn ogen.

Als ik het embryootje was, zou ik zeker niet meer weggaan. Heel veel succes in de resterende tijd van de wachtweken.

Groetjes,

Fientje

Grrrrrrr, door een dreigende overstimulatie, vorige week vrijdag geen pregnyl gekregen, maar pas maandag, nu is de D- day natuurlijk ook opgeschoven.

Arrrrrggggghh nóg 5 dagen, ipv twee.