helllup !!!! ervaren jullie dit ook zo????

hallo allemaal.

Ik zal mezelf even voorstellen ik ben marike en 22jaar oud.

Ik ga in Januari beginnen met mijn 2e ivf/ixci poging.

Veel mensen zullen wel denken wat ben je nog jong. En eigelijk zijn we er een aantal maanden gelden ondertussen dan ook bij toeval achter gekomen dat mijn vriend heeeel slecht zaad kwaliteit heeft en er werd in 1e instantie gezegt dat er voor ons weinig hoop zal zijn.

Een aantal onderzoeken veder kwam er gelukkig naar voren dat er misschien doormiddel van ixci toch nog hoop was.

Zoals ik hierboven al beschreef kwamen wij er bij toeval achter en waren wij met kinderen krijgen nog niet zo bezig.

Maar doordat we zo geschrokken waren wouden we natuurlijk alle mogelijkheden weten en zijn we automatisch in dit wereldje doorgerold en werden we op de wachtlijst geplaatst.

Toen wij een telefoontje kregen dat wij boven aan de lijst stonden werd ik zoooo vreselijk bang.!!! ik kreeg paniek aanvallen en me gevoel schoot werkelijk alle kanten op!!.

Allerlei gevoelens kwamen er naar boven. Ik kan het niet. Ik wil het niet! Niet op deze manier!! Ik ben te jong!! De raarste dingen heb ik gedacht!!

Ik vraag mezelf af of dit bij anderen ook wel is?? Dat dit naar voren komt door alle spaningen en emoties!!?????

Toch aan onze 1e poging begonnen. Kan niet langer tegen deze onzekerheid.

Zal ik ooit van mijn leven kinderen kunnen krijgen?

Als we beslissen het nu nog niet te doen blijft dit liggenen we weten dat dit er voor ons aan zit te komen!

Nu waren er mogelijkheden maar wie zegt dat het zaadkwaliteit niet verslechterd over een paar jaar??? en misschien zijn er dan geen mogelijkheden meer??? IK ZAL MEZELF HET DAN NOOIT VERGEVEN DAT IK HET NU NIET HEB GEPROBEERD!!!

Mijn 1e poging was een hele nare ervaring.

Ik kreeg medicatie voorgeschreven.

Al een lagere dosis dan een ander.

Omdat er gezien was bij mij op de uitgangs echo dat ik veel eitjes aan maak en door mijn leeftijd wouden ze het rustig aan doen.

Ik begon met injecteren en op dag 10 werd ik verwacht.

Eigelijk voelde ik me vanaf dag 1 al niet zo goed.

Heeel moe!! zwaar hoofd!!!

Het werd steeds erger en op 3 opnieuw contact gezocht met het ziekenhuis.

Ik sliep bijna dag en nacht door!! me ogen deden pijn met open doen en ik was in 3dagen 5kilo aangekomen.

Op dag 4 opnieuw gebeld en erop aangedrongen dat ik op controle wou komen.

Ik had zo een dikke buik gekregen en met lopen deed het zeer!

Toen ik op contole kwam schrokken ze zich kapot na 5dagen AL 35 EITJES 1.6 mm doorsnede al!!! ik moest gelijk stoppen.

En me 1e poging was daarbij ook gelijk afgelopen.

Ze stuurde me naar huis en werd volgende week terug verwacht voor een evaluatie /afrondings gesprek.

Maar s'nachts ging het goed fout.!! kreeg zo een pijn kon me niet meer bewegen!!! en viel steeds flauw van de pijn.

Naar het ziekenhuis gegaan waar ik gelijk werd opgenomen. En aan de morfine gelegt.!!!

Uiteindelijk is het allemaal weer goed gekomen en ben nu ong een maand veder!! Vandaag begonnen met de pil ze willen nu de 2e poging veder gaan met het lange protocol. Dus mijn puncties staan eind januari gepland!!! hopelijk mag het nu wel zover komen!!!

Liefs en suc-6 iedereen marike

Marike,

Je bent te jong als je dat zelf zo ziet! Ik was 21 toen ik mijn dochter kreeg, en tja wat is jong. Ik was geen stapper en voelde mij alles behalve 21. Achteraf ben ik blij dat ik haar zo jong gekregen hebt.

Kan me voorstellen dat je je meegezogen voelt in dit wereldje, maar weet dat je beter spijt kan hebben van een keuze die je wel gemaakt hebt dan spijt hebben van een keuze die je niet gemaakt hebt.

Kies met je hart en doe wat je hart je ingeeft.

Momenteel zijn wij (ik met huidige partner) ook bezig ditmaal voor mij nummer 2 en voor hem nummer 1. Het blijkt dat hij helemaal geen zaad heeft (azoospermie) waardoor wij dus aangewezen zijn op donorzaad.

Ligt het in de lijn der verwachting dat je partner geheel onvruchtbaar wordt?

Hey Marike,

Welkom hier op dit forum...

Ik weet precies wat je bedoeld..

Toen ik met mn 1e ivf poging bezig was was ik 26 jr

Niks aan de hand dacht ik toen

want ik wilde kinderen en het kon niet anders dan op deze manier

en waarom wachten..

Maar toen het gelukt was en ik zwanger was

had ik ook meteen zoiets van..."kan ik dit wel allemaal? en .."is dit wel slim wat ik doe?"

dit zijn allemaal hele normale reactie's

heel veel succes

groetjes Rosalie

Hoi marike,

Heftig hoor wat je die eerste keer hebt meegemaakt.

Ik vind je wel moedig dat je het nog eens durft te proberen met het lange protocol.

Dan zal het vast een stuk rustiger gaan.

Liefs van Floor

Zo meis wat heb jij een rot 1ste poging gehad.....bij de 2de meteen aan de bel trekken hoor meis...en heeeeeeeellllllllll veeeeellllllll water drinken!

Ja jong.......dat is hoe jong jij je voelt of hoe oud!

Ik was over de veertig en kreeg ook wel van die angsten van ben ik niet te oud kan dit wel....en ga zo maar door!

Ik denk dat we allemaal wel van die angsten kennen.

Zeker als je net met ivf bent begonnen!

Mag ik vragen hoe jullie er bij toeval achter zijn gekomen van het slechte zaad?

Welkom op dit forum!

Wat een nare ervaring van die eerste poging. Veel succes gewenst met de komende poging en meteen bellen als je iets waarneemt waarbij je je twijfels hebt! Je kunt beter te vaak dan te laat op een extra controle komen.

Groetjes!

goh wat een akelig verhaal marike..ik heb wel ooit een kleine overstimulatie gehad van 22 eicellen , ook gepuncteerd wat geen pretje was maar was er niet op veel buikpijn na ziek van....

Succes nu met de nieuwe poging,

cynthia

hey,, Ik ben nog niet zo bekend op deze site dus ik hoop dat ik zo op de juiste manier reageer op je achtergelaten berichtje!

Zoals ik al vertelde ben ik er bij toeval achtergekomen.

mijn zusje heeft ong. 2jaar geleden een enorme tumor / gezwel ik haar buik gehad!!! toen was ze 15 jaar en is het gelukkig uiteidelijk allemaal weer goed gekomen'.

Ik kreeg een periode daarna hele heftig buikpijn waardoor een ieder in mijn omgeving natuurlijk exstra bezorgd was.

Zo kon ik bij de gynaceloog van me zusje terecht.

Die kon niet afwijkends bij mij vinden en maakte een opmerking van ohh ik kan niets vinden het kan zijn dat als je een kinderwens hebt later en het lukt niet dat ik veder ga kijken????????????????????????????????????/

Mijn klachten bleven dus ik en me vriend besloten later terug te gaan en te zeggen dat we een kinderwens hadden zodat ik veder onderzocht werd.

Toen werd er gezegt dan wilen we eerst het zaad van je vriend gaan bekijken voordat ik jou binnenste buiten ga keren.!!!

En zo zijn we er dus bij stom toeval achter gekomen dat het bij me vriend helemaal niet goed zit!

Ik kreeg een antibiotica kuur en was uiteindelijk van mijn pijnen af!!! wat het geweest was??? Is bij mij veder niets afwijkends gevonden.

liefs marike

Jeetje Marike wat een verhaal zeg, akelig om er zo achter te moeten komen, brrr. Maar goed, wat is jong, ben het met de rest eens en wat je zelf ook zegt, straks krijg je er spijt van en dan....Beter spijt krijgen van iets dat je gedaan hebt dan van iets dat je niet gedaan hebt zeg ik dan maar....

Ik had ook een lichte overstimulatie na de eerste tp, was geen pretje, ook teveel eicellen (26 geloof ik, zie blog) Maar ik ben het snel weer vergeten en gewoon doorgegaan nadat ik in het zh was geweest en mijn rust had genomen.

Hopelijk gaat het in januari allemaal beter en nu weet je waar je op moet letten en hben je er misschien nog sneller bij als je wat voelt.

Heel veel succes met deze poging.

Groetjes Sab

Hoi Marike

Allemaal erg herkenbaar hoor.Ik kreeg na 1.5jr proberen zwanger te raken de mogelijkheid om mee te doen aan een onderzoek.Het zou dan 3x iui worden of 1x ivf.Dit onderzoek was voor paren waarbij er niks afwijkends gevonden was, maar die maar niet zwanger raakten.

Dus toen het duidelijk werd dat ik voor ivf zou gaan sloeg de angst me om het hart.Want nu kwam het allemaal wel heel erg dichtbij.

Want stel nu dat ik in 1 keer opeens zwanger zou zijn, dan zou het allemaal wel heel erg echt worden.En zou ik wel een goede moeder zijn, dat soort twijfels kwamen bij me naar boven.

Maar na een paar dagen alles laten bezinken kwam ik er achter dat ik toch wel heel erg graag moeder wil worden, met alle 'risico's 'van dien.

Ondertussen heb ik net de punctie achter de rug en is het wachten op een terugplaatsing.

'Voordeel' vna jouw overstimulaite is dat ze nu extra voorzichtig zijn met toedienen van hormonen en je zult extra echo's krijgen.

Ik duim voor je dat de 2e poging beter gaat verlopen!

Veel sterkte

Nog even over je leeftijd.21 is toch mooi?Ik ben ervan overtuigd dat je leeftijd allen maar in je voordeel is.Je eitjes zullen van supergoeie kwaliteit zijn.