eicellen doneren

Hey meiden,

Loop al een tijdje met een aantal twijfels in mijn hoofd over dit topic en zou graag eens met jullie hierover willen brainstormen...

Aangezien sommige meiden hier op dit forum afhankelijk zijn van eicellen van anderen, bedacht ik me dat ik die misschien wel zou willen doneren. Ben toch al bekend met het spuiten van de medicatie en om met de benen wijd te liggen etc etc. Dus lijkt mij op zich een kleine moeite om de o zo grote wens van een ander te helpen in vervulling te laten gaan. Ik denk ook niet dat het kindje dan zal voelen als van mij, omdat het voor mijn gevoel slechts 1 celletje is, die anders toch ongemerkt in mijn cyclus zou verdwijnen...

Mijn man is er ook nuchter onder: die heeft zoiets van dat moet je helemaal zelf maar weten en heeft er niet echt een mening over

Maar toch spelen er wel een aantal twijfels door mijn hoofd:

Hele praktische, zoals:

- die oh zo vreselijke punctie die echt vreselijk veel pijn doet bij mij: evt overweging / aanbod voor volledige narcose, maar die heb ik nog nooit gehad, dus geen idee hoe ik dat zou vinden???

- de tijdroof: kan ik nu ook zo makkelijk op mijn werk er vrij voor vragen / diensten gaan ruilen etc etc als het gaat om het traject voor een ander? En privé wil ik dan mijn man / familie er niet mee opzadelen qua vrij vragen om op de kids te passen etc etc...

Maar ook emotionele vragen, zoals:

- zal ik later dan toch niet nieuwsgierig naar het kindje worden / er wel of geen contact mee willen hebben???

- wat vertel ik mijn eigen kinderen hierover? Niets? Maar wat als dat kindje dan zelf contact met mij op wilt nemen, aangezien het niet anoniem is? En wat zeg ik mijn kids dan? Ja hallo, euh, dit is jullie half broertje / zusje???

Kortom, wat gedachtenspinsels van mij over dit onderwerp.

Hoor heeeel graag jullie gedachten en meningen hierover...

Liefs, Ink

Hoi Ink,

Allereerst wil ik je zeggen dat ik enorme bewondering heb voor de keuze die je overweegt. Je zal er vast en zeker een aanstaande mama heel erg blij mee maken als je keuze definitief is!

Onlangs heeft Zjoediezzz een zelfde soort topic geopend met deze vragen, maar dan mbt embryo donatie. Wellicht kan je daar nog wat handige informatie in vinden?

Mijn mening/visie is nogal beknopt; dus ik denk niet dat je er veel aan zult hebben. ;-)

Succes met je keuze maken en geniet van je zwangerschap!

Oh dank je Melis, ik zal daar eens gaan kijken. Weet je toevallig ook onder welk topic / titel deze geplaatst staat? Niet onder eicel in ieder geval, want daar had ik al gezocht of iets soort gelijks gepost was...

Maar ik vind een embryo doneren wel weer een stapje verder dan een enkele eicel doneren denk ik trouwens...

Een heel embryo voelt dan misschien toch wel wat meer als een echt eigen kindje van ons samen in tegen stelling tot slechts die enkele eicel :-).

Wat is jouw mening er over dan? Teveel van jezelf? Ook de tegenhang mening hoor ik graag hoor, want ondanks dat ik nu toch nog even niets onderneem ivm mijn zwangerschap, wil ik wel vast goed alle voors en tegens tegen elkaar afwegen, aangezien het me nu toch eenmaal bezig houdt haha (zoals zoveel van de 1001 dingen als je s nachts wakker ligt te wezen in je zwangerschap hahaha)

Tja, wat er 's nachts allemaal niet door je hoofd kan spoken ;-))

Eicel en/of embryo donatie zou ik nooit overwegen, met als hoofdreden dat er genetisch materiaal van mij/ons wordt gebruikt bij/voor/door iemand. Begrijp me niet verkeerd hoor, maar ik vind dat te ver gaan.

Wij hebben het geluk gehad slechts 1 ICSI behandeling nodig gehad te hebben voor 2 kindjes. Wij hadden van tevoren afgesproken te stoppen na 3 pogingen, ongeacht het resultaat. Dat is onze grens.

Ik vind dat kindjes het recht hebben te weten waar ze vandaan komen en wie hun biologisch ouders zijn. Ik denk dat het voor een kindje best lastig te snappen is als het eenmaal weet dat mama niet de 'echte' mama is, begrijp je wat ik bedoel?

Ook denk ik dat het veel vragen oproept voor je eigen kindjes. Waarom woont hun brusje niet bij jullie? Etc. Etc.

Nogmaals, je zal er echt stellen enorm blij mee maken, maar denk aub goed na over wat het voor jou en je gezin kan betekenen.

Ik heb respect voor je dat je dit overweegt!

Lieve ink

Ik wil zelf in de toekomst ook eicellen doneren

Mijn fam en man staat ook achter me

Voor sommige komt de wens met eigen eicel nooit uit

En inmiddels weten we zelf hoe het kan voelen als het best een tijd duurt voor je zwanger bent

Ik zou ook eerlijk naar fam en kinderen zijn en vertellen dat ik andere mama's met een wens heb kunnen helpen

En ja als het kindje in de toekomst aan de deur zal staan is het altijd welkom maar moet nooit vergeten dat ik haar of zijn mama heb geholpen om de zo gekoesterde wens in vervulling heb kunnen laten gaan en dat hij of zij altijd dingen kan en mag vragen

Maar dat zijn moeder wel zijn moeder is

Ja misschien denk ik er wel te luchtig over maar dit is mijn idee en als ik er naast zit hoor ik het ook graag

Vind het in ieder geval een mooi gebaar

Liefs

En geniet van je zwangerschap en bel kraamhulp eens ;-) haha

Ik gun iedereen een wondertje, wij zijn gezegend met 2 jongens..

Ondanks dat ik het iedereen zooo enorm gun en met iedereen mee leef.

Zou ik het niet kunnen doen, zou me hele leven denken zou het kindje op me lijken, zou het mijn karakter hebben.. Je moet heel sterk zijn om zo iets te kunnen doen. Ik ben te emotioneel..

Haha Minoes, ga ik doen hoor ;-)! Maar denk er nu dus hetzelfde over als jou. Ben alleen bang dat ik later misschien alsnog die gedachten als Mijnbaby krijg en dat lijkt me dan wel moeilijk...

Ink ja dat begrijp ik ook heel goed

Maar denk als je iemand zoveel geeft dat het voor je zelf goed gevoel geeft en dan leg je er bij neer

Toevallig heb ik vandaag een gesprek gehad met de gyn hierover.

Wij zullen dec/jan starten voor een brusje en duimen dat het mag lukken natuurlijk..

Daarna is ons gezin compleet.. Ik was er niet van op de hoogte dat embryo's ook gedoneerd mochten worden.. ik dacht dat dan in nederland verboden was maar dat blijkkt niet zo te zijn alleen zou het dan niet anoniem mogen.. Mochten wij hiervan Cryo's overhouden zullen wij die waarschijnlijk gaan doneren..Ik heb begrepen dat je hiervoor ook zelf iemand kan kiezen en afspraken mag maken..Tegen die tijd ga ik dat uitzoekken maar hoop dat ik iemand heel blij kan maken met de kans op een wondertje.Ik heb al jaren geleden besloten dat als wij ons gezin compleet hebben ik mijn eitjes ga doneren en mijn man staat hier volledig achter. Ik heb er nooit twijfel achter gehad en denk dat de ouders later heel goed kunnen uitleggen waarom ze het hebben gedaan en andersom ook.En natuurlijk bestaat de mogelijkheid dat ze je willen opzoeken..Daar zullen wij dan ook voor open staan.

Ja Ink, daar is je topic. Even een berichtje, zodat het gelijk in mijn gevolgde topics verschijnt :-)

Ik vind het mooi wat je schrijft en hoe lekker praktisch: "ik ben toch al bekend met het spuiten enz." En zo is het. Je weet wat je te wachten staat, dus wat dat betreft lijkt het me inderdaad makkelijker dan wanneer je dit absoluut niet weet. Ik verwacht dat de hele procedure dan ook minder snel tegen zal vallen dan wanneer je gaat doneren en nog nooit heb gespoten enz. Volgens mij zijn wij op het forum hier in het voordeel. Hahhaa, hebben we ook eens een voordeeltje.

Punctie had ik je al eens geschreven. In het UMC zijn het echt beulen. Mijn Gentse punctie stelde echt niets voor vergeleken bij de Utrechtse. Gewoon meer pijnstilling en niet heel veel anders. Geen narcose dus.

Ik kan me wel heel goed voorstellen dat je je afvraagd hoe je dit met je werk en gezin gaat doen. Je bent wel minder tijd kwijt dan wanneer je ook nog een TP enz. hebt en je hoeft minder lang hormonen te gebruiken. Geen Utro, jeeh!

Maar kan me voorstellen dat het moeilijk voelt. Ik vond het al vervelend om vrij te moeten vragen, terwijl we in eerste instantie met een mannelijke factor naar het zkh gingen. Voelde toch gek, het lag niet aan mij, maar ik moest het doen. Nu ja, dat was bij jullie natuurlijk hetzelfde.

Je emotionele vragen stel ik me nu dus andersom. Stel dat we inderdaad ECD nodig hebben, dan zou ik het geloof ik heel moeilijk vinden om nooit te kunnen vertellen wie de donor is. Ook al zit de donor alleen maar in een databank, het kind kan dit op een zeker moment opvragen. Bij anoniem niet. Er kunnen altijd vragen ontstaan, op medisch gebied, waarbij het toch heel erg fijn zou zijn om dat te kunnen navragen. Bovendien, vind ik net als Melis, dat kinderen het recht hebben om te weten waar hun biologische bouwstenen vandaan komen. Daarom zou ik op het moment niet kiezen voor volledig anonieme donatie. En ik schrijf bewust, op dit moment. Daar om zou ik dus denk ik, liever kiezen voor een bekende donor.

Melis, ik ben heel benieuwd of, als dat aan de orde was geweest in jullie situatie, jullie wel gebruik hadden willen maken van sperma of eiceldonatie. Of dat je dat dan ook nooit zou willen. Is echt niet onaardig bedoeld hoor, maar ik ben gewoon nieuwsgierig.

Ink ja dat begrijp ik ook heel goed

Maar denk als je iemand zoveel geeft dat het voor je zelf goed gevoel geeft en dan leg je er bij neer

Minoes ik vind het heel mooi wat je hier schrijft. Mijn eicellen heeft waarschijnlijk niemand iets aan, maar als dat anders zou zijn, zou ik ze best willen doneren. En ik denk dat het klopt wat je schrijft, als het voor jezelf goed voelt dan is het goed. Het is onbetaalbaar wat je iemand op deze manier geeft.

Ik zou wel heel nieuwsgierig zijn naar hoe het kindje is. Wat dat betreft lijkt het mij 'makkelijker' (ik weet niet echt een beter woord) om aan een bekende te doneren dan om je eieren bv. in de UMCU eierbank te leggen ;-) JE bent dan toch meer betrokken bij iemand en je weet zeker dat je eitjes heel erg goed terecht komen. Tuurlijk is dat ook met eitjes in de eierbank, maar dan heb je er zelf geen invloed op bij wie ze terecht komen.

Ik vind het heel erg bijzonder dat er hier zoveel vrouwen zijn die met het idee van donatie rondlopen! Echt heel bijzonder.

Oh, nu is het toch nog een heel bericht geworden.

Ff kort reageren op Okaasan;

Nee, wij zijn van mening dat het geven en nemen is, niet eenrichtingsverkeer. Dus niet alleen maar gebruik maken van andermans goedheid en daar zelf (indien nodig en als eis wordt gesteld) niet in willen doneren.

Voordat we aan dit hele circus zijn begonnen hebben wij met elkaar hele duidelijke afspraken gemaakt. De ICSI moet met onze eigen eicellen/zaadcellen lukken, anders stopt het voor ons. Wij hebben ontzettend veel geluk gehad, beide kindjes zijn gemaakt van zaadcellen die 5 jaar ingevroren zijn geweest. Wij zijj er heel nuchter ingestapt en hadden ons ingesteld op een kinderloos leven. Dit om teleurstellingen in het traject te doen beperken.

Dus kort gezegd; nee, indien het niet gelukt zou zijn met ons eigen materiaal, hadden we het boek gesloten.

Melis nee je hebt helemaal gelijk ik zou ook niet nemen als ik niet zou kunnen geven

Niet iedereen wil of kan het

Ik zou het ook niet anoniem willen doen of aan jan en alleman

Moet ook geen luxe worden en zijn echt mensen die gewoon echt niet zelf zwanger kunnen worden

Toen we de oorzaak bij ons nog niet wisten, vroeg ik mezelf af of ik bv de eicellen van mn zus zou willen als het dan wel zou lukken, waarop ik gelijk ja kon antwoorden.

Zou het ook nooit anoniem willen doen: vind het fijn als de deur open zou staan als ik vragen zou hebben, zoals of hij/ zij gezond ter wereld is gekomen. En ook andersom, als de wensouders of het kindje vragen zouden hebben aan mij. Maar dan komt het gedeelte wat ik lastig vind: hoever ga je met vragen stellen? Bijv ook over karaktertje etc? En ga ik dat dan niet vergelijken met mn eigen kids en het daarmee te persoonlijk maken???

Dank je wel Melis voor je uitleg. Ik was gewoon nieuwsgierig, want ik kon me voorstellen dat in jullie specieke geval het toch anders zou liggen. En nee, ik zou het niet erg vinden als je wel zou willen gebruiken, maar niet doneren. Sperma of eicellen doneren is toch wel even iets anders. Maar daarom was ik er dus wel nieuwsgierig naar.

En Ink, ik denk dat je altijd zal vergelijken, want vergelijk je je eigen kind ook niet af en toe met andere kindjes op het CB, de opvang, school of zelfs met verhalen van anderen hier op het forum?

Ik denk dat zowel als je eicellen nodig zou hebben als wanneer je ze zou doneren, dat je daarover hele goede afspraken zou moeten maken. Bij je zus zou je al veel minder vragen hebben, als wanneer je op een andere manier eicellen doneert. Het hangt volgens mij heel erg af van de relatie die je hebt met degene die aan wie je je eicellen afstaat/van wie je ze ontvangt.

Er is trouwens op Freya een gesloten forum speciaal voor doneuses (is dat een woord?), daar moet je je dus aanmelden om mee te kunnen lezen/schrijven. Wellicht vind je daar op dit gebied ook wel info, waar mee ik absoluut niet wil zeggend dat hier niet geschreven hoeft te worden over dit onderwerp, in tegenstelling zelfs!

Graag gedaan Okaasan!

Omdat ik het niet wil/emotioneel niet kan, ben ik extra trots op de vrouwen die het wél doen. Voor vrouwen die niet het geluk hebben een kindje van zichzelf te kunnen/mogen krijgen, is dit vaak dé laatste kans om hun diepgewortelde wens uit te laten komen.

Ik hoop niet dat ik je pijn heb gedaan met mijn nuchtere, wellicht kortzichtige, mening over eiceldonatie. Ik weet niet hoe het is om ongewenst kinderloos te zijn en al zoveel geprobeerd te hebben.

Ik hoop van harte dat het je een keer meezit in dit traject!

Zal eens kijken Okaasan, misschien hebben ze daar ook nog ideeen waar ik nog niet over gedacht heb.

Denk inderdaad dat je goede afspraken moet maken, maar ook zo realistisch moet blijven dat die afspraken qua gevoel kunnen veranderen na een geboorte, en hoe ga je daar dan weer mee om... Haha, gewoon even allemaal gedachtenspinsels he?

En wat betreft die punctie, zou je het hele traject hier in de buurt kunnen doen en alleen de punctie in Gent? Ivm reistijd ;-)...

Melis, op zich fijn dat jij en je man daar van te voren zo in op 1 lijn zaten? En des te meer fijn dat het zo gelukt is! Persoonlijk kan ik me goed voorstellen dat je gaandeweg je grenzen gaat verlegge als het gaandeweg het traject niet lukt....

Nee helemaal niet melis. Ik waardeer je eerlijkheid en je besef dat jullie heel veel geluk hebben gehad.

Omdat wij er nu, ondanks dat we nog een eigen poging gaan doen, heel erg mee bezich zijn, ben ik nieuwsgierig naar motivaties van anderen, zowel voor als tegen. Ik ben dus blij met Ink haar topic.

Ja dat kan toch Ink, doen wij ook ;-)

En inderdaad, grenzen schuiven gemerkt dan wel ongemerkt ontzettend op.

Maar je moest desondanks toch nog voor meerdere echos naar Gent toch? Niet alleen de punctie?

Klopt, we zijn vaak geweest, maar dat kwam door de pipelle, uitgangsecho, twee keer een laatste echo, toen de punctie, en nog TP. In korte tijd dus 5 keer. Nu mogen we de uitgangsecho ook hier doen, dan alleen een laatste echo, punctie en TP in Gent. Dus dat is te overzien.

Maar ik verwacht dat als je ECD gaat doen, je wel een paar keer naar het zkh moet voor voorbereidende gesprekken. Maar ik heb geen idee wat de procedure is hoor.

Ik heb hetzelfde als mijnbaby, ik zou het ook echt niet kunnen, hoe zeer ik het iedereen ook zo ontzettend gun.

Emotioneel zou ik het niet aan kunnen, voor mij voelt het toch dat ik een stukje van mijn kindje/mezelf weggeef, als is het alleen een eicel.

Wij zijn ook gezegend met twee mooie meiden, ben zo dankbaar dat het bij ons gelukt is, vooral sinds ik ze heb gun ik het iemand anders nog meer!

Maar een eicel doneren, nee dat kan ik niet.

Ik denk ook niet dat wij ECD zouden hebben gedaan, hier hebben mijn man en ik het ook helemaal niet over gehad, dat wilde ik ook niet mijn gevoel was zo sterk dat het eens zou lukken.

Ik bewonder je overweging Ink! (mijn vermoeden op het andere topic was dus toch juist ;-))

Hallo allemaal :)

Ik heb 3x gdoneerd. Mijn/ons gezin is gelukkig helemaal vooltooid.

Ik heb gedoneerd in het VU en UMC. Persoonlijk vond ik het UMC helemaal geweldig. Qua tijd was het UMC ook 5x zo snel.

De punctie vond ik niet fijn maar ook niet heel erg. Ik zou het zo weer doen. En ik ben echt een schijterd.

Ik vind het niet bijzonder om te doneren. Als het goed voelt en jij en je partner hebben er echt een goed gevoel bij zeg ik doen! Zo niet niet doen! Het maakt je niet een mooier mens hoor.

Ik wilde niet annoniem doneren. Anoniem in de zin dat ik de mensen niet ken.

Het echtpaar waar ik de 2e en 3e keer voor gedoneerd heb voelde meteen goed. Hele leuke, lieve, open en spontane mensen.

Zo lief, die moeten gewoon papa en mama worden. Het gevoel zat gewoon meteen goed. En dan is het mooi dat ik daaraan mee kon werken.

Gelukkig is ze nu zwanger. Ik vind het helemaal leuk voor ze dat ze hoogstwaarschijnlijk een kindje gaan krijgen. Morgen weer een echo.

Ik ben ook blij dat zij zwanger is en ik niet. Ik ben blij dat mijn kinderen al wat ouder zijn en moet niet denken aan nog een kindje, wellicht fout om hier te zeggen;) Het kindje moet natuurlijk nog geboren worden. Maar er is absoluut geen sprake van jaloezie of iets. Meer een gevoel van het is goed.

Het blijkt uit onderzoeken en studies naar ECD dat als er open en eerlijk naar kinderen toe gecommuniceerd wordt over hun afkomst en zij niet met onbeantwoorde vragen blijven zitten dit niet voor eventuele emotionele schade zorgt. Dit vond ik ook heel fijn om te lezen en te horen.

Op mijn 30e had ik 3 kinderen en mij laten steriliseren. Ik vond het toen wel zonde dat gezonde eicellen elke maand verloren gingen.

En waarom heb ik zoveel geluk dat ik zonder medisch ingrijpen 3 gezonde kinderen op de wereld heb gezet. Gewoon vette mazzel niks meer niks minder. Hoe mooi is het dat ik andere die die mazzel niet hebben kan helpen.

Over de behandeling. De echo's zijn zo klaar. Mijn oudste 2 zaten op school en de jongste nam ik gewoon mee. Het ligt zo buiten zijn belevingswereld dat het hem totaal ontgaat dat ik een echo krijg.

Alleen tijdens een punctie even opvang regelen. Na de punctie had ik gewoon de kinderen weer, al was mijn vriend er wel de 2e en 3e keer. Ging helemaal goed.

Ik heb helemaal geen spijt en hoop zo super erg dat die super lieve mensen papa en mama gaan worden van hun 100% kindje. En als hun kindje ooit vragen krijgt zal ik ze beantwoorden.

Wellicht hebben jullie iets aan mijn antwoord als donor zijnde.

Een tip voor iemand die wil doneren aan een nu nog onbekend persoon. Ik zou geen oproep plaatsen. Je wordt dan overspoeld door reacties. Er worden veel oproepen geplaatst. Als er daar één bijstaat die je aanspreekt kan je mailen en elkaar een keer in het echt ontmoeten en kijken of het klikt.

Mcoht iemand vragen hebben kan je mij ook altijd een pb sturen.

Dag Pulletje,

Dank je voor je reactie! Wat mooi om te lezen hoe je dat beleeft!

De puncties zijn bij mij helaas wel erg pijnlijk gebleken, dus vandaar dat het umc heeft gezegd dat een evt volgende onder narcose zou mogen. Qua echos zijn ze inderdaa altijd snel, maar de reistijd voor mij is bijna 1 uur heen en weer 1 uur terug, dus datbis wat tijdrovender ;-(... Maar goed, dit zijn de praktische "bijzaken"...

Hebben jullie afspraken gemaakt over hoe jullie elkaar op de hoogte houden na de geboorte etc?

Haha Roossie, viel denk niet veel meer te gokken denk ik he? ;-)...

Ben ook wel benieuwd naar de ervaringen en meningen van meiden hier die bezig zijn met ecd? Waarom hebben jullie bijv voor anonieme donatie gekozen? Had dit de voorkeur of ivm wachtlijsten?

Ha Ink,

ik wil hier best wel even op reageren, vanuit de andere kant :) allereerst super dat jij ( en andere meiden hier) dit overwegen! Er is in Nederland een groot tekort aan eicel donoren waardoor de wachtlijsten enorm zijn.

Ook wij zijn veel verder gegaan dan ik ooit verwacht had, daarom wil ik wel even zeggen, uit eigen ervaringen, dat je pas echt kan oordelen of je iets wil of niet doet als je in die situatie zit. Daarom even ons verhaal.

De reden dat wij voor anonieme donatie gekozen hebben is niet zo zeer vanwege het anonieme als wel het grote tekort aan eicel donoren in NL. Ik heb geen bekende in mijn omgeving en in Utrecht en Geertgen hadden wij allerlaagste prioriteit omdat ik toen nog 31 was. De redenatie was: er zijn zoveel wachtenden en jij hebt qua leeftijd nog wel even... Dat gecombineerd met het hge slagingspercentage heeft er voor gezorgd dat wij naar Spanje uitgeweken zijn. Mijn partner is nu eind 30 en we wilden niet langer wachten. We hebben het hier lang over gehad maar dit voelde voor ons goed!

Ik ben nu 32 weken zwanger van ons eerste kindje en de anonieme donor intens dankbaar. Natuurlijk kan ik me zorgen maken over de toekomst, wij gaan wel vertellen hoe ze ontstaan is omdat ik geen geheimen wil hebben voor mijn eigen kind. Aan de andere kant, ( zoals Freggel ooit eens mooi schreef) het is maar bouwsteen, 1 klein onderdeel en dit meisje voelt zo van mij dat ik erop vertrouw dat dit goed gaat komen.

Lieve Ink ik vind het fantastisch dat je het overweegt, met jouw eicellen ga je andere paren super gelukkig maken, ik denk dat je sterk in je schoenen moet staan, maar als jullie er achter staan zeg ik doen!!!!