Twijfel over IVF

Hallo,

nadat ik een tijdje een goed gevoel heb gehad over het hele IVF-gebeuren, twijfel ik toch nog een beetje. En ik wil me helemaal 100 procent goed wil voelen om zwanger te raken via de moderne wetenschap.

Ik heb er vrede mee dat ik wat mankeer waardoor ik niet gemakkelijk spontaan zwanger raak. Ik heb er ook vrede mee dat ik hiervoor hormonen moet prikken en pijn ga lijden bij de punctie (misschien dat het meevalt als ik het ergste denk). Ik ben er inmiddels ook aan gewend en heb er ook vrede mee dat mijn kind in een petrischaaltje zijn eerste cellen deelt. Ik bedenk me dat de ziel pas komt wanneer het hartje klopt, en dan zit het al lang en breed in mijn baarmoeder (hopelijk).

waar ik bang voor ben, is dat als ik uiteindelijk, hopelijk, een kind baar en dat bij elke tegenslag ik misschien toch denk: zie je wel, het komt door dat IVF. dat het toch ietsje minder logisch is dat mijn kind er is. want als het aan de natuur lag, dan was hij/zij er niet......

ik vind het super eng om het zo in het openbaar voor te leggen en ik hoop dat ik niemand per ongeluk beledig. maar misschien zijn er mensen die dit ook hebben gedacht, of denken, en mij kunnen geruststellen.

groetjes mamalou

Meis ik snap wel wat je bedoeld!

Maar zoals je zelf al zegt.....de ziel komt pas als het hartje klopt....en als dat eenmaal zo is dan weet je gewoon dat het goed is!

Meis die twijfels zijn zo gewoon hoor....geeft helemaal niks.

Zo kom je tot een punt waar je er helemaal achter kan staan.

Knuffel van mij!

Mamalou,

Je gedachten en gevoelens zijn zo herkenbaar! Je verstand zegt: als moeder natuur mij geen kindje kan schenken is het dan wel goed als ik moeder natuur een handje (laat) help(en)?

Je kwetst hier niemand mee hoor, want ik denk dat veel paren die in hetzelfde schuitje zitten met hetzelfde probleem worstelen. En jullie zullen er zelf en samen uit moeten komen. Iedereen kan wel zeggen dat dat gevoel weggaat of dat het niet zo is, maar je moet eerst zelf accepteren dat het zo is en wat de gevolgen daarvan (kunnen) zijn. Vooral de buitenwereld (dus de niet-kenners) zullen vllug met hun oordeel klaar kunnen staan als je kindje iets "mankeert" en ze horen dat je door IVF zwanger bent geworden en daar zul je dus mee moeten leren leven. Als je zelf maar achter je beslissing staat, dat is het allerbelangrijkste!!

Heel veel sterkte in deze moeilijke periode.

Dikke knuffel!

Hoi Vonnie en Seetje,

het helpt al enorm dat mijn gevoel herkenbaar is.... ik heb eerst mijn berichtje aan mijn vriend laten lezen om te checken of ik geen belachelijke gedachten heb. maar dat viel dus wel mee:icon_cyclops: het is ook zo raar dat mijn gedachten (nu al, straks met die hormonen wordt het helemaal een feest) zo veranderen.

nouja, dit is dan mijn weg naar acceptatie blijkbaar.

x mamalou

Hey meid, het is idd heel begrijpelijk....ik heb me dat ook afgevraagd.....vondt t vooral heel moeilijk om te accepteren dat als de emmies niet goed doordelen, ze worden 'vernietigd' dat is natuurlijk niet helemaal zo, want ze delen niet door en zijn dus niet levensvatbaar maar toch....er heeft een bevruchting plaatsgevonden.....toen ik er verder over nadacht bedacht ik me dat dat op de natuurlijke manier ook regelmatig gebeurd, je merkt er dan alleen niets van, omdat je gewoon ongesteld wordt, en het op die manier je lichaam weer verlaat.....IVF/ ICSI begint wel met het jezelf afvragen hoe ver je bereid bent om te gaan om je kinderwens te vervullen.....hier zijn ook alle voor's en tegen's tegen elkaar afgewogen, en wij zijn tot de conclusie gekomen dat weij ons een leven zonder kinderen niet voor kunnen stellen. We willen er alles aan doen om biologische kinderen te krijgen, maar mocht dat niet lukken, gaan we proberen een kindje te adopteren......ook daar gaat volgens mij weer een hele periode van verwerken aan vooraf (het niet zwanger zijn, enz) maar toch.......

Ik wil je heel veel succes wensen, maar zo te lezen ben je al een eind op weg!

Liefs, San

Hey Mamalou,

Ook ik heb in eerste instantie best moeite gehad met het feit dat het allemaal zo 'kunstmatig' geregeld moest gaan worden. Bij mij speelt ook mijn geloofsbeleving mee.

Voor mij zelf heb ik het nu wel duidelijk. God heeft in mijn ogen ook de wetenschappers de kennis gegeven die ze nu hebben. Wanneer het in Zijn plan met ons leven past, zal het slagen. Zo niet, dan, hoe moeilijk ook, zal er een ander doel in mijn leven zijn.

De artsen hebben mij verteld dat er tot op heden niet veel verschil is tussen kinderen die via IVF worden geboren of via een heel natuurlijke zwangerschap. Heb je al een gesprek gehad met artsen? Het is denk ik zeker de moeite waard om dit na te vragen! Zij hebben de eerste kennis over dit soort dingen in huis!!!

Groetjessssssssssssss

Hoi meiden,

wat een lekkere berichten! fijn om begrepen te worden...

San, wat een traject ben jij ook aan het doorwandelen. Hoe ver je wilt gaan kun je alleen maar voelen wanneer je wordt geconfronteerd met de situatie. Je voelt zelf het beste tot waneer het goed voelt. Adoptie is weer van een heel andere orde. Ik heb daar altijd heel positief tegenover gestaan, tot de afgelopen tijd zoveel berichten in de media verschijnen met kinderen die niet vrijwillig af zijn gestaan. Ik ben er wel van overtuigd dat een adoptiekind niet 'zomaar' naar je toe komt. maarja, ik ben dan ook wel heel bijgelovig, vandaar dat ik ook zo'n moeite heb /had met IVF.

Wat me gelijk bij Hildever brengt. Ben blij dat je over je geloof schrijft. Ik hang geen geloof aan maar ben wel nieuwsgierig naar verschillende soorten van religie. Eigenlijk geloof ik vanalles :) Ik geloof dan ook dat er voor alles een reden is, dat niets voor niets is. Ik was dan ook al in een vergevorderd stadium van frustratie voordat ik die BBZ kreeg. En toen besefte ik me dat ik alleen maar bezig was met kindjes krijgen. Ik vergat mezelf en mijn vriendje... uiteindelijk word je er wel sterker van denk ik dan maar. en misschien wat wijzer.

en de medische wetenschap is er ook niet voor niets. Ik heb ook veel alternatieve manieren geprobeerd (acupunctuur, Chinese kruiden, een healing, ontgiftingskuur en ik eet gezond). alles om te zorgen dat er een kindje in mijn buik gaat groeien. en ik ben wel heel begaan met de natuur, maar uiteindelijk ben ik ook gewoon een westerse meid die meehelpt de natuur de verwoesten. misschien een beetje minder dan de gemiddelde Nederlander, maar toch.

haha, nog even en ik ga het over politiek hebben!

meiden, bedankt!

Mamalou

HOi Mamalou,

Eigenlijk kan ik me gewoon helemaal aansluiten bij de verhalen hierboven.

Ik heb in eerste instantie altijd gezegd: als ik niet op natuurlijke wijze zwanger word, dan maar niet. Tot dan blijkt dat het inderdaad niet op natuurlijke wijze zal gebeuren. Dan ga je toch je grens verleggen.

Ik denk altijd: Ieder kindje dat geboren wordt, in welke omstandigheid dan ook, moet er zijn. Niemand op deze hele wereld loopt hier zonder bedoeling rond.

Dus ook alle kinderen die via ivf geboren zijn, moeten er zijn, mogen er zijn, horen hier op aarde te zijn.

En de mens met al z'n technieken is uiteindelijk ook niet meer dan een onderdeel van de natuur.

Het blijft dnek ik wel zo dat mensen ook wel veel te ver gaan met hun technieken en experimenten maar dat is in alles. Ook bij mensen die op natuurlijke wijze kinderen krijgen denk ik wel eens: ga je nu niet een beetje te ver. Maar als ieder voor zich bewust nadenkt en kiest heeft een ander eigenlijk helemaal niets met die keuze te maken. Ik kijk er tegenwoordig wel voor uit om een oordeel te vellen over de keuze van een ander. Je weet nooit wat je zelf zou doen als je niet echt in dezelfde situatie zit. En helemaal in dezelfde situatie zit je nooit want elke situatie wordt bepaald door de omstandigheden, de achtergronden en de gedachten van de persoon die er in zit.

Als jij een kindje krijgt via IVF. Dan komt dat kindje omdat het er moet zijn, hoe dan ook! En dan mag je daar met volle teugen van genieten. En zou het kindje later problemen krijgen .... tja dat kan bij een op natuurlijke manier geboren kindje ook.

Ook bij IVF haal je het wonder van de geboorte niet weg. Ook bij IVF komt het kindje op het moment dat het moet komen. Zo denk ik er tenminste over.

Groetjes, Mari

Hoi, allemaal

Heel herkenbaar allemaal.

Ook is heb en had natuurlijk zo m'n twijfels. Ik ben er dan ook al heel lang mee opgegroeid dat het op een natuurlijke manier niet kan. En had ook heel lang, dan maar niet. Nu we echt hebben doorgezet, begin ik wel zo iets te hebben, van ja, waarom niet : we gaan ervoor.

Maar dan toch weer. Genetisch zal het mijn kind dus niet zijn, kan ik dat wel aan?

Maar goed, laat het nu allemaal over me heen komen en we zien wel.

Groetjes,

Fientje

Hoi Mari,

heel erg bedankt voor je berichtje. het raakt me...

groetjes Mamalou

Hoi Fientje,

Genetisch zal het jouw kindje niet zijn.... maar het allerbelangrijkste is de liefde en dat krijgt het kindje van jou!

groetjes, Mari

He Fientje,

En het gaat in jouw buik groeien. Je baart het zelf.

Dan is het toch echt jouw kind ook al deel je niet dezelfde genen.

Maar snap je gevoel wel, hoor

Succes!

Liefs

Hoi Fientje,

Het scheelt wel dat je al zo lang weet dat je niet zomaar zwanger kunt raken denk ik. En als je deze stap aankunt, denk ik dat je de rest ook stap voor stap aan gaat kunnen. Anders had je die eerste stap ook niet gezet denk ik... en als je het moeilijk hebt kun je altijd dit forum aanschrijven want dat helpt! (bij mij tenminste enorm..)

groetjes Mamalou