Kan iemand mij weer een lichtpuntje geven?

Afgelopen woensdag heb ik na 4 jaar vruchtbaarheidsbehandelingen (3 jaar in Nederland en laatste jaar in Gent) te horen gekregen dat onze embryo's niet goed delen en dat de kans van een kind van mn eigen eicel nihil is. Het probleem ligt bij mij.

Onze enige kans op een kindje zijn nu eiceldonatie (helaas heb ik geen zussen of een donor) of adoptie.

Door dit bericht heb ik het gevoel alsof er iets is gestorven in mij... het lichtje aan het einde van de tunnel schijnt niet meer... de hoop is weg. Weet niet zo goed hoe ik het moet verwoorden.

Zijn er mensen die snappen hoe ik me voel en kan iemand mij weer een lichtpuntje geven?

Mother2B

Ik wil je heel veel sterkte wensen in deze tijd. Veel sterkte met het verwerken van dit nieuws. Ook voor je man.

Er is altijd licht aan het einde van de tunnel, soms moet je alleen het zware gordijn opzij schuiven...

Jullie komen er wel meid. Blijf geloven in jezelf en de liefde die jullie samen hebben voor elkaar.

Veel liefs

Hoi Mother2B

Wat een naar bericht en wat heb je al een lange weg afgelegd. Het enige ontzettend grote lichtpuntje dat ik zie is dat ECD wel degelijk een optie voor jullie is. Dat is een drempel om over te stappen, ik herinner me het als de dag van gisteren. Maar eenmaal over de drempel, en het mocht lukken om zwanger te worden en een kindje te krijgen... Ik voel me nog zo rijk elke dag met dat godswonder dat om me heen dartelt elke dag en momenteel zwanger van een tweede. Wat bof ik. Misschien gek, maar ik kijk naar vrouwen die het - mijns inziens - minder getroffen hebben dan ik: vrouwen zonder of met een slecht functionerende baarmoeder voor wie ECD geen optie is, vrouwen bij wie ECD niet aanslaat, vrouwen die nooit geweten hebben over ECD en nu kinderloos oud aan het worden zijn omdat de leeftijdsgrenzen spelen. Daar heb je nu allemaal niets aan, omdat je verdrietig bent met je eigen eicellen geen kind op de wereld te kunnen zetten. Maar de kindjes geboren uit ECD groeien in jouw buik, kunnen met het sperma van jouw partner voor 50% uit jullie genen bestaan en het zijn prachtige lieve kindjes!

Hoi,

Misschien put je hoop uit het feit dat veel Nederlandse vrouwen zwanger worden door middel van ecd in het buitenland (bijvoorbeeld Spanje). Ik kan me voorstellen dat je aan dat idee moet wennen, maar het betekent wel dat je een grote kans hebt om zwanger te worden (ongeveer 50% kans op een doorgaande zwangerschap per poging). Je vindt hier een forum over eiceldonatie. Op de site van patiëntenvereniging Freya is een besloten forum over eiceldonatie en daar vind je erg veel lotgenoten en heel veel praktische informatie. De kosten van een ecd in het buitenland worden overigens niet vergoed door de verzekering.

Ik ben zelf zwanger na de tweede ecdpoging in Spanje na drie mislukte icsi's in Nederland.

Ik wens je sterkte en hoop dat het jullie helpt om de enorme teleurstelling te verwerken.

Djanne

Ik wil even reageren want herken wel iets in je verhaal.........

Ik snap dat je schrijft dat er iets in je gestorven is.... de droom, het toekomstbeeld dat je altijd voor ogen had lijkt van de kaart geveegd.

Dat het aan jouw lichaam ligt kan ook voelen als een diskwalificatie van je lijf, al kun je er helemaal niets aan doen. Hier een beetje vergelijkbaar: nu bezig met 6e & laatste poging en als die niet lukt houden we er mee op. Ook tegen ons is gezegd, door een prof in Utrecht, dat we ecd kunnen overwegen, maar dat gaat het voor ons niet worden. Enerzijds omdat ik denk dat mijn lichaam misschien hele goede embryo's ook wel afstoot (en dat dat dus meer 'het probleem' is dan niet-goede eicellen/embryo's en endometriose), maar vooral omdat het voor ons niet goed voelt.

Iedereen heeft het altijd over de problemen rond adoptie maar ik denk dat de psychologische gevolgen van ecd (zowel bij het kind zelf als bij ouders/omgeving) ook best heftig kunnen zijn. Kúnnen zijn, hoeft niet natuurlijk. En voor ons geldt dat we een kindje willen dat evenveel van ons beiden is, als je snapt wat ik bedoel. Dat is een persoonlijke visie en keuze, en ik kan me voorstellen dat een ander juist meer bezwaren ziet bij adoptie en een beter gevoel heeft bij ecd. Dus begrijp me niet verkeerd, ik keur ecd absoluut niet af, maar voor ons voelt het niet als het juiste (al hebben we er wel -kort- over nagedacht, want zelf zwanger zijn en je kind kunnen baren lijkt me absoluut het mooiste, plus ecd is toegankelijker/sneller dan adoptie). Ik denk dat iedereen moet doen wat het beste voelt, wat je aan kan.

Nou, waar wilde ik heen met m'n verhaal...... jou een lichtpuntje geven kan ik misschien niet, maar dat lichtpunt komt hoe dan ook wel weer. Alleen is het nu vooral heel zwaar voor jullie omdat je wens, je hoop, je droom, je verwachting, je toekomstbeeld in duigen lijkt te vallen. Dat bijstellen kost tijd.... en je wacht natuurlijk al zo lang!

Zie dat je 34 bent... heb je daar moeite mee? Ik ben ook 34 en vind het best lastig. Wilde altijd jong moeder worden maar een geschikte partner vinden ging niet zo snel als ik van plan was ;-). En nu alweer bijna 4,5 jaar aan het wachten op een zwangerschap. Al lezend hier op het forum lukt het nog wel om dat te relativeren omdat hier vrouwen van allerlei leeftijden schrijven.

Zie ook dat je AMH metingen hebt gehad van 1.1 en 2.1.... maar 2.1 is toch goed voor je leeftijd? Of hebben ze iets anders daarover gezegd?

Ben je overigens ook aan de Omega-3? Zie mijn handtekening voor de resultaten van onze 6 pogingen: poging 1, 2 en 4 geen Omega-3 gebruikt en slechte celdelingen (muv 1 embryo bij poging 4). Poging 3, 5, en 6 wel Omega-3 gebruikt en al die pogingen betere celdelingen en zelfs cryo's! Ik vind het geen toeval.... Wellicht heeft de Menopur er ook aan bijgedragen, heb jij dat ook gebruikt?

Beste Mother2B,

Het is heel erg zwaar voor je en het kost tijd om eraan te wennen. Jij bent nog heel erg jong en jij hebt tijd om een juite beslissing te nemen. Toen ik bij de arts in de kliniek in het buitenland voor een IVF een afspraak heb gemaakt was ik verteld dat de kans om zwanger te worden met een eigen eicel is 2-5% met een 50% kans op miskram daar bovenop en dat ik gelijk met ECD moet beginnen afgezien dat mijn AMH 2.9 is. Het was ook eerst moeilijk om eraan te wennen. Alleen ik ben al 45 en ik wil in de komende 3 jaar een kind te hebben, later dat 48 vind ik het gewoon voor mij persoonlijk te laat. Dus ik heb 1 maand hierover nagedacht en besluit genomen. Het hielp enorm dat mijn man heel erg positief en supportive hierover is. Ik heb ook besloten dat als het met de ECD in de komende 1.5 jaar niet lukt gaan we voor een draagmoeder. In beide gevallen is het kind 50% genesch van jullie. In het buitenland zijn er veel klinieken die beide ECD en de draagmoeders opties hebben. We hebben zulke kliniek al gevonden en daar met een behandeling begonnen. Wij mochten een doner kiezen met licht blond haar, blauw ogen, langer dan 180 cm, leeftijd 22-30, helemalngezond en al met een gezonde kind. Die is anoniem. Er bestaat ook een optie om een doner perssonlijk te kiezen en zelfs kennis te maken met gezin! Maar dat wilden we niet. Toch zelfs dat is een optie.

Dus er zijn veel mogelijkheden! Jij moet er zeker eerst aan wennen. Maar jij hebt een voordeel - jij bent hartstike jong en jij hebt de tijd. Dus jij hoef niet te haasten. Maar jij hoef je droom zeker niet opgeven! Gewoon je richting bijstellen :-)

Veel sterkte en veel succes! Groet, Nathalie

Ik wil je heel veel sterkte wensen in deze tijd. Veel sterkte met het verwerken van dit nieuws. Ook voor je man.

 

Er is altijd licht aan het einde van de tunnel, soms moet je alleen het zware gordijn opzij schuiven...

Jullie komen er wel meid. Blijf geloven in jezelf en de liefde die jullie samen hebben voor elkaar.

 

Veel liefs

Dank je voor je lieve reactie!!

Beste Mother2B,

Het is heel erg zwaar voor je en het kost tijd om eraan te wennen. Jij bent nog heel erg jong en jij hebt tijd om een juite beslissing te nemen. Toen ik bij de arts in de kliniek in het buitenland voor een IVF een afspraak heb gemaakt was ik verteld dat de kans om zwanger te worden met een eigen eicel is 2-5% met een 50% kans op miskram daar bovenop en dat ik gelijk met ECD moet beginnen afgezien dat mijn AMH 2.9 is. Het was ook eerst moeilijk om eraan te wennen. Alleen ik ben al 45 en ik wil in de komende 3 jaar een kind te hebben, later dat 48 vind ik het gewoon voor mij persoonlijk te laat. Dus ik heb 1 maand hierover nagedacht en besluit genomen. Het hielp enorm dat mijn man heel erg positief en supportive hierover is. Ik heb ook besloten dat als het met de ECD in de komende 1.5 jaar niet lukt gaan we voor een draagmoeder. In beide gevallen is het kind 50% genesch van jullie. In het buitenland zijn er veel klinieken die beide ECD en de draagmoeders opties hebben. We hebben zulke kliniek al gevonden en daar met een behandeling begonnen. Wij mochten een doner kiezen met licht blond haar, blauw ogen, langer dan 180 cm, leeftijd 22-30, helemalngezond en al met een gezonde kind. Die is anoniem. Er bestaat ook een optie om een doner perssonlijk te kiezen en zelfs kennis te maken met gezin! Maar dat wilden we niet. Toch zelfs dat is een optie.

Dus er zijn veel mogelijkheden! Jij moet er zeker eerst aan wennen. Maar jij hebt een voordeel - jij bent hartstike jong en jij hebt de tijd. Dus jij hoef niet te haasten. Maar jij hoef je droom zeker niet opgeven! Gewoon je richting bijstellen :-)

Veel sterkte en veel succes! Groet, Nathalie

Dank je voor je lieve reactie!

Kan je me vertellen bij welke kliniek jullie in Spanje zijn geweest? Vind het wel een fijn idee dat je eventueel de donor kan ontmoeten.

Ik wens jou en je man heel veel succes toe met jullie pogingen!

Ik wil even reageren want herken wel iets in je verhaal.........

 

Ik snap dat je schrijft dat er iets in je gestorven is.... de droom, het toekomstbeeld dat je altijd voor ogen had lijkt van de kaart geveegd.

Dat het aan jouw lichaam ligt kan ook voelen als een diskwalificatie van je lijf, al kun je er helemaal niets aan doen. Hier een beetje vergelijkbaar: nu bezig met 6e & laatste poging en als die niet lukt houden we er mee op. Ook tegen ons is gezegd, door een prof in Utrecht, dat we ecd kunnen overwegen, maar dat gaat het voor ons niet worden. Enerzijds omdat ik denk dat mijn lichaam misschien hele goede embryo's ook wel afstoot (en dat dat dus meer 'het probleem' is dan niet-goede eicellen/embryo's en endometriose), maar vooral omdat het voor ons niet goed voelt.

Iedereen heeft het altijd over de problemen rond adoptie maar ik denk dat de psychologische gevolgen van ecd (zowel bij het kind zelf als bij ouders/omgeving) ook best heftig kunnen zijn. Kúnnen zijn, hoeft niet natuurlijk. En voor ons geldt dat we een kindje willen dat evenveel van ons beiden is, als je snapt wat ik bedoel. Dat is een persoonlijke visie en keuze, en ik kan me voorstellen dat een ander juist meer bezwaren ziet bij adoptie en een beter gevoel heeft bij ecd. Dus begrijp me niet verkeerd, ik keur ecd absoluut niet af, maar voor ons voelt het niet als het juiste (al hebben we er wel -kort- over nagedacht, want zelf zwanger zijn en je kind kunnen baren lijkt me absoluut het mooiste, plus ecd is toegankelijker/sneller dan adoptie). Ik denk dat iedereen moet doen wat het beste voelt, wat je aan kan.

 

Nou, waar wilde ik heen met m'n verhaal...... jou een lichtpuntje geven kan ik misschien niet, maar dat lichtpunt komt hoe dan ook wel weer. Alleen is het nu vooral heel zwaar voor jullie omdat je wens, je hoop, je droom, je verwachting, je toekomstbeeld in duigen lijkt te vallen. Dat bijstellen kost tijd.... en je wacht natuurlijk al zo lang!

 

Zie dat je 34 bent... heb je daar moeite mee? Ik ben ook 34 en vind het best lastig. Wilde altijd jong moeder worden maar een geschikte partner vinden ging niet zo snel als ik van plan was ;-). En nu alweer bijna 4,5 jaar aan het wachten op een zwangerschap. Al lezend hier op het forum lukt het nog wel om dat te relativeren omdat hier vrouwen van allerlei leeftijden schrijven.

 

Zie ook dat je AMH metingen hebt gehad van 1.1 en 2.1.... maar 2.1 is toch goed voor je leeftijd? Of hebben ze iets anders daarover gezegd?

Ben je overigens ook aan de Omega-3? Zie mijn handtekening voor de resultaten van onze 6 pogingen: poging 1, 2 en 4 geen Omega-3 gebruikt en slechte celdelingen (muv 1 embryo bij poging 4). Poging 3, 5, en 6 wel Omega-3 gebruikt en al die pogingen betere celdelingen en zelfs cryo's! Ik vind het geen toeval.... Wellicht heeft de Menopur er ook aan bijgedragen, heb jij dat ook gebruikt?

Bedankt voor je reactie. Wij hebben ook aan adoptie gedacht. Er zijn zoveel kinderen op de wereld die lieve ouders zoeken. Helaas is het nadeel van adoptie dat het bijna onbetaalbaar is en een wachttijd van meerdere jaren bij zit. Over een maand wordt ik 35. Als ik met ECD in 1x zwanger wordt ben ik al 36 als er een kindje is. Dus ja ik vind mezelf als best oud ja. Ik begrijp jou daarom ook wel. Ook gaat mijn voorkeur naar ECD omdat ik mn partner een kindje van zijn genen gun. Zonder mij erbij zou een ECD kind nooit geboren worden. Dus ik probeer mezelf voor te houden dat ik echt de moeder ben ookal zijn het niet mijn genen. Maar ik heb wel tegen mn partner gezegd dat ik zowel ECD als adoptie zou willen. Om toch iets terug te doen ofzo.

Helaas ondanks mij AMH meting van 2.1 is het erg moeilijk bij mij eicellen te stimuleren. Zelfs met een maximale dosis Menopur van 450 eenheden per dag. Laatste poging had ik er 5 (een record voor mij), de keer ervoor 4 en de keer daarvoor 2 en daarvoor maar 1. Er zijn in totaal 6 embryo's ontslaan in deze 4 pogingen (2x 5 cellig, 1x 6 cellig, 1x 7 cellig en 1x ??). Met deze cijfers is de kans op zwangerschap zeer klein.

Ik heb geen Omega-3 gebruikt. Wel Menopur (maximale dosis van 450 eenheden per dag). Omega 3 zou een goede tip zijn maar we hebben besloten geen bijna kansloze poging meer te ondernemen.

Nogmaals super bedankt voor je reactie. Het is echt fijn om ideeen van anderen te horen en hoe zij erover denken.

Dank je en succes!!!

Hoi,

 

Misschien put je hoop uit het feit dat veel Nederlandse vrouwen zwanger worden door middel van ecd in het buitenland (bijvoorbeeld Spanje). Ik kan me voorstellen dat je aan dat idee moet wennen, maar het betekent wel dat je een grote kans hebt om zwanger te worden (ongeveer 50% kans op een doorgaande zwangerschap per poging). Je vindt hier een forum over eiceldonatie. Op de site van patiëntenvereniging Freya is een besloten forum over eiceldonatie en daar vind je erg veel lotgenoten en heel veel praktische informatie. De kosten van een ecd in het buitenland worden overigens niet vergoed door de verzekering.

 

Ik ben zelf zwanger na de tweede ecdpoging in Spanje na drie mislukte icsi's in Nederland.

 

Ik wens je sterkte en hoop dat het jullie helpt om de enorme teleurstelling te verwerken.

 

Djanne

Dank je voor je reactie!! En natuurlijk Van Harte Gefeliciteerd met je zwangerschap!! ben erg blij voor je!!

Voelt het aan alsof je van je eigen kindje zwanger bent?

Hoi,

 

Misschien put je hoop uit het feit dat veel Nederlandse vrouwen zwanger worden door middel van ecd in het buitenland (bijvoorbeeld Spanje). Ik kan me voorstellen dat je aan dat idee moet wennen, maar het betekent wel dat je een grote kans hebt om zwanger te worden (ongeveer 50% kans op een doorgaande zwangerschap per poging). Je vindt hier een forum over eiceldonatie. Op de site van patiëntenvereniging Freya is een besloten forum over eiceldonatie en daar vind je erg veel lotgenoten en heel veel praktische informatie. De kosten van een ecd in het buitenland worden overigens niet vergoed door de verzekering.

 

Ik ben zelf zwanger na de tweede ecdpoging in Spanje na drie mislukte icsi's in Nederland.

 

Ik wens je sterkte en hoop dat het jullie helpt om de enorme teleurstelling te verwerken.

 

Djanne

Dank je voor je reactie en natuurlijk Van harte Gefeliciteerd met je zwangerschap!!

Voelt het goed/eigen zwanger zijn met ECD? Bij welke kliniek zijn jullie geweest en raden jullie deze kliniek aan?

Met wat voor kosten moeten we rekening houden ongeveer?

Alvast super bedankt voor je reactie!!

Hoi Mother2B

Wat een naar bericht en wat heb je al een lange weg afgelegd. Het enige ontzettend grote lichtpuntje dat ik zie is dat ECD wel degelijk een optie voor jullie is. Dat is een drempel om over te stappen, ik herinner me het als de dag van gisteren. Maar eenmaal over de drempel, en het mocht lukken om zwanger te worden en een kindje te krijgen... Ik voel me nog zo rijk elke dag met dat godswonder dat om me heen dartelt elke dag en momenteel zwanger van een tweede. Wat bof ik. Misschien gek, maar ik kijk naar vrouwen die het - mijns inziens - minder getroffen hebben dan ik: vrouwen zonder of met een slecht functionerende baarmoeder voor wie ECD geen optie is, vrouwen bij wie ECD niet aanslaat, vrouwen die nooit geweten hebben over ECD en nu kinderloos oud aan het worden zijn omdat de leeftijdsgrenzen spelen. Daar heb je nu allemaal niets aan, omdat je verdrietig bent met je eigen eicellen geen kind op de wereld te kunnen zetten. Maar de kindjes geboren uit ECD groeien in jouw buik, kunnen met het sperma van jouw partner voor 50% uit jullie genen bestaan en het zijn prachtige lieve kindjes!

Dank je voor je reactie. Wat fijn om te hoeren dat je goede ervaringen met ECD hebt. Mag ik vragen naar welke kliniek jullie zijn geweest. En kunnen jullie deze kliniek aanbevelen? Vind het wel belangrijk om een betrouwbare kliniek te hebben. Alvast bedankt!!

En natuurlijk van Harte Gefeliciteerd met je tweede kleintje!!!

Ik wil je heel veel sterkte wensen in deze tijd. Veel sterkte met het verwerken van dit nieuws. Ook voor je man.

 

Er is altijd licht aan het einde van de tunnel, soms moet je alleen het zware gordijn opzij schuiven...

Jullie komen er wel meid. Blijf geloven in jezelf en de liefde die jullie samen hebben voor elkaar.

 

Veel liefs

Dank je voor je lieve reactie!!

Hoi,

Wij hadden zelf een voorkeur voor een Spaanse kliniek, omdat ecd in Spanje streng geregeld is. Een gynaecoloog uit het UMC gaf aan dat alle Spaanse klinieken betrouwbaar zijn. Wij hebben ruim de 5000 euro per poging betaald bij Eugin. Wij hebben wel zelf de medicijnen voor de donor uit Nederland meegenomen zodat we 1500 euro korting kregen. De medicijnen werden vergoed door de verzekering. De kosten in Spanje lopen uiteen van 5500 tot 10.00 euro per poging. Op de site van Freya vind je erg veel informatie over de verschillende klinieken.

Ik ben op dit moment absoluut niet bezig met het feit dat ik zwanger ben van een eicel van een ander. Het voelt absoluut als 'ons' kind. Natuurlijk zal het altijd een rol spelen in ons leven en we zullen het zeker aan ons kind vertellen, maar ik denk dat we in staat zijn om uit te leggen waarom wij deze keuze hebben gemaakt. Ik realiseer me terdege dat dit niet voor iedereen geldt.

Succes met je keuze!

Djanne

Wij zijn niet in Spanje maar in Rusland geweest, in St. Petersburg omdat we zeer goede refereties over deze kliniek hebben gekregen. Ze zij. Heel international, spreken goed Engels, hebben een vestiging in Finland, Portugal en nog in paar plekken. Succes rate is ook heel hoog, ca. 50% met ECD. En we zijn beide blond dus we hebben gedacht dat een Russische donor voor ons een beter match is. Bovendien is mijn man Russisch. We hebben onze donor niet ontmoet, vonded een anonym doner fijner. Maar het is prettig dat je en keuze hebt. Kijk even op http://www.avapeter.com onze doctor heet Dr. n.V. Kornilov. Hij heeft in New York afgestudeerd dus spreekt Engels. We vonden hem heel erg professionel en heel vriendelijk. Mijn vriendin (46 jaar oud) met haar vriendin zijn dit keer met ons mee geweest. Zij gaan ook voor de ECD daar. En geloof me, 34 is echt heel erg jong. Ik weet het omdat ik 45 ben en mijn vriendin 46 :-) Ze doen ECD bij Ava Peter kliniek tot je 50ste. Ik zou graag wat eerder willen gewoon omdat niet een oma maar een moeder wil worden, maar als het niet anders gaat dan word ik een beetje oudere moeder. En jullie hebben nog alle tijd! Dus heel veel kansen!!! Heel veel succes! Als je nog vragen hebt, laat mij aub weten!

Wij zijn niet in Spanje maar in Rusland geweest, in St. Petersburg omdat we zeer goede refereties over deze kliniek hebben gekregen. Ze zij. Heel international, spreken goed Engels, hebben een vestiging in Finland, Portugal en nog in paar plekken. Succes rate is ook heel hoog, ca. 50% met ECD. En we zijn beide blond dus we hebben gedacht dat een Russische donor voor ons een beter match is. Bovendien is mijn man Russisch. We hebben onze donor niet ontmoet, vonded een anonym doner fijner. Maar het is prettig dat je en keuze hebt. Kijk even op www.avapeter.com onze doctor heet Dr. n.V. Kornilov. Hij heeft in New York afgestudeerd dus spreekt Engels. We vonden hem heel erg professionel en heel vriendelijk. Mijn vriendin (46 jaar oud) met haar vriendin zijn dit keer met ons mee geweest. Zij gaan ook voor de ECD daar. En geloof me, 34 is echt heel erg jong. Ik weet het omdat ik 45 ben en mijn vriendin 46 :-) Ze doen ECD bij Ava Peter kliniek tot je 50ste. Ik zou graag wat eerder willen gewoon omdat niet een oma maar een moeder wil worden, maar als het niet anders gaat dan word ik een beetje oudere moeder. En jullie hebben nog alle tijd! Dus heel veel kansen!!! Heel veel succes! Als je nog vragen hebt, laat mij aub weten!

Dank je voor je reactie. Ik hoop dat het jullie en jullie vrienden gaat lukken in Rusland.

Zelf neig ik meer naar Spanje omdat zij zich aan de Europese regels moeten houden en dat geeft me wel een vertrouwd gevoel.

Afgelopen zomer zijn we ook naar Spanje op vakantie geweest. En alsof ik het voelde aankomen.. ik heb heel erg opgelet of de gemiddelde Spanjaard met aanstond zeg maar. Gelukkig was ik positief verrast. Het leken me erg vriendelijke, sociale mensen met een fijn karakter. Gelukkig liepen er ook redelijk blonde Spaanse vrouwen... ik ben ook blond met groene ogen en best lang dus heb gekeken of er wel een match zou kunnen zijn. Natuurlijk is die match hier groter maar het is wel te doen in Spanje gelukkig.

Ervoer je jullie poging fysiek en of mentaal zwaar? Ik heb begrepen dat qua medicatie ECD een stuk prettiger is. Hoeveel pogingen heb je reeds achter de rug?

Groetjes A

Hoi,

 

Wij hadden zelf een voorkeur voor een Spaanse kliniek, omdat ecd in Spanje streng geregeld is. Een gynaecoloog uit het UMC gaf aan dat alle Spaanse klinieken betrouwbaar zijn. Wij hebben ruim de 5000 euro per poging betaald bij Eugin. Wij hebben wel zelf de medicijnen voor de donor uit Nederland meegenomen zodat we 1500 euro korting kregen. De medicijnen werden vergoed door de verzekering. De kosten in Spanje lopen uiteen van 5500 tot 10.00 euro per poging. Op de site van Freya vind je erg veel informatie over de verschillende klinieken.

 

Ik ben op dit moment absoluut niet bezig met het feit dat ik zwanger ben van een eicel van een ander. Het voelt absoluut als 'ons' kind. Natuurlijk zal het altijd een rol spelen in ons leven en we zullen het zeker aan ons kind vertellen, maar ik denk dat we in staat zijn om uit te leggen waarom wij deze keuze hebben gemaakt. Ik realiseer me terdege dat dit niet voor iedereen geldt.

 

Succes met je keuze!

 

Djanne

Hoi Djanne,

Ik stuur je even een prive berichtje.

Groetjes

Beste Mother2B,

Jij moet zeker een land kiezen waarbij jij een beter gevoel hebt. Het ziekenhuis in Rusland waar wij lopen heeft zeer strenge criteria, heeft 2 vestigingen in Finland en 1 in Portugal. Alle artsen zijn in VS en UK afgestudeerd en gepromoveerd. Dus we twijfellen niet over zijn standarden. Ze staan trouwens ook op de lijst van de ziekenhuizen op http://www.freya.nl

Een andere belangrijke reden die voor ons speelt is dat ik 45 ben en niet langer dan 1-1.5 jaar met ECD wil doorgaan. Het betekend dat we waarschijnlijk na 5-7 pogingen naar de draagmoeder willen overstappen ook met ECD + sperma van mijn man, omdat ik problemen heb met het groei van de endometrium en als ik 5-7 mislukt pogingen heb, heeft het geen zin om verder te gaan... En dit ziekenhuis heeft ook en draagmoeder programma. Dat was voor ons doorslaggevend.

De medicijnen zijn zeker lichter dan bij IVF, maar in mijn specifiek geval niet van wege mijn endometrium. Ik heb heel veel hormonen moest slikken en 1 blijf ik nu slikken zodat de endometrium in stand wordt gehouden. En dat moet ik 12 weken lang doen als ik zwanger blijk te zijn... Het is mijn eerste ECD poging, vandaag de 6 de dag naar het plaatsen van 1 embryo van 5 dagen. Dus nu even wachten.

Ik begrijp dat het een zeer grote stap voor jou is. Jij moet eraan wennen en alle ziekenhuizen dan in Spanje goed onderzoeken voor jij een keuze maakt. En misschien kan jij in 2 ziekenhuizen die je het meest aanspreken de eerste afspraak maken zodat jij pas na de eerste afspraak een definieve keuze van het ziekenhuis maakt.

Hoe gaat het met jou en je man? Iets beter? Nu dat jij de nieuwe opties ben aan het onderzoeken? Jij vooral nooit opgeven!!! Er zijn zoveel opties, het kost veel tijd, energie en geld, maar als jij een doel hebt en daarop richt, ga jij zeker krijgen wat jij zo graag wil :-) Ik wens je heel veel succes! Het gaat je lukken!

Groetjes, Nathalie

Beste Mother2B,

Jij moet zeker een land kiezen waarbij jij een beter gevoel hebt. Het ziekenhuis in Rusland waar wij lopen heeft zeer strenge criteria, heeft 2 vestigingen in Finland en 1 in Portugal. Alle artsen zijn in VS en UK afgestudeerd en gepromoveerd. Dus we twijfellen niet over zijn standarden. Ze staan trouwens ook op de lijst van de ziekenhuizen op www.freya.nl

Een andere belangrijke reden die voor ons speelt is dat ik 45 ben en niet langer dan 1-1.5 jaar met ECD wil doorgaan. Het betekend dat we waarschijnlijk na 5-7 pogingen naar de draagmoeder willen overstappen ook met ECD + sperma van mijn man, omdat ik problemen heb met het groei van de endometrium en als ik 5-7 mislukt pogingen heb, heeft het geen zin om verder te gaan... En dit ziekenhuis heeft ook en draagmoeder programma. Dat was voor ons doorslaggevend.

De medicijnen zijn zeker lichter dan bij IVF, maar in mijn specifiek geval niet van wege mijn endometrium. Ik heb heel veel hormonen moest slikken en 1 blijf ik nu slikken zodat de endometrium in stand wordt gehouden. En dat moet ik 12 weken lang doen als ik zwanger blijk te zijn... Het is mijn eerste ECD poging, vandaag de 6 de dag naar het plaatsen van 1 embryo van 5 dagen. Dus nu even wachten.

Ik begrijp dat het een zeer grote stap voor jou is. Jij moet eraan wennen en alle ziekenhuizen dan in Spanje goed onderzoeken voor jij een keuze maakt. En misschien kan jij in 2 ziekenhuizen die je het meest aanspreken de eerste afspraak maken zodat jij pas na de eerste afspraak een definieve keuze van het ziekenhuis maakt.

Hoe gaat het met jou en je man? Iets beter? Nu dat jij de nieuwe opties ben aan het onderzoeken? Jij vooral nooit opgeven!!! Er zijn zoveel opties, het kost veel tijd, energie en geld, maar als jij een doel hebt en daarop richt, ga jij zeker krijgen wat jij zo graag wil :-) Ik wens je heel veel succes! Het gaat je lukken!

Groetjes, Nathalie

Dank je voor je lieve reactie Nathalie. Ik hoop dat het gaat lukken bij jou en je man en dat je er geen 5-7 pogingen voor nodig hebt of een draagmoeder. Ik hoop trouwens ook niet dat wij meer dan 2 pogingen nodig hebben anders kunnen we het niet betalen :-(.

De pijn is bij ons inmiddels een beetje minder. We zijn overgeleverd aan iets terwijl je altijd gewent bent een keuzen te hebben. Ik hoop alleen dat ik net zo van een ECD kindje kan houden als van een eigen kindje (denk het wel hoor) en dat het kindje het ons later niet kwalijk neemt. Wij moeten helaas via een anonieme donor gaan dus ik hoop dat we een kind genoeg liefde etc kunnen geven zodat het later geen leeg gevoel zou hebben en ons iets kwalijk zal nemen. Maarja dat weet je nooit ieder kind is anders.

Ik heb me ingeschreven voor Freya maar wacht nog op een toelatingsmail voor de ECD gespreksgroep. Zodra ik die heb ga ik meten op de site kijken en informeren. Bedankt voor je tip.

Nogmaals heel veel succes!!!!