Jaloers....

Tranen stromen me over de wangen...

Mijn zusje vertelde me vandaag dat ze 10 weken zanger is, ze hadden net de eerste echofoto's....

Hoewel ik heel blij voor haar ben huil ik de tranen uit m'n kop...

Kun jij je er uberhaupt nog iets bij voorstellen? Stoppen met de pil, je niet eens afvragen waarom je niet ongesteld word, dan maar eens gaan testen en ach, goh, zwanger. Dan bij de echo komen en horen dat het al 10 weken is.....

Het is oneerlijk! IK WAS AAN DE BEURT!!

ik had dit ook met mijn broer.. weet hoe moeilijk het is. weten ze dat jullie ermee bezig zijn?

sterkte!!

sterkte.. ik denk dat maar al te veel mensen hier weten hoe inmens zeer dit kan doen.

groetjes Beppie

Hoi Lisette,

Ik snap die frustratie van jou wel. Je gunt t een ander van harte maar wat een verdriet dat het bij jezelf maar niet wil lukken. Ik hoor de mensen dan meestal zeggen" jou tijd komt ook nog wel" maar wanneer dan denk ik dan weer. Het is wel leuk om tante te worden/zijn. Daar geniet je straks ook van hoor.

Ik wens je heel veel sterkte toe maar hoop dat je er ook voor je zusje een beetje van kan genieten.

Liefs Diana

Lisette,

Ik kan me heel goed voorstellen dat dit ontzettend zeer doet. Ik hoop dat je het na verloop van tijd toch een plekje kunt geven en ook kunt gaan genieten van het feit dat je tante wordt.

Veel sterkte.

Liefs, Dorine

Hey Lisette,

Kan me voorstellen dat t je rauw op je dak valt...

Tuurlijk gun je t je zusje ook maar t is vooral de toon die de muziek maakt wat je

verdrietig maakt lijkt me...

Bij anderen lijkt t allemaal maar uit de lucht te vallen...klinkt allemaal zo laconiek..och al 10 weken en wist nog van niks min of meer of niet echt mee bezig....

Tja zal altijd oneerlijk voelen...mensen staan er niet zo erg bij stil hoe t is als t niet zo vanzelf komt en gaat...helaas.

Hoop dat jouw tijd ook binnenkort komt..je hebt genoeg mee gemaakt en verdient ook een portie geluk.Komt vast goed.....

groetjes Manon

ik begrijp je volledig ik ben de middelste uit ons gezin thuis me zussen gingen me voor me jongste zus ook pff dat ging me niet in de koude kleren zitten ja je gunt het ze wel maar het voelt dubbel want het komt hard aan want weer sta je met lege handen en zij hoeven er niks voor te doen.

dus je kan dat zeggen ik heb dat ook gehad hoor.

sterkte ermee deze dagen maar ook de dagen

gr summer

Ach meissie toch, ook ik begrijp je maar al te goed. Natuurlijk gun je het een ander ook maar als jezelf zo graag wil, dan voor de moeilijke keuze staat die jij hebt moeten maken dan is dit wel even een harde dobber, sterkte meid.

Tjeetje Lisette, ik me jouw gevoel helemaal voorstellen!! Als je zelf zooo graag wil dan is het toch best wel moeilijk om te zien dat bij andere vrouwen het soms gewoon vanzelf gaat.

Zeker nu je zus zwanger is, dat staat toch weer een stuk dichter bij je.

Zelf hebben we een soort gelijk iets mee gemaakt. Na 3 jaar proberen raakte ik toch nog spontaan zwanger.Na 8 weken bleek het helaas buiten baarmoederlijk te zijn. 4 weken na de operatie kwam mijn zus om te vertellen dat ze toen 8 weken zwanger was van hun 3e kindje. Eigenlijk ook nog niet helemaal gepland omdat de jongste toen pas 1 was en ze nog iets langer er tussen wilden wachten........Toen ben ik ook echt het hele weekend aan het snotteren geweest.

Nu is mijn zus over 8 weken uitgerekend en alle familie en kennissen vragen steeds aan mijn of het nog goed gaat met mijn zus en of ze het nog niet zwaar heeft.....Ben natuurlijk wel weer benieuwd naar mijn derde neefje of nichtje alleen de situatie is gewoon erg ongemakkelijk voor ons op dit moment.

Wel probeer ik om goed contact te houden met mijn zus want ik heb er maar eentje en ik ben echt dol om mijn nichtje en neefje. Dus hopelijk kan je je ook een beetje verheugen op het tante worden!! Is namelijk wel super leuk.

Hoi Lisette

Wat een k*#t situatie.

Ik ken het mijn beste vriendin (een soort zus voor mij) ook 2 weken geleden vertelde dat ze al 10 weken zwager was. Ze vond het zo bijzonder allemaal. Nou ben ik nu na 2 weken redelijk aande situatie gwnd maar leuk is het niet.

Ook is mijn schoonzusje na de geboorte van de eerste al afgeraden iv gezondheid om voor een tweede tegaan en zij heeft er nu al 3 hoe oneerlijk kan het zijn ookal zijn wij heel erg gek met onze nichtjes en neefje het blijft elke keer weer moeilijk om te horen.

Het blijft ook telkens een moeilijke situatie en niemand weet wat wij voelen tot ze hetzelfde mee maken.

Sterkte!!

Groetjes Maris

Hee Lisette,

Ja, wat kan het rauw op je dak vallen he... ik begrijp ook goed wat je voelt, dat gevoel kennen de meeste meiden hier helaas wel, iemand vertelt je dat ze zwanger is, helemaal te gek natuurlijk, maar het doet ook zeer, inderdaad, jij was eerst aan de beurt. Helaas werkt het zo niet, was het maar zo, dan wist je tenminste hoeveel wachtenden je nog voor je had...

Heel veel sterkte meid, houd je zusje dicht bij je hoor!!

Heel herkenbaar. Hoe moeilijk het ook is laat je verdriet en gezonde jaloezie het niet in de weg staan om met haar mee te genieten!!!!!!

Ik heb dit met mijn beste vriendin en nichtje meegemaakt. Die ook ivf gedaan hebben. Wij zijn zelfs de peet en meet van de 2ling van hun. Heel zwaar om van dichtbij alles mee te maken maar ook zo mooi.

Ik denk altijd maar zo nu, mocht het bij ons toch niet lukken, heb ik het in ieder geval 1 keer van heel dicht bij meegemaakt. Ik help er ook heel vaak en dat is zo mooi.

Veel sterkte toegewenst!!! en vergeet niet dat jou verdriet er ook mag zijn, loop er niet voor weg. Praat er over met haar.

hallo lisette

wat een rotsituatie is dit voor jou. laat het niet de relatie met je zus kapot maken en geniet over 7 maanden van je neefje of nichtje.

ik weet nog heel goed toen mijn man en ik besloten hebben dat we voor een derde wilde gaan. mijn beste vriendin vertelde mij een half jaar later dat ze zwanger wilde worden en ze wa dat ook in een mum van tijd. vervolgens raakte ik na twee jaar eindelijk zwanger en een dag na dat ik positief getest had ik mijn vriendin huilend aan de telefoon dat ze weer zwanger was terwijl haar dochter net 5 maand oud was en dat ze 1 keer was vergeten een condoom om te doen. ik ben toen rustig gebleven maar ik had het gevoel of ik door de grond zakte dit had mijn moment moeten zijn om het aan iedereen te vertellen dat ik eindelijk zwanger was en dan krijg ik haar huilend met een ongelukje aan de telefoon.. inmiddels is ze vorige week bevallen en ik moet nog vijf weken. het bleek toen ook nog dat ze al ruim drie weken overtijd was en gewoon op een gegeven moment dacht ik had toch allang ongie moeten zijn laat ik maar eens gaan testen. en dat terwijl wij hier allemaal op de dag zitten te wachten om juist wel of niet ongie te worden.

ik hoop dat jullie het allemaal nog begrijpen.

liefs

wat herkenbaar dit verhaal

ik heb geen zus maar mijn beste vriendin, die alles van heel dichtbij meemaakt en zelfs een paar keer mee is geweest voor een fm, vertelde mij twee jaar geleden dat ze zwanger was

ik heb heel bewust wat afstand genomen omdat ik het zo moeilijk vond

toen de kleine vorig jaar september geboren werd werd ik gebombardeerd tot troeteltante

en nu is hij 15 maanden en mijn allerliefste schatje

het blijft wel moeilijk om andere zwangere vrouwen te zien. maar toch doe ik moeite om ze te feliciteren al moet het met tranen in mijn ogen en een dichtgeknepen keel

ik heb laatst nog tegen iemand gezegd dat ze in haar handjes mag knijpen dat het spontaan is gelukt en daar was ze zich terdege van bewust

het jaloerse gevoel zal niet makkelijk verdwijnen maar ik probeer er zo goed en kwaad als het kan mee om te gaan

liefs

Karin

Hoi,

Wat een lieve reacties allemaal....

Nog een week wachten en dan mag ik testen. Het zou zo leuk zijn als we samen zwanger zouden zijn.....

Tot die tijd: mixed emotions :-)

Dank voor jullie steun

Lisette,

Dat jaloers zijn herkent denk ik bijna iedereen wel op dit forum. Dat is helemaal niet gek toch, als je iets zo graag wil. Ik had het ook het ergst bij mijn zus, meer nog dan bij vriendinnetje. Toen zij me vertelde dat ze zwanger was, was ik ook in tranen. Gelukkig begreep ze dit helemaal, maar desondanks voelde ik me ook wel heel schuldig, alsof ik niet blij voor haar zou zijn. Inmiddels is zij ongeveer 22 weken zwanger en met de kerst gaan we bij het bij hen vieren. Zie er ook wel een beetje tegenop om haar nu met een dikkere buik te gaan zien, maar van de andere kant ben ik ook wel heel blij dat ik een neefje ga krijgen en voor mijn ouders hun 1e kleinkind. Ik kan bij mijn zus gelukkig ook gewoon uithuilen en zij begrijpt heel goed dat het blij zijn voor hen los staat van het rotgevoel dat het soms mezelf geeft. Daarom vond ze het juist ook moeilijk aan mij te vertellen dat ze zwanger was. Weet zeker dat jouw zus jouw mixed emotions zal begrijpen. Probeer een beetje te gaan genieten van het feit dat je een nichtje of neefje krijgt en laat ook gewoon je gevoel eruit. Niemand zal die gevoelens raar vinden... En vergeet niet dat jouw kans opnieuw gaat komen. Je hebt helaas teveel ellende gehad, eindelijk zwanger en het dan te moeten afbreken, moet er niet aan denken. Dat gun je niemand. Hoop dat je binnenkort weer zwanger mag zijn van de 2 cryo's die je nog hebt!

Henkiepenkie

Hoi Lisette,

enorm balen (en nog vele andere dingen).

Mijn vriendin vertelde doodleuk een aantal weken geleden ook dat ze al 13 weken zwanger was. Terwijl ze 2 maanden daarvoor nog vertelde dat ze nog steeds geen kinderwens had. Ze is op de hoogte van mijn verhaal.

Daarbij is ze ziek , heeft ze medicijnen waarmee ze in januari al gestopt was???

Ze was notabene mijn getuige in april dit jaar op onze bruiloft.

Ik heb ze afgelopen zondag voor het eerst gezien (wonen ver uit elkaar, GELUKKIG) en dat was ontzettend moeilijk.

Ik hoop voor je dat het een positief resultaat is, zodat jullie samen kunnen genieten.

Groet Sylvie

Lisette,

Ik kan je gevoel helemaal voorstellen. Je bent blij en ook zo verdrietig. Hoop zo voor je dat je over een week een positieve test in je handen hebt. Dat zou zoveel goed maken en zo leuk om samen zwanger met je zus te zijn.

Afgelopen 2 jaar zijn ook al mijn vriendinnen en kennissen zwanger geraakt; gepland of ongepland.

Het ergste vond ik het moment dat een van mijn beste vriendinnetjes me huilend kwam vertellen dat ze zwanger was van 1x condoom vergeten. Wij hadden net die week gehoord dat we echt niet samen spontaan zwanger zouden kunnen worden.

Ik begon te huilen en heb haar duidelijk gemaakt hoe blij ze met dit wondertje moest zijn.

Helaas is er toen wel iets heel ergs gebeurd. Mijn vriendin is bij 25 weken zwangerschap bevallen van een dood kindje. Vreselijk was dat.

2 weken later begon ik met de icsi en heb haar dus vrijdag verteld dat ik zwanger ben.

Natuurlijk was ze blij voor me maar het zou me niet verbazen als ze erna een traantje weggepinkt heeft.

Het leven loopt soms zo raar.

Lisette, ik denk aan je,

Hoi Lisette,

Het gevoel dat jij eerst aan de beurt was, dat ken ik helemaal!

Ik heb vier jongere zussen, drie ervan hebben al kinderen. Mijn nichtjes en neefjes vind ik helemaal geweldig! En met de zwangerschappen van mijn zussen heb ik niet zoveel moeite mee gehad. Maar laatst vertelde mijn jongste zus dat ze stopte met de pil. Toen kreeg ik heel sterk het gevoel: het zal toch niet waar zijn dat mijn jongste zus nu ook nog eerder zwanger raakt dan ik! Voel me schuldig over dit gevoel, maar heb dat heel sterk.

Groet, Magda

poeh meiden wat een heftige emoties en ervaringen w.b. het zwanger worden van mensen om je heen! Zoveel herkenning!

Ik heb vier broers en zussen en ben inmiddels 18 keer tante! Ik moet zeggen dat het alleen bij mijn jongste zusje pijn begon te doen. Verder zijn al onze vrienden zwanger of hebben al kinderen. Ik ervaar meer pijn bij vrienden eigenlijk.

Het is en blijft een strijd in jezelf om hier op de juiste manier mee om te gaan en tegelijkertijd recht te doen aan je eigen verdriet en aan de blijdschap van de ander. Ik denk dat dat altijd zo blijft. En w.b. de neefjes en nichtjes wil ik eigenlijk zeggen...als het even kan geniet, geniet, geniet! Het is zo mooi! Juist al die neefjes en nichtjes geven mij heel veel blijdschap. ze komen allemaal 1 keer per jaar logeren en wij zijn voor hen echt een bijzondere oom en tante juist omdat wij geen kinderen hebben.

Meiden sterkte!

Superherkenbaar.

Mijn zus is nu ong. een half jaar moeder van een kleine.

Ze wist dat wij destijds met 1e IVF bezig waren, heeft niet gezegd/laten merken dat ze ook stopte met de pil toen (wat haar goed recht is).

Op de dag dat ik voor tp ging kwam zij binnenvallen met vooruitgestoken hand; 'gefeliciteerd, je wordt tante'. Ik dacht dat ik door de grond zakte.

Ze had buikklachten gehad en met negatieve test was ze door huisarts toch maar naar gyn gestuurd: zwanger.

Niks geen begrip voor mijn emoties/gevoelens. Als ik wel eens verdrietig/niet enthousiast reageerde tijdens haar zwangerschap dan riep ze bij m'n ouders 'ik kan dat kind toch niet wegstoppen, of zo? Wat wil ze nou?'

Einde van haar zwangerschap ben ik huilend naar haar toe gegaan om nog een keer uit te leggen hoe het voor ons voelde, waarom ik niet altijd enthousiast kon reageren... (voelde me daar toch toe verplicht omdat m'n ouders verdriet hadden van de verwijdering die in het gezin ontstond; 'het was immers voor m'n zusje en haar man ook niet gemakkelijk allemaal???')

Dat was dat...

Kleine is geboren. Ik ben er vanaf dag 1 met een knoop in m'n maag naar toe gegaan en heb zo normaal mogelijk gedaan. Met lege armen/handen daar gezeten tijdens kraamtijd, bij dopen, met sinterklaasfeest, straks met kerst etc. Nooit de vraag gehad überhaupt hoe het met ons is, of ik meer/anders deel uit wil maken van hun leven met die kleine... ze zit nog altijd op haar roze wolk en schijnbaar heeft ze geen ruimte voor mijn pijn en verdriet. Dat past niet in haar wereldje.

Een negatieve ervaring, helaas... Het doet erg veel pijn, juist omdat het mijn zusje is en ik naar haar toe altíjd de oudere, zorgzame zus ben geweest. Jammer, maar helaas.

oi....dat is wel heel erg pijnlijk moon. Wat heftig als het contact met je zusje zo veranderd op deze manier! Heel egocentrisch allemaal! Zo kan het dus ook, poeh meis. Ik weet even niet zo goed wat ik moet zeggen.

Voor mij zoals bij vele andere, ook heel herkenbaar!

Mn 2 vriendinnen zijn zwanger..............collega die bij de 2e poging icsi zwanger is geworden.............schoonzusje zwanger....pfff. Het is echt slikken. Ik ben echt blij voor ze, maar wil zo blij voor mezelf zijn!!

Ik zit er soms dan echt voor spek en bonen bij, vragen hoe het met ze gaat, hoe ze zich voelen, maar kan nooit mee praten. Heel verdrietig allemaal....

We hebben zelf nu 2 kinderen. Met cryopogingen bezig. Het blijft voor mij nog steeds moeilijk als ik mensen hoor zeggen we gaan voor de ... of, ik wil nog een......

Ik weet nog dat mijn zus zei dat het zo leuk is als de kinderen naar school gaan. Ik kon haar wel een knal voor de kop verkopen. Gelukkig zat de telefoon ertussen......Ik heb daarna opgehangen, gewoon toen het gesprek afgelopen was, en ik was me toch kwaad. Ik heb er geen item van gemaakt omdat ik weet dat er een groot verschil zit tussen haar en mij is en dat we w.s. hier ook niet van dichterbij komen komen staan. Toen hadden we uiteraard geen kinderen.

Ik was wel blij met mijn neefjes en nichten maar dat staat er zo los van.

Ik was ook zeker niet naar baby's en kraamdagen gegaan als ik het niet op kon brengen. Mijn eigen verdriet en pijn staan dan toch voorop en dan stuurde ik een kaartje, vaak legde ik het niet eens uit. Veel mensen vinden het toch onbegrijpelijk dat je niet blij voor ze kan zijn. Dus laat staan dat ze dan begrip voor jou op kunnen brengen. Het blijft lastig.

Sterkte Lisette, en succes met je weekje!!!!!Joy1

Wat een herkenning! Ik denk dat wij IVF/ISCI/IUI-ers enz, allemaal wel van deze bittere ervaringen hebben. En dan nog voornamelijk van mensen die je na aan het hart liggen. Ja, die zijn zo dierbaar dat zij je ook als eerste kunnen kwetsen, toch?

Momenteel ligt er bij mij daardoor een vrienschap van jaren (ken haar vanaf mijn 12de) flink op zijn gat. En ik vermoed dat dit zo fors op zijn gat ligt, dat dit nooit echt helemaal goed komt. Heel pijnlijk allemaal.

Daarnaast ben ik ook wel heel verwonderd en blij van het oprechte medeleven uit onverwachte hoek!

Ook denk ik dat degene die dit proces van een afstand meemaken, echt niet in de gaten hebben wat voor een allesoverheersende impact kan hebben.(had ik vooraf bij mezelf ook niet zo ingeschat).

Liefs, Josephine.