Ga naar inhoud

Even voorstellen


barbapapa72

Aanbevolen Berichten

Hallo mijn naam is Baukje,

 

 

 

Ik ben 35 bijna 36 jaar en na zes jaar in de medische molen en een aantal operatie's zijn wij na een derde ivf poging op 26 september 2007 eindelijk de trotse ouders geworden van een gezonde zoon genaamd Thomas.

 

Ik vond deze site via de babyboom en ik wou dat ik het eerder had geweten zodat je je gevoelens kan delen met anderen.

 

Want je houdt je altijd goed als anderen weer komen vertellen dat ze zwanger zijn maar diep in je hart doet het ongelooflijk veel pijn ondanks dat je het iedereen gunt.

 

Mijn ervaring is wel dat na de bevalling ik eerst ontzettend veel moeite had om mij te hechten aan mijn jochie.

 

Ik was blij absoluut maar ik heb zo'n muur om me heen gebouwd dat ik mijn hele zwangersschap bang ben geweest om het kwijt te raken en dat gevoel had ik na de bevalling nog.

 

Echt het idee dat ik hem te logeren had en dat de echte moeder hem op kwam halen.

 

Vreselijk misschien en ik heb me daar ook echt schuldig over gevoeld.

 

Dus is eigenlijk mijn vraag ook een beetje of daar meer van jullie last van hebben gehad.

 

 

 

Groetjes,

 

 

 

Baukje

Link naar reactie
Delen op andere sites

hoi Baukje,

 

 

 

Gefeliciteerd met je zoon Thomas. Leuke naam!!

 

 

 

Ik herken je gevoel wel! Ik had tijdens de zwangerschap ook zoiets van, laat het nu asjeblieft niet meer fout gaan, we zijn al zover..

 

En toen ik met 30 weken hoge bloeddruk kreeg, werd ik 2x per week aan de ctg gelegd en dat was een hele onzekere tijd, wel opnemen, niet opnemen, de ene gyn had paniek omdat de bloeddruk zo hoog was, de andere gyn deed enorm kalm. Steeds echo's.. toen zei de echoscopiste dat het kindje te klein was.... pfff dus ik meteen weer in paniek...

 

De bevalling was moeilijk en toen hij er dan eindelijk was.. o wat was ik bang om hem te verliezen... misschien lees ik ook teveel over kindjes die sterven aan wiegendood, koortsstuipen, versikkingen.. enz. enz.

 

 

 

Maar ik moet zeggen dat dat gevoel nu wel weg is. Len is 15 maanden ondertussen.

 

 

 

Ik denk dat wij nog meer beseffen, dan "gewone" ouders wat voor wonder dit is...

Link naar reactie
Delen op andere sites

Hoi Baukje,

 

 

 

gefeliciteerd nog!

 

Is niet raar dat gevoel. Ik heb niet precies zoiets maar wel het onwerkelijke vanaf dag 1. Komt een beetje op hetzelfde neer. Je kunt je gewoon niet voorstellen dat jij dat bent met die dikke buik en dat dat jouw kindje is. Ik had het vorige week nog toen ik Carolijn op ging halen van de creche. Jeetje dat is mijn kind wat daar zo heerlijk ligt te kraaien nara die andere kindjes...ongelofelijk maar waar......Wat geweldig he?

 

 

 

WElkom en veel plz hier.

 

 

 

Gr.Sab

Link naar reactie
Delen op andere sites

ook hier dat gevoel (dus zo vreemd is het blijkbaar niet)

 

ik had altijd het idee dat ik er maar 1 van de 2 voelde en na iedere echo was ik gerust gesteld tot ik thuis was dan begon het weer,

 

ook nu nog de tweeling is nu 14 maanden, realiseer ik me soms ineens dat ze echt van mij zijn en niemand ze van me af neemt.

Link naar reactie
Delen op andere sites

Ben blij om te lezen dat er meer moeders het gevoel hebben.

 

Want je hoort iedereen altijd over een roze wolk nou die heb ik eigenlijk nooit gezien.

 

Maar goed ik vind het fijn dat ik eindelijk lotgenoten heb gevonden want na alle ellende die wij hebben mee moeten maken om ouders te worden zou ik het voor een tweede zo weer gaan doen.

 

 

 

Baukje

Link naar reactie
Delen op andere sites

hey baukje,

 

 

 

Welkom op deze site

 

en nog gefeliciteerd met je zoontje thomas!!

 

 

 

ik ken je gevoel precies het heeft bij mij ook zo'n 2,5 mnd geduurt voordat ik echt door had dat milan echt van mij was!!

 

ook tijdens de zwangerschap heel erg bang geweest!!

 

 

 

maar nu zo ontzettend gelukkig!!

 

 

 

groetjes rosalie

Link naar reactie
Delen op andere sites

Welkom hier,

 

 

 

Hier ook dat gevoel....en de ene keer gaat het beter dan de andere keer!

 

Ik hoorde vorige week weer over een kindje van 15 maanden die is gestorven aan/door wiegendood.

 

Meteen schiet ik weer in de stress...raar maar waar.

Link naar reactie
Delen op andere sites

Doe mee aan dit gesprek

Je kunt als gast nu eerst posten en gelijk daarna registreren. Als u al een account hebt, meld u dan nu aan om te posten met uw account.

Gast
Reageer hier op dit topic...

×   Geplakt als RTF formaat tekst.   Plak in plaats daarvan als platte tekst

  Er zijn maximaal 75 emoji toegestaan.

×   Je link werd automatisch ingevoegd.   Tonen als normale link

×   Je vorige inhoud werd hersteld.   Leeg de tekstverwerker

×   Je kunt afbeeldingen niet direct plakken. Upload of voeg afbeeldingen vanaf een URL in.



  • Berichten

    • Hallo, Wij hebben onlangs een eerste poging ICSI gedaan. We hadden in totaal 13 eitjes die geïnjecteerd zijn. Hier zijn helaas geen bevruchtingen uitgekomen.  Uit het onderzoek is ook niets raars gekomen, geen afwijkende eicellen of zaadcellen.  Nu willen we niet hetzelfde riedeltje nog eens doen zonder verder onderzoek.  We hebben onze zinnen gezet op Gent. Daar schijnen ze meer onderzoek te doen.  Zijn er meer mensen die geen bevruchtingen hebben gehad na een - in principe - succesvol ICSI traject tot dan toe? En wat zijn jullie vervolgstappen?   
    • Hai @Ele   Wij zijn eind 2020 gestart met ivf. Eerste poging hadden ivf gehad en daar kwam helaas helemaal embryovorming. 2de ronde icsi gedaan hier 6 embryo's 1 terug geplaatst, geen succes. 1 was sterk genoeg om ingevroren te worden dus deze in mijn natuurlijk cyclus mogen terug plaats. Hier van zwanger geworden maar helaas een vroege miskraam. Bij de 3de rond niets in de vriezer maar 2 laten terugplaatsen en hieruit is onze zoon Noah geboren. Hij is nu net 1 geworden. Door ziekte van mijn man besloten snel weer de volgende ronde ivf in te gaan nu hij nog zo gezond mogelijk is. Eerste punctie zit er weer aan te komen en moet zeggen dat ik hem best wel weer knijp. Vond de vorige rondes zwaar maar met z'n lief klein mannetje erbij is het er niet makkelijker op. Hoe ervaar jij dat met een dochter van bijna 3?
    • Hoi! Ik ben 40 en voor het eerst bezig met ICSI in UZ Brussel. 3 jaar geleden 6 IUI pogingen gehad in een Nederlands ziekenhuis zonder resultaat. Ik heb afgelopen dinsdag mijn eicelpunctie gehad met 4 eitjes als resultaat. We zijn nu uiteraard in spanning aan het wachten op nieuws. Over 5 dagen worden we pas gebeld door de arts met het nieuws hoeveel embryo's de vriezer ingaan. Als er intussen iets mis zou gaan dan worden we eerder gebeld. De reden dat ik deze cyclus geen terugplaatsing kan hebben is omdat ze hebben ontdekt tijdens de punctie dat ik een poliep heb in mijn baarmoeder. Die moet eerst verwijderd worden voor ze een terugplaatsing kunnen doen. Logisch maar toch was het wel even balen!  Ik zou het leuk vinden om ervaringen te delen met lotgenoten. Hoe gingen jullie bvb om met de wachtperiodes,wat waren jullie ervaringen met de hormonen,de punctie etc... Lieve groetjes, Nathalie 
    • Hi @Aisiya, Ik begin binnenkort met mijn tweede ronde IVF/ICSI! En ik ben 42... 🙂 Ben jij al begonnen of begin je ook binnenkort?  Ik heb mijn eerste ICSI behandeling gedaan 4 jaar geleden, met als resultaat een hele mooi dochter van nu bijna 3 jaar.  Toen heb ik veel steun gehad aan deze forum, en om verhalen te delen en lezen van andere die hetzelfde meemaken.  Het lijkt mij fijn om elkaar te ondersteunen! 
    • Ik begin binnenkort voor de tweede keer met IVF ./ ICSI en ik ben benieuwd of er andere zijn die ook beginnen of net zijn begonnen?  Ik heb 4 jaar geleden mijn eerst ICSI ronde gehad, met de resultaat een hele mooie dochter van bijna 3. 
  • Topics

×
×
  • Nieuwe Aanmaken...

Belangrijke Informatie

Gebruikers Voorwaarden