Wij: 4jr bezig, Haarlem, 1jr in AMC. En jij?

Hello ladies,

Wij zijn sinds maart 2005 bezig en in die tijd zijn we 2x (kort) zwanger geweest. Na 6x iui, hebben net (eindelijk!) onze 1e ivf gehad, met weinig eitjes (4) maar wel relatief veel emmy's (3). Helaas gister ongesteld geworden, 14 dagen na een terugplaatsing van 2 stuks, beide 7-cellig. Morgen, als formele afsluiting van deze ronde, nog een bloedtest in het ziekenhuis (AMC) en dan horen we ook of er nog 1 cryo is ofdat we meteen doorgaan naar ivf 2 (ahhh!).

Momenteel zitten we in de fase: "Hoever willen we gaan? Geven we ons over aan het AMC, waar we niet altijd grip op het proces hebben, of gaan we nu al second opions halen (in Gent, VU of Dusseldorf)?". We begonnen met veel moed en geloof, eindelijk meer kansen met ivf! Maar die zakt nu wel een beetje weg. Ook al hebben we veel zwangeren via IVF/ICSI in onze directe omgeving. Allemaal van de 2e terugplaatsing. Dat geeft op zich hoop. We proberen deze 1e keer dus maar als een proefrondje te zien, zoals ze dit ook in het AMC noemde.

Maar de druk wordt nu wel groter, vooral ook omdat (echt) mijn hele omgeving zwanger is. Nu ook mijn 2 beste (super vruchtbare) vriendinnen. Hoeveel ik ook van ze hou en hoezeer ik ze het gun, ik kan het niet aan ze momenteel te zien en dat vind ik heel spijtig. Al die mooie beelden en verhalen maken mijn wens helaas nóg concreter, mijn gevoel/buik nog leger en wederom de druk nog hoger! Dus, dan maar even afstand houden.

Maar we gaan niet bij de pakken neer zitten hoor. Gelukkig voelen wij ons samen heel sterk. En geloven ook nog steeds dat de aanhouder wint, want we weten dat het kan! Gewoon knop op dom dus, en gaan. En... duimen, duimen, duimen. Want dat er een fikse dosis geluk bij komt kijken, dat is ons nu wel duidelijk.

Zo, dit is een langer verhaal geworden dan bedoeld, solly. ;-) Ik ben nu wel heel benieuwd hoe jullie hierin zitten! Toevallig iemand die ervaring heeft met het AMC en/of het VU ook?

Leuk van jullie te horen!

Liefs en groetjes, -Miki

Hi Miki,

Welkom op het forum!! Wel balen dat de poging niet gelukt is.

Het valt inderdaad niet mee wanneer echt iedereen om je heen zwanger wordt.

Sommige zijn al zwanger wanneer ze er alleen maar naar kijken voor mijn gevoel.

Helaas is dat bij ons niet het geval. Proberen moed tehouden!!

Het is inderdaad moeilijk te zeggen van hoe ver gaan we, waar is voor ons de grens bereikt. Wij hebben zo iets van we kijken het per moment. Voor een half jaar terug zeiden wij nog IVF nee dat nooit. Alleen voor ons is dit het enige wat nog kan dus..ja je steld je grenzen steeds op nieuw.

Op heb moment zitten wij nog midden in de behandeling. Gisteren de eerste spuit puregon gehad...Tot nu toe is het allemaal goed te doen het enige waar ik echt de bibbers van krijg is de punctie...

Hou je taai!!

Groetjes

Hoi hoi, dank voor je lieve woorden!

Jullie hebben gelijk ook, gewoon per keer bekijken hoe het loopt. Gaan wij ook proberen. Het is alleen zo frustrerend om geen enkel grip te hebben!

Spuiten viel mij ook best mee. De punctie overigens ook. Ik was lekker stoned van de diazepam en morfine. Krijg jij ook lijkt me?

Veel succes, niet teveel zorgen maken en heb vetrouwen in je eigen lijf!

Liefs, -M

Welkom,

Is idd moeilijk als je om je heen veel zwangeren ziet. Zeker als het je beste vriendinnen zijn.

Weet er alles van, mijn beste vriendin is eindelijk na 3 jaar ivf bij de 6e terugplaatsing zwanger van een tweeling!! Ben heel erg blij voor hun maar ook zo verschrikkelijk jaloers. Ze zijn deze week de 12 weken grens gepasseerd gelukkig gaat alles goed.

Soms zeg ik ook dat het me allemaal teveel is en mag ik samen met hun huilen, maar ook genieten van alles wat ze nu beleven.

Succes, hopelijk hebben jullie nog een cryo poging over en wie weet lukt het bij deze tp wel en is er geen 2e verse poging nodig!!

Sandra

Zwangere mensen om je heen .. blijft zo moeilijk he. En je hebt van die periodes dat echt iedereen zwanger lijkt. Ik heb (gelukkig) ook wel een aantal mensen in mijn omgeving bij wie het niet lukt ... das best fijn eerlijk gezegd. We begrijpen elkaar.

Wij zitten nu nog midden in onze 1e poging, nog zo veel hoop.

Maar we weten ook al zeker dat we zo voor een 2e poging zouden gaan. Het was allemaal niet leuk, maar wel te doen. Wij zijn heel tevreden over ons ziekenhuis (Ede ... punctie en TP in Nijmegen) en het komt nog niet in ons op verder te kijken. Lijkt me ook zo'n gedoe. Het vertrouwen in het ziekenhuis geeft me wel rust ... Je moet het uit handen geven, zij zeggen hoe en wat, maar je bent er zelf bij. In ieder geval je vragen stellen, je twijfels uitspreken.

Ik vraag me altijd af wat ze in het buitenland zoveel beter doen. Ik denk dat het maar kleine verschillen zijn qua %. En dat veel vrouwen die uiteindelijk in een buitenlands ziekenhuis zwanger worden, dat uiteindelijk ook in NL geworden waren.

Maar ... zoals met alles verleg je ook hier je grenzen. Gaat eigenlijk bijna vanzelf en ongemerkt. En daar moet je ook helemaal niet aan denken vind ik. Als het goed voelt op het moment dat je het beslist, moet je ervoor gaan. Al zijn dat uiteindelijk 10 pogingen en moet je daar nu niet aan denken.

Nou ja, dit zijn zomaar mijn gedachten van het moment. Kan zondag na de test weleens heel anders zijn.

Ik hoop op goed nieuws morgen voor je! En anders vol goede moed naar poging 2.

Was nog vergeten te melden. Wij zijn onder behandeling in UZ Gent. Niet omdat we denken dat het beter is, maar omdat het lekker dichtbij is. Heb dus geen ervaringen met NL. En het is vaak zo in de media hoor je pas wat als er iets aan mankeert of zo. Het is maar net wat je eigen ervaring is. Als je jezelf prettig en veilig voelt in je ziekenhuis waar ze je behandelen is dat het allerbelangrijkste. En bij elke ivf afdeling worden zwangerschappen een handje geholpen.

Sandra

welkom Miki...

Spannende weken voor jou de komende tijd! Sterkte hierin! Ik hoop dat jullie nog cró's over hebben.

Ik herken je gevoel wel als je omgeving zwanger is. Wij hadden twee paar vrienden die ook verminderd vruchtbaar waren en die nu toch zwanger zijn. Nu hebben we geen mensen meer in onze naaste omgeving die in hetzelfde schuitje zitten. Het voelde goed om 'lotgenoten' te hebben. Verder kom ik uit een bizar vruchtbare familie. Ik heb van mijn zussen en broer 18 neefjes en nichtjes. Lastig! Maar ik geniet er wel enorm van.

Hoever ga je...wij hebben besloten drie keer en afhankelijk van datgene wat unive vergoed een vierde keer en dan stoppen we. Ik merk dat ik ook toe ben aan duidelijkheid. Ik word gek van dat leven tussen hoop en vrees! Hoe graag ik ook kinderen wil, die onzekerheid vind ik killing. Het lijkt me heerlijk om uiteindelijk het boek te kunnen sluiten maar misschien is dat een utopie! echt sluiten kan je het nooit.

Nogmaals welkom, klets lekker van je af en we gaan je volgen!

Hoi allemaal, fijn zoveel herkenning. Ik vind ons allemaal erg sterk zeg. We maken echt veel mee op dit pad.

Leuk om elkaar te volgen. Ik hou jullie op de hoogte (ook als we toh info gaan inwinnen in Gent). Ergens denk ik ook dat het niet veel gaat uitmaken. Maar wel fijn om te weten waar de verschillen liggen en te kunnen bepalen waarbij we ons het beste voelen.

Fijne avond allemaal! Liefs, Miki

Hoi Miki,

heel veel succes gewenst!!!!!!!!!!! We duimen dat het deze keer raak is.

Gr. Linda

Hey Miki,

Ik loop ook in AMC en moet zeggen dat ik heel tevreden ben over de behandeling. Heb in ver verleden in EMC gelopen en dat ging voor mijn gevoel anders. Daar was het meer alles volgens protocol met allerlei testen die vaak weer over moesten. In AMC namen ze genoegen met de uitslagen van EMC en ging de behandeling beginnen. Verder hebben ze na IVF1 besloten andere hormonen voor te schrijven ivm kwaliteit van emmy's. Al met al heb ik het gevoel dat ze echt met mijn case bezig zijn. Ik hoop voor je dat IVF 2 net zoveel succes is als de mijne!

Hoi Miki,

Om mij heen is ook iedereen zwanger (geweest). Zelfs stellen die elkaar niet eens kenden toen wij de knoop doorhakten om het te gaan proberen in 2005! Dat is helemaal vreemd. En dat jaloerse gevoel; dat vind ik echt heel erg van mezelf. Maar wat doe je eraan? Alsof we aan alle kanten worden 'ingehaald'. Ook ik vind het moeilijk om op kraamvisites te gaan e.d. en merk dat contacten met sommige vrienden minder zijn geworden. Ook kom je erachter wie je echte vrienden zijn als het tegen zit. Opmerkingen als 'je moet het loslaten' en 'dan ga je toch gewoon IVF doen' heb ik echt helemaal gehad en dat zeg ik dan ook.

Maar aan de andere kant denk ik dat het wel ergens goed voor zal zijn. Er komt vast nog wel meer tegenslag in het leven; dan hebben we in ieder geval ervaring hoe daar mee om te gaan.

Geniet in ieder geval van je vakantie! En weer opladen voor de volgende poging.

Neel

O, ja wilde je nog mailen dat ik de eerst poging ook maar 5 eitjes had. De tweede poging 11, omdat ik meer Puregon moest spuiten (geen 125 eh, maar 225). Dus meer Puregon leverde meer eitjes op. Misschien kun je dat bespreken in je evaluatiegesprek? En met ICSI ligt het % bevruchtingen hoger dan bij IVF (ik geloof 80% kans dat er bevruchting plaatsvindt). Misschien weet je dit allemaal al lang. Maar wie weet heb je er iets aan!

Neel

welkom hier, en succes hopelijk mogen jullie snel een wondertje verwachten

Bedankt weer iedereen!

Op naar veel mooie zwangerschappen voor ons. Voor degene die het al zijn proficiat!

Liefs, -M

Ik vind het zelf ook moeilijk alle zwangere om je heen sommige alweer zwanger van hun 2 de in de tussentijd dat wij ook zo graag zwanger willen worden, en je gunt het ze natuulijk we.

Maar ook ik sluit me soms af van de zwangere in me omgeving en voel me daar heel erg rot onder, ik kan het niet over me lippen krijgen om tevragen hoe het gaat met ze.

Succes

Ja, dat is ook het moeilijkste. Die vragen stellen. Jij houdt je nog in ml2010, dat doe je goed (ook al voelt da wellicht niet zo). Ik stel de vragen toch, omdat ik benieuwd ben en me niet wil laten kennen. Maarrr... ik zit daarna wel genadeloos op de brandblaren. DIe info maakt het allemaal zo levendig en mijn frustratie des te groter!

Maar ik vind er wel rust in dat ik niet de enige ben. Prijs me gelukkig met jullie!

Veel liefs iedereen, xxx

Vind het knap van je dat je het kan vragen.

Het lukt mij echt niet en voel me er vreselijk onder.

Ik vraag me ook vaak af hoe ik straks moet reageren als de baby geboren is en we 'gezellig' op kraambezoek gaan.

Hoop dat ik me een houding weet tegeven.

Ook als we gezellig aan tafel zitten met ze allen en hun het dan over de baby hebben,ik kijk maar de andere kant op en meng me niet met het gesprek dan denk ik welleens chagarijnige trut ben je ook doe eens normaal.

Hoi Miki, wij zijn ook vier jaar bezig (mei 2005) en in deze periode zelfs nog nooit 1 dag overtijd geweest (of positief getest), helemaal niks. Ondertussen natuurlijk alle onderzoeken gehad en er lijkt niets mis te zijn met ons. We zijn nu bezig met onze eerste IVF-poging, we hadden veel embryo's dus dat is mooi, en zitten nu in de wachtfase. Jij wilde weten of er mensen zijn met ervaring bij het VU toch? Nou, wij lopen bij het VU en tot nu toe ben ik erg tevreden. Het fijne van deze poli is dat ze altijd open zijn, geen gedoe met vakanties/feestdagen/zondag etc., je kunt er altijd terecht. Het is wel een beetje een fabriek, je ziet veel verschillende gezichten, maar ze zijn heel aardig en behulpzaam. Kleine klachten worden heel serieus genomen en je krijgt altijd een goede uitleg. De punctie is mij mij wel erg tegengevallen maar dat was gewoon pech, ik heb hele gevoelige eierstokken. Maar ik las dat je nu waarschijnlijk toch gaat kiezen voor het AMC of Gent? Misschien kun je ook nog eens langs het VU, hoe meer info hoe beter misschien?

Succes!

Oh ja, over de zwangeren om ons heen, ik herken het erg goed. In mijn directe kring zijn sinds wij gestopt zijn met de pil inmiddels al 9 kinderen geboren en deze mensen waren allemaal later begonnen dan wij. Mijn beste vriendin is inmiddels ook zwanger (na 1 keer proberen) en zij heeft altijd gerookt, gedronken etc...dat voelt dan wel wat oneerlijk. Ik heb toen best moeten huilen wat voor haar natuurlijk ook wel weer lullig was maar inmiddels kan ik er redelijk mee omgaan. Ik heb voornamelijk moeite met vrouwen die ik toch al niet zo aardig vind, die vind ik nóg stommer als ze zwanger zijn ;-). Die achtbaan aan emoties die je kunt hebben bij dit soort nieuwtjes is vaak nog het lastigst. Gelukkig zijn hier ook vrouwen die precies weten wat ik bedoel, dat geeft wel steun.

Nou ml2010, ik voel me ook zo vaak een trut! Maar dat zijn we niet hoor. We zijn toch ergens slachtoffer van een situatie waar we geen (be)grip op hebben. Ik geloof niet dat ik naar kraamvisite kan, dan moet ik echt eerst leren anders te denken en voelen. Vrijdag een gesprek met de psycholoog van het ivf centrum van het AMC! Wellicht een 1e stap. Jij wel eens met iemand professioneel hierover gekletst?

Spannend Laika, eindelijk ivf dus ook voor jullie! Dat de kansberekeningen voor jullie maar gunstig mogen uitvallen, meteen deze 1e X. Over het VU heb ik ook veel goeds gehoord, 1 vriendin is daar nu zwanger via ICSI. Zelf 'lopen' we al 1 jaar in het AMC en die voordelen die jij noemt ervaren wij ook daar. Eerst nog maar 1 rondje bij hun denken we nu. Ze zijn immers eindelijk een beetje warm gedraaid op ons! :-) Ja en dat herken ik, van die vrouwen die je toch al niet zo leuk vindt. Gelukkig kunnen we deze situatie ook wel "ge-/misbruiken" in ons voordeel. Hebben we soms ook wel ff verdiend hoor!

Succes, liefs -M

Hoi Laika en Miki,

O, wat ben ik blij dat ik niet de enige ben die erg veel moeite heeft met zwangere vrouwen/ vriendinnen om zich heen!!! Ik vind mezelf af en toe echt een enorme trut en denk soms zelf dat ik het eerst anderen moet gunnen, voordat ik zelf zwanger kan/ mag worden (zoiets van 'wie goed doet, goed ontmoet'). Dat is zo'n nare gedachte en ik schiet er echt niks mee op!! Ook ik vind het erg lastig om te vragen hoe het gaat en zo. Maar als ik het niet vraag voel ik me ook rot en dus kiezen uit 2 kwaden. En hoe lang ze geprobeerd hebben wil ik al helemaaaaal niet weten! Laatst op kraambezoek vertelde een vriendin het toch; de 2e keer raak. Nou ze was de eerste keer zo erg teleurgesteld en ze moest meteen ook aan mij denken; ze kon zich nu wel voorstellen hoe het voelde. Nou sorry hoor; ik was er de eerste maanden helemaal niet obsessief mee bezig en heb ook geen traan gelaten als ik toch ongesteld werd. Dat kwam pas toen ik een paar maanden in de mmm zat.

Hoi Miki,

Wij lopen ook in het AMC, inmiddels ook bijna een jaar. Ik vind wel dat ze er erg vaak dingen vergeten te melden/interne communicatie fout loopt. Inmiddels ben ik daar redelijk aan gewend en check ik dus alles 3x....

Balen dat je van de eerste poging geen cryo's had. Hebben jullie inmiddels al besloten of jullie voor de 2e poging ook in het AMC blijven?

Wat omgeving betreft... inderdaad erg moeilijk te zien hoe vriendinnen en familie zo ontzettend makkelijk zwanger (lijken te) worden. Bij ons zijn er sinds wij begonnen zijn inmiddels al zo'n 10 kinderen geboren, en nog 3 zwangeren, waarvan 1 op dezelfde dag uitgerekend is als dat wij uitgerekend waren. Da's wel erg zwaar, ik merk dat ik haar ook steeds meer ontloop :-(.

Heel veel succes met de 2e IVF!

Verdorie Miep, jullie moeten ook een hoop doorstaan voor deze wens eens in vervulling kan gaan! Zou mooi zijn als het geluk nu eens aan onze zijde komt.

Ja we willen nog 1 rondje AMC doen, maar hebben ook al een gesprek in MC Kinderwens Leiderdorp aangevraagd. Dit is nog voor het evaluatiegesprek in het AMC, dus dan kunnen we de aanpak van beide goed vergelijken en alsnog wijzigen indien MC kinderwens ons beter aan voelt. We hebben ook alvast een gesprek in Gent gepland. Dat kan pas 1 oktober, dus dit zou op zijn vroegst voor de (mogelijk) laatste poging zijn.

Morgen naar de psycholoog van de ivf afdeling in het AMC en een kopie van onze dossiers ophalen!

Liefs, -M

Nou ml2010, ik voel me ook zo vaak een trut! Maar dat zijn we niet hoor. We zijn toch ergens slachtoffer van een situatie waar we geen (be)grip op hebben. Ik geloof niet dat ik naar kraamvisite kan, dan moet ik echt eerst leren anders te denken en voelen. Vrijdag een gesprek met de psycholoog van het ivf centrum van het AMC! Wellicht een 1e stap. Jij wel eens met iemand professioneel hierover gekletst?

 

 

 

Spannend Laika, eindelijk ivf dus ook voor jullie! Dat de kansberekeningen voor jullie maar gunstig mogen uitvallen, meteen deze 1e X. Over het VU heb ik ook veel goeds gehoord, 1 vriendin is daar nu zwanger via ICSI. Zelf 'lopen' we al 1 jaar in het AMC en die voordelen die jij noemt ervaren wij ook daar. Eerst nog maar 1 rondje bij hun denken we nu. Ze zijn immers eindelijk een beetje warm gedraaid op ons! :-) Ja en dat herken ik, van die vrouwen die je toch al niet zo leuk vindt. Gelukkig kunnen we deze situatie ook wel "ge-/misbruiken" in ons voordeel. Hebben we soms ook wel ff verdiend hoor!

 

 

 

Succes, liefs -M

Toen wij nog niet voor IUI in aanmerking kwamen adviseerde mijn arts wel een maatschaplijkwerker.

Ik zag dat zelf niet zo zitten en WAAROM ???daar kan ik eigenlijk geen antwoord opgeven.

Toen mee ingestemd en toen de beste man belde,heb ik niet terug gebeld voor een afspraak, mss heel stom.

Maar daarom heb ik me nu op dit forum ook aangemeld om toch me verhaal tedoen en ook telezen dat ik zeker niet de enige bent.Ook jullie verhalen zijn fijnt telezen al is dat vaak met tranen ook.Wat je leest bv kan zo maar over jezelf gaan.Andere kunnen dat zo goed verwoorden.

Succes en sterkte morgen bij de psycholoog

xxx

Hoi Laika en Miki,

 

 

 

O, wat ben ik blij dat ik niet de enige ben die erg veel moeite heeft met zwangere vrouwen/ vriendinnen om zich heen!!! Ik vind mezelf af en toe echt een enorme trut en denk soms zelf dat ik het eerst anderen moet gunnen, voordat ik zelf zwanger kan/ mag worden (zoiets van 'wie goed doet, goed ontmoet'). Dat is zo'n nare gedachte en ik schiet er echt niks mee op!! Ook ik vind het erg lastig om te vragen hoe het gaat en zo. Maar als ik het niet vraag voel ik me ook rot en dus kiezen uit 2 kwaden. En hoe lang ze geprobeerd hebben wil ik al helemaaaaal niet weten! Laatst op kraambezoek vertelde een vriendin het toch; de 2e keer raak. Nou ze was de eerste keer zo erg teleurgesteld en ze moest meteen ook aan mij denken; ze kon zich nu wel voorstellen hoe het voelde. Nou sorry hoor; ik was er de eerste maanden helemaal niet obsessief mee bezig en heb ook geen traan gelaten als ik toch ongesteld werd. Dat kwam pas toen ik een paar maanden in de mmm zat.

Ik vermijd bijna alle zwangeren en ga niet op kraamvisites. Alleen bij mensen bij wie ik me wel op mijn gemak voel ga ik wel. Voor de rest pech gehad. Ik voel me er niet schuldig over.

Maar wat fijn, al die herkenning hier. Heb vaak precies dezelfde ideeen. Dan mijn "slechte" gedachtes over andere het bij ons tegen houden enzo.