Vandaag was dan DE dag

Afgelopen januari hebben wij een miskraam gehad bij 10 weken. Ik was er behoorlijk kapot van. Het voelde allemaal zo onwerkelijk. Ik heb gevraagd in het ziekenhuis of ik het op sterk water mee mocht krijgen naar huis omdat ik er nog geen afstand van kon en wilde doen. Ik heb thuis een heel mooi kistje gemaakt waar ik het in heb gelegd. Na heel veel twijfelen heb ik de stoute schoenen aangetrokken en bij de gemeente geinformeerd of ik het vruchtje mocht begraven op de plek waar mijn alller allerliefste oma (die ik als mijn moeder zag) mocht begraven. Daar moest wel overleg over gepleegd worden maar uiteindelijk kregen we toestemming mits er iemand bij aanwezig was die toezicht hield. Zo gezegd zo gedaan. We wilde het dan graag begraven op de dag dat ik uitgerekend zou zijn en dat was vandaag. Vanochtend stond ik met goede moed op. We zijn inmiddels begonnen met onze 2e poging en ik dacht dat ik het allemaal aankon. Tot dat we bij de begraafplaats aankwamen. Het duurde niet lang in totaal misschien 15 minuten maar het waren hele zware minuten :tearyeyed::tearyeyed::tearyeyed:. Ik voelde me weer zo leeg en koud. In mijn belevenis voelde ik weer die mislukking dat het fout is gegaan door mijn toedoen. Dat ik er niet alles aan gedaan had om het bij me te dragen totdat het geboren kon worden. Om me heen krijg ik ook steeds die goed bedoelde adviezen om positief te blijven en dat ik niks fout had gedaan. Maar waarom is het dan toch fout gegaan. Terwijl het embryootje van zeer goede kwaliteit was. Ik kon en kan het nog steeds niet bevatten dat het nu echt voorbij is. Ik weet dat ik als "ouder" de pijn moet loslaten maar het is zo moeilijk het doet me zeer. Dat kleine kistje. Ik heb er wel rust bij dat het bij mijn oma is en dat ze er goed voor zal zorgen maar het gevoel dat verdomde gevoel. Ik wilde het toch even van me afschrijven er mee in mezelf blijven rondlopen voelt ook niet fijn. Jur is heel lief voor me maar ik weet niet goed wat ik er mee aan moet. Ik lig ook al in me bedje ff tijd voor mezelf......

Liefs,

Nathalie

Pfff, zit met tranen in m'n ogen je berichtje te lezen.

Heel veel sterkte!!

Lieve Nathalie,

Ja, ik begrijp het helemaal... lege handen op dit moment... de droom die niet mocht uitkomen.

Deze dag moet je helaas door (ik ook, mijn "uitgerekende dag" nadert ook, 12 augustus) en dat doe je lekker op je eigen manier!

Liefs, Nine

Ik wens jullie heel veel sterkte Nathalie, dit is zo moeilijk om te verwerken.

Groetjes,

Astrid

Jeetje meis, tranen in mijn ogen, pijn in mijn hart voor jullie.

Wel een prettig gevoel dat jullie kindje bij jouw oma (mama) is.

Sterkte, liefs,

Vanessa

*slik* krijg er een brok van in mn keel, wat vreselijk oneerlijk en verdrietig maar je hebt het wel op een mooie manier gedaan meid. Heel veel sterkte, trouwens ook voor Nine, dikke knuffel meiden

Hai Nathalie

zoals ik destijds je al heb laten weten, ik vind het erg mooi dat jullie kindje in wording bij je oma is bijgezet, ik weet zeker dat jij er straks ook zo tegenaan kijkt, ookal heb je verdriet, Dat verdriet is logisch maar jezelf verwijten maken is echt onredelijk, het embryootje is afgekomen omdat er toch iets niet goed was...ookal ziet een emmietje er tot de eerste 5 dagen prachtig uit en krijgt het de benaming topper of wat dan ook, men kan er nog steeds niet inkijken helaas......

Je verdriet en leegte is logisch maar ik denk dat we weinigen zijn die zo mooi afscheid kunnen nemen van een prille zwangerschap, probeer dat in gedachte te houden. Ik hoop dat je je straks wat beter gaat voelen en dat je je ook beter voelt bij het vervolg van deze poging.

liefs

Babeth

Wat mooi dat jullie dat zo gedaan hebben!!

veel sterkte voor jullie..

Hi Nathalie,

Wat heb je een mooi senario bedacht zeg... zo mooi, nu is het vruchtje bij je oma zij zal er vast en zeker over waken. Ben er helemaal stil van...

heel veel sterkte

en succes bij jullie volgende stap!

Ik duim voor jullie!

Liefs

Jeegeetje

Lieve Nathalie,

Zo kwetsbaar, zo klein en het leven niet mogen meemaken. Dat doet pijn, heel erg pijn. Je wilt zo graag voor het kleintje zorgen en deze groot brengen. Je hebt het samen met je hubbie waardig gedaan: sterke en trotse ouders die een mooi ritueel hebben bedacht en uitgevoerd om jullie kindje ter aarde te brengen. Dat heeft het verdiend en er zal over hem/haar worden gewaakt... door oma...

Veel sterkte met de verwerking van alle emoties die vandaag zijn gepasseerd en nog zullen passeren de komende tijd...

:3some:

Liefs,

San

Lieve Nathalie,

Pffff... wat een verhaal, krijg er tranen van in m'n ogen.

Wil jullie heel veel sterkte toewensen en succes met de 2e poging!

Liefs Lisette

Och Balu, wat dapper dat jullie op deze manier afscheid hebben genomen van jullie kleintje in wording. En wat fijn dat het kistje bij je oma is begraven.

Vergeten zul je het nooit, maar ik hoop dat je/jullie het nu gauw een plekje kunnen geven.

Heel veel sterkte hiermee.

heb alleen een knuffel voor je

er is niets wat je pijn verzacht behalve tijd dus neem die

ik denk aan jullie

tranen biggelen over mijn wangen. Wat mooi wat julie gedaan hebben zeg. Dat jullie wondertje bij oma is.

Sterkte en heel veel succes!!!!!

Liefs

Nathalie..wat een mooie manier om afscheid te nemen en dat dat zo kon bij je Oma begraven. Maar jezelf nog steeds afvragen wat je fout hebt gedaan waardoor dit kon gebeuren...meisje wat doe je jezelf aan. Hier kan niemand wat aan doen..er heeft waarschijnlijk gewoon iets niet goed gezeten in de aanleg en dan gaat de natuur zijn eigen gang door t af te stoten. Hier heb jezelf geen hand in.

Ik hoop dat jullie dit een plekje kunnen geven...sterkte.

Lieve Nathalie,

word er stil van...wat een mooi en waardig afscheid van jullie kindje en dat ze nu bij je Oma is, moet zeker heel fijn voelen en heel veilig. Er zal over jullie kindje gewaakt worden. Dat is zeker...

Heel veel sterkte verder met het verwerken hiervan!

En ook heel veel succes met poging 2. Zie dat jullie pas weer begonnen zijn...gelijk met mij...heel veel succes ook hiermee!!!

liefs,

Nicole

Lieve meiden,

Dank jullie wel voor jullie lieve en steunende reacties. Ik heb vannacht een hele beroerde nacht gehad heel weinig geslapen. Ben echt kapot. Nu met die 2e behandeling en het afscheid van onze uk maakt het extra moeilijk. Heb de stekker van de telefoon er ook uitgetrokken en heb voor mezelf een "rust"dag ingepland. Even helemaal niks. Is ook wel eens lekker. Nu kan ik weer vooruit kijken in deze poging.

@ Nicole; ik zie inderdaad dat wij redelijk gelijk lopen. Ik mag mits ik deze week ongesteld word 3 aug. de puregon erbij gaan spuiten en dan 11 aug. de eerste FM.

Nogmaals meiden dank jullie wel voor jullie steun het doet me zichtbaar goed. Het gaat jullie allemaal goed.

Liefs,

Nathalie

Balu,

ik heb je verhaal gelezen. Je hebt er iets heel bijzonders van gemaakt, maar ook best moeilijk(er) voor jezelf. Dat je een sterke vrouw bent mag een feit zijn, ookal voel je dat nu misschien nog niet.

Dat je kleine het niet heeft gered is heel verdrietig, maar ik denk dat moedernatuur op dat moment wijs is geweest. En dat bedoel ik als een troost. Fijn dat het kleintje bij je oma mag zijn.

Rust lekker uit en geniet van je kleintje dat ook dichtbij je hart ligt en nog een hele toekomst in het verschiet heeft.

liefs, Stéphanie

Balu, niet lullig bedoelt, maar ik maak me echt zorgen om je als ik zo je berichtje lees. Je geeft jezelf echt een beetje de schuld en je komt echt heel erg down over. Heb je hulp en zo nee, is het niet verstandig om eens met iemand te gaan praten? Het is allemaal al zo zwaar, en als je dit verdriet ook niet goed kunt verwerken wordt het er niet beter op.

Sterkte!