Ga naar inhoud

Afscheid van een grote wens.


Aanbevolen Berichten

Hoi Meiden..

 

Ik ben afscheid aan het nemen van onze kinderwens. Het voelt als een rouwproces, ben verdrietig en voel me leeg..

 

Ik weet nog niet in welke vorm we het afscheid gaan gieten.. een derde poging komt misschien ook nog wel een keer, maar ik weet eigenlijk vrijwel zeker dat ik nooit een mama ga worden..ik weet niet het is een gevoel, en ik moet ook reëel zijn, de kans is nu eenmaal niet zo groot.

 

Ik huil veel, werk even niet volledig. Het is een onzichbaar verdriet.. ik weet nog niet hoe ik het uit moet leggen aan mensen die het niet kennen. Het zal in de loop der tijd misschien allemaal op zijn plek vallen..

 

Nooit een kindje dat onvoorwaardelijk van mij zal houden.. ik ben op zoek naar hoe verder.. de tijd zal het leren.

Ik wil iedereen hier bedanken voor alle steun die ik heb gekregen, ik zal waarschijnlijk nog wel zo af en toe langs komen maar ik ga (voorlopig) niet meer in behandeling. Ik vind het belangrijk om het jullie via deze weg te laten weten want jullie hebben me tenslotte al die jaren zo enorm gesteund!

Dank... en ik hoop dat voor jullie alle dromen uit zullen komen!

KrisKras

 

 

Link naar reactie
Delen op andere sites

Lieve KrisKras,

 

Ik ken je verder niet......MAAR

 

Jouw gevoelens die je nu net intikt spelen bij mij ook sinds vorige week.

Vooral dat gevoel van : "nooit een kindje hebben, nooit iemand die mama tegen je zal zeggen".

Het is een onzichtbaar verdriet waar ik moeilijk over kan praten

 

Ik ben bang, verdrietig en ik heb pijn op een plek die ik niet kan aanwijzen!

Ik wens je veel sterkte en kracht om het te kunnen verwerken.

 

 

LIefs

Gabrie

Link naar reactie
Delen op andere sites

KrisKras,

 

Wat een heftig bericht heb jij hier neer gezet.

Het zal zeker ontzettend moeilijk zijn om dit immens grote verdriet een plek te moeten gaan geven.

 

Ik wil jou ook bedanken voor de steun die jij mij en andere hier op dit forum hebt gegeven!

 

Sterkte en kracht toegwenst!

Link naar reactie
Delen op andere sites

Lieve Kriskras

 

Ik weet even niet wat te zeggen, een dergelijk bericht is er een waar ik altijd weg bang voor ben geweest...

Je hebt het mooi verwoord!

Je schrijft dat jullie in de toekoms mogelijk nog en poging wagen, ik vind het zo ontzettend moedig van je en ik kan alleen maar zeggen dat ik uit de grond van mijn hart hoop dat op de een of andere manier jullie wens in vervulling zal gaan, voor nu wens ik jullie heel veel sterkte en kracht toe!!

 

lieve groet

Babeth

Link naar reactie
Delen op andere sites

Kriskras,

 

Ik weet ook even niet wat te zeggen,.....dit is natuurlijk zooo moeilijk

Ik wil jullie in ieder geval heel veel sterkte wensen en hopelijk vinden jullie de kracht om nog heel veel moois uit het leven te halen en wie weet na een rustpauze toch nog een 3e poging.

Heel veel sterkte!!

Link naar reactie
Delen op andere sites

hoi lieve kris

 

weet er gewoon geen woorden voor te vinden.

heftig zeg. wil jou en je man heeel veel sterkte wensen.

 

1 ding moet je weten we leven echt allemaal met jullie mee met dit grote verdriet.

 

xxxx liefs angel

Link naar reactie
Delen op andere sites

lieve Kriskras.

 

WAt een onbeschrijfelijk groot verdriet, en wat zwaar om te dragen.

Dit is iets waar iedereen bang voor is... en het is vreselijk om dit nu

zelf mee te moeten maken!!

 

Ik wil je onwijs veel sterkte en kracht toewensen om dit te

kunnen dragen!!

liefs

Link naar reactie
Delen op andere sites

Hoi Kriskras,

Wat heb ik met je te doen, het is toch zo oneerlijk!!

Arme meid, ik word al verdrietig van je berichtje, laat staan hoe jullie je voelen...

Heel veel sterkte in deze ongelooflijk zware tijd.

Liefs

Noor

Link naar reactie
Delen op andere sites

Kriskras,

als je hart zo'n pijn doet van alles wat je hebt meegemaakt in de mmm, doe je er goed aan je gevoel te volgen en nu te stoppen met de mmm. Hopelijk krijg je zo weer wat lucht voor wat de toekomst te bieden heeft.

Sterkte met je verdriet en het vinden van geluk op wat voor een manier dan ook.

 

Stéphanie

Link naar reactie
Delen op andere sites

Lieve Kriskras,

 

Het moment waar je al die tijd zo bang voor was, is nu ( voorlopig) aangebroken.

Vreselijk vind ik het voor je...

Een heftig besluit! Wil jou en je vriend heel veel sterkte wensen.

 

Liefs Jose

Link naar reactie
Delen op andere sites

Hoi Kriskras, heftig!!!

Het zou écht nog kunnen, bij een 3e, 4e of ... poging. De angst en onzekerheid dat het nooit gaat gebeuren maken het tot een heftig en zwaar proces. Wat was ik ook overtuigd van het feit dat ik nooit moeder ging worden en afscheid moest nemen van mijn kinderwens. Na de 2e behandeling had ik ook de grootste dip. De 3e mislukte falikant en de 4e ging ik zonder 1 sprankje hoop in. 'Het kan nog, daar moeten we op blijven hopen', zei m'n moeder toen. 'Lul maar aan', dacht ik heel plat gezegd. Ik geloofde er totaal niet meer in. 't Was dat ik nog een kans wilde na het mislopen van tp bij de 3e behandeling. Het was niet af, voor m'n gevoel. Ik had nog 1 poging nodig om afscheid te nemen. Tja en toen bleek ik zwanger...

Zelf heb ik het wel eens omschreven als 'in een rivier staan en onderuit gespoeld worden door de stroming en vervolgens telkens proberen weer op de been te komen, maar elke keer slaat de stroming van de rivier je toch weer omver... Je benen onder je vandaan. Je voelt je eigen kracht niet meer. Dat hou je lang vol, maar je raakt wel vermoeid en uitgeput. Op een gegeven moment lukt het je niet meer om op te staan en heb je de kracht niet meer om het te proberen. Je voelt je alsof je verdrinkt.

Om op deze beeldspraak aan te blijven sluiten: Kriskras, ik hoop dat het je lukt om snel weer stevig op je benen te staan, meid. Grijp elke reddingsboei aan die je toegeworpen wordt, je hoeft het niet alleen te doen! Laat voor nu maar even los, drijf een eindje mee stroomafwaarts met de stroming mee. Blijven drijven is voor nu genoeg. Misschien besluit je ooit weer om tegen de stroming in te blijven staan of zelfs tegen de stroming in te roeien... Dat zie je dan wel. Veel sterkte en succes gewenst samen en neem de tijd voor jezelf! Het is een heftig rouwproces wat je nu doormaakt.

Link naar reactie
Delen op andere sites

Lieve KrisKras,

 

Wat een moedig berichtje van je...de rillingen lopen over mn rug, je hebt het zo goed verwoord! De angst, het grote onzichtbare verdriet....voor de buitenwereld zo moeilijk te begrijpen! Ik voel door het scherm heen wat je bedoeld met je angst om nooit mama te mogen worden. Ik heb het mee mogen maken om moeder te mogen worden maar mis een klein mannetje die mama tegen me zegt! Hij is hopenlijk in de hemel en mijn grootste wens is dat hij nog eens een broertje of zusje gaat krijgen. En tegelijkertijd die angst.....

 

Meid, ik wens je alle sterkte toe die je nodig hebt, pas goed op jezelf en op je man en blijf praten met elkaar. Ik hoop dat je het ooit nog eens mee gaat maken dat er wel iemand is die mama tegen je gaat zeggen....de wonderen zijn de wereld nog niet uit.

 

Veel liefs Esly!

Link naar reactie
Delen op andere sites

Lieve KrisKras,

Ik zie nu je berichtje hier pas op het forum.

Meis, ik wens je echt heel veel sterkte toe en mocht je nog een poging gaan doen dan duim ik mijn duimen blauw speciaal voor jou!

Lieve meid, ik zal aan je denken en ik weet je te vinden!!!

Lieve groet en nogmaals heel veel sterkte lieve meid!

Jij ook heel erg bedankt voor je luisterend oor en wat je voor mij hebt gedaan!

Knuf en kus,

Goofy

Link naar reactie
Delen op andere sites

Lieve Kriskras,

 

Heel veel sterkte met dit moeilijke besluit. Maar op een gegeven moment ben je ook moe gestreden.

In ieder geval veel succes met het verwerken. Je moet toch rouwen om iets wat nooit geweest is.

 

Bij ons wordt de wens om te stoppen ook steeds groter. Wat ons nog tegen houdt is dat we nog een klein beetje hoop hebben in een (andere??aanvullende???) behandeling in Dusseldorf. En ook eens een alternatief natuurgenezer gaan we proberen. Voor ons gevoel hebben we dan alles gedaan wat we konden.

 

Hebben jullie het ook duidelijk tegen je omgeving (familie/vrienden)gezegd dat jullie overwegen om te stoppen??? Het lijkt me best moeilijk om

goed te verwoorden hoe je je nu moet voelen tegenover mensen die niet in hetzelfde schuitje gezeten hebben. Wij proberen ook telkens aan verschillende mensen duidelijk te maken dat wij wrs. geen kinderen meer gaan krijgen van onszelf. Maar vaak krijgen we dan te horen(bijv. van mijn moeder) dat ik misschien wel weer juist zwanger wordt als we even rustig aan gaan doen...... Vaak hebben we ook het idee dat we zelf wat verder in het verwerkings- en acceptatieproces zitten als onze omgeving.

Link naar reactie
Delen op andere sites

  • 2 weken later...

Lieve Kriskras,

 

De rillingen lopen mij altijd over het lijf als iemand hier weer dit topic heropend heeft. Je wenst niemand toe dat ze ooit in deze situatie komen en ik denk dan ook nog regelmatig aan de mensen bij wie dit helaas wel zo heeft moeten zijn. Nu behoor jij ook hierbij. Zo oneerlijk na de lange weg die iedereen hier heeft moeten gaan. Ik wil je ongelooflijk veel wijsheid, kracht en rust toewensen. Hopelijk krijg je de controle over je eigen leven weer terug.

Ik zou zoveel meer willen zeggen maar weet de woorden niet te vinden die de dekking laden.

Heel veel sterkte en een hele dikke knuffel!

Link naar reactie
Delen op andere sites

Doe mee aan dit gesprek

Je kunt als gast nu eerst posten en gelijk daarna registreren. Als u al een account hebt, meld u dan nu aan om te posten met uw account.

Gast
Reageer hier op dit topic...

×   Geplakt als RTF formaat tekst.   Plak in plaats daarvan als platte tekst

  Er zijn maximaal 75 emoji toegestaan.

×   Je link werd automatisch ingevoegd.   Tonen als normale link

×   Je vorige inhoud werd hersteld.   Leeg de tekstverwerker

×   Je kunt afbeeldingen niet direct plakken. Upload of voeg afbeeldingen vanaf een URL in.



  • Berichten

    • Hallo, Wij hebben onlangs een eerste poging ICSI gedaan. We hadden in totaal 13 eitjes die geïnjecteerd zijn. Hier zijn helaas geen bevruchtingen uitgekomen.  Uit het onderzoek is ook niets raars gekomen, geen afwijkende eicellen of zaadcellen.  Nu willen we niet hetzelfde riedeltje nog eens doen zonder verder onderzoek.  We hebben onze zinnen gezet op Gent. Daar schijnen ze meer onderzoek te doen.  Zijn er meer mensen die geen bevruchtingen hebben gehad na een - in principe - succesvol ICSI traject tot dan toe? En wat zijn jullie vervolgstappen?   
    • Hai @Ele   Wij zijn eind 2020 gestart met ivf. Eerste poging hadden ivf gehad en daar kwam helaas helemaal embryovorming. 2de ronde icsi gedaan hier 6 embryo's 1 terug geplaatst, geen succes. 1 was sterk genoeg om ingevroren te worden dus deze in mijn natuurlijk cyclus mogen terug plaats. Hier van zwanger geworden maar helaas een vroege miskraam. Bij de 3de rond niets in de vriezer maar 2 laten terugplaatsen en hieruit is onze zoon Noah geboren. Hij is nu net 1 geworden. Door ziekte van mijn man besloten snel weer de volgende ronde ivf in te gaan nu hij nog zo gezond mogelijk is. Eerste punctie zit er weer aan te komen en moet zeggen dat ik hem best wel weer knijp. Vond de vorige rondes zwaar maar met z'n lief klein mannetje erbij is het er niet makkelijker op. Hoe ervaar jij dat met een dochter van bijna 3?
    • Hoi! Ik ben 40 en voor het eerst bezig met ICSI in UZ Brussel. 3 jaar geleden 6 IUI pogingen gehad in een Nederlands ziekenhuis zonder resultaat. Ik heb afgelopen dinsdag mijn eicelpunctie gehad met 4 eitjes als resultaat. We zijn nu uiteraard in spanning aan het wachten op nieuws. Over 5 dagen worden we pas gebeld door de arts met het nieuws hoeveel embryo's de vriezer ingaan. Als er intussen iets mis zou gaan dan worden we eerder gebeld. De reden dat ik deze cyclus geen terugplaatsing kan hebben is omdat ze hebben ontdekt tijdens de punctie dat ik een poliep heb in mijn baarmoeder. Die moet eerst verwijderd worden voor ze een terugplaatsing kunnen doen. Logisch maar toch was het wel even balen!  Ik zou het leuk vinden om ervaringen te delen met lotgenoten. Hoe gingen jullie bvb om met de wachtperiodes,wat waren jullie ervaringen met de hormonen,de punctie etc... Lieve groetjes, Nathalie 
    • Hi @Aisiya, Ik begin binnenkort met mijn tweede ronde IVF/ICSI! En ik ben 42... 🙂 Ben jij al begonnen of begin je ook binnenkort?  Ik heb mijn eerste ICSI behandeling gedaan 4 jaar geleden, met als resultaat een hele mooi dochter van nu bijna 3 jaar.  Toen heb ik veel steun gehad aan deze forum, en om verhalen te delen en lezen van andere die hetzelfde meemaken.  Het lijkt mij fijn om elkaar te ondersteunen! 
    • Ik begin binnenkort voor de tweede keer met IVF ./ ICSI en ik ben benieuwd of er andere zijn die ook beginnen of net zijn begonnen?  Ik heb 4 jaar geleden mijn eerst ICSI ronde gehad, met de resultaat een hele mooie dochter van bijna 3. 
  • Topics

×
×
  • Nieuwe Aanmaken...

Belangrijke Informatie

Gebruikers Voorwaarden